normal sözlük yazarlarının küçükken sevmedikleri yiyecekler

açılış benden.

kapuska.

anam zorla yedirirdi. canım anam.

domates ve kabak. domatese gene biraz alıştım, o da birazcık. ama kabak, aman aman aman

pırasa.

ya yiyecektim ya da bu diyardan gidemeyip yine de yiyecektim. tövbe estağfurullah çünkü.

bamya :)

süt (alıştım)
kaymak (sevmiyorum hâlâ)
mantar (kokusu bile koşarak saklanmama sebep)
kaşar (alıştım)

bamya ve brokoli. bamyayı hala sevmem.

kırmızı et
kokusu bile kusmak istememe sebep oluyor

bamya, pırasa, patlıcan,* nohut,* mantar ve et.*

rahmetli babaannem köyden tarhana gönderirdi. sırf onun hatırına içerdim. şimdi hanım hiç yapmasa ayda iki-üç kez yapıp oglanlara iciriyor. ben bir kaşık dahi almıyorum. tadını bile unuttum desem yeridir. çok yararliymiş, peh.

1-bamya

bu sebzeyi tüylerinden ötürü tiksinç bir şey olarak görürdüm. konya serüvenimde ön yargılı biri olmadığım için. meşhur bamya çorbasını içtikten sonra bayıldım resmen.

2- taze fasulye

bu yemeği de öğrencilik hayatından sonra anne yemeği özlemi çektiğim dönemin akabinde sevmeye başladım.

3- patlıcan

büyüdükçe damak zevkinde büyük değişimler yaşıyormuş insan mangalda közleyerek tüketmeye başladıktan sonra yemeklerde de sevmeye başladım.

nihai olarak uzun süren zorlu yaşam koşulları beni hiçbir yemeği seçmeyen biri haline getirdi.