öğrenci işlerinde çalışan memur meymenetsizliği

öğrenciler 4 bilemedin 6 yıllık, o adamlar orada 30 yıldır var. yangın çıksa ilk kurtarılacak demirbaş listelerinde isimleri var. neymiş suratsızmış. sizde ömrünüzü üç kuruşa az gün ışığı alan odalarda günde 9 saat çalışın bakalım suratınızda meymenet kalıyor mu.

meymenetsizlikte devlet hastanesinin kayıt kabul memurlarını burun farkıyla geçmiş olan memur grubu.

45 yaş üstü emekli olma hayalleri kuran yatarak maaş almanın keyfini süren memur meymenetsizliğidir. öğrenciye ahırdaki hayvan muamelesi yaparlar. bunlardaki özgüven nereden geliyor anlamış değilim.

bizim bölüm çok nevi şahsına münhasırdı.

öğrenci işlerindeki abi bayağı güleryüzlüydü, bir işimiz olduğunda sohbet muhabbet eşliğinde çözerdi.
devamsızlık boy aşınca hatırlatırdı, az birazını çaktırmadan silerdi. şu an bile sosyal medyada takipleşiyoruz, minnoş bir ailesi de var.

mevzubahis gudubetlikle daha farklı yaşam safhalarında tanıştım ama endişelenmeyin.

kısmi zamanlı işler olurdu üniversitelerde benim zamanımda. işte bölüm başında başvurursunuz sonra ufak bi mülakata alırlar ve birimlerden birine gönderirler sizi. bu bazen teknik ekiptir, bazen idari işlerin evrak getir götür işidir, bazen de öğrenci işleridir. şahsım bu kısmi zamanlı çalışmada öğrenci işlerine seçildi ve size bu memnuniyetsizliğin sebepleri hakkında bir şeyler anlatabilirim sanırım.

çalıştığım öğrenci işleri tıp fakültesinin öğrenci işleriydi ve hemen her gün derse giremediği için imza kağıdını isteyen bir iki öğrenci gelirdi. amacı girmediği dersin imzasını atıp varmış gibi devam etmek. buradaki çalışan memur da "hocadan habersiz yoklama kağıdını size veremem" dediği an cık cık cık ede ede giderdi. bakın tam girdiği kapıda "dilekçe örneği" başlığının hemen altında dilekçe nasıl yazılır detaylıca anlatıldığı halde boş kağıt isteyip "nasıl yazıyoruz dilekçeyi?" diye soran öğrenciler gördüm. komite olmuş bitmiş, hoca notları öğrenci işlerine ulaştırmamış henüz ama sabah akşam arayıp "notları ne zaman gireceksiniz? niye işinizi yapmıyorsunuz?" tatsızlığında sorulara maruz bırakılıyorduk. abartısız söylüyorum aynı gün üç (3) kere arayıp aynı şeyi soran öğrenci vardı. bir kerede anlamazsın tamam, hadi ikide de anlamadın ona da eyvallah diyelim de üç kere aradığın, üç kere anlatıldığı halde anlamayıp bir de okula gelerek aynı şeyleri dinlemek nedir? öğrenci işlerinin odasının yanında ders programı var, çocuk içeri gelip "falanca hocanın dersi var mı bugün?" diye soruyor hala. öğrenci işlerine gittiğinizde muhtemelen etrafta sizin soracağınız sorunun cevabının yazdığı bir çeşit uyarı, ikaz, bildiri ya da ilan panosu vardır. az bi zahmet edip okuyun sevgili arkadaşlar. kimliğinizi kaybettiğinizde hangi bankanın kaç nolu hesap numarasına ne kadar yatıracağınız bile yazıyorken yeni kimlik için, lütfen öğrenci işlerine gidip "ben kimliğimi kaybettim de ne yapmam lazım" gibi saçma salak sorular sormayın. z03 nolu sınıfın başındaki "z" harfinin zemin katı temsil ettiğini öğrenin. sınıf numaralarının hemen başındaki ilk sayı da bulunduğu katı söyler. eğer harf varsa -z harfi hariç- o da bloğu temsil eder. d-203 demek, d bloğu, ikinci kat, 03 nolu derslik demektir mesela.

anlıyorum insan etkileşiminden hoşlanıyorsunuz ama bunu günde 100 kişi sorunca öğrenci işleri sizin kadar etkileşim meraklısı olamayabiliyor. kaldı ki bugün ülkedeki sözüm ona en zeki 20.000 öğrenci arasına girenler böyleyse meslek yüksek okulu öğrenci işlerini hayal bile edemiyorum. fermuarının yerini bile gelip soran vardır "nerede?" diye.

ararsın açmazlar, odasına gidersin orada
olmazlar başka bir bölümün memuru buyrun der yetim gibi kalırsın. bu okul işi zor ya..

bi dönem okulda staj yaparken izinde olan memurun yerine koymuşlardı beni allahim ne çekilmez bi ortamdı. işler gerçekten çok fazlaydi oradakilerin neden suratsız olduğunu anlamıştım. sizin işiniz tek birseyle onlarınki bin tane.

öğrencilerin tanıştığı ilk memurlar olup, latinceleri memurus fotokopius olan bu cinsler öğrencileri pek sevmezler. pekte küflü kaşsr gibi kokan arşivlerin sebebiyle sevmeleri de mümkün değildir.

suratsız, bıkkın, tembel mizaçlı memurları her zaman çok eğlenceli bulmuşumdur. hayatın her yerinde karşılaşacaksınız bu kurumsal tiplemeyle. emekli olsalar kurtulacaklarmış gibi halleri bana neşe veriyor nedense


bizim fakultenin bıyıklı memuru geldi gözüme. 4 yıl boyunca çerkez olduguma beni ikna etmeye çalıştı.