okçunun yolu

yazar paulo coelho'nun kitabı. ve yazar bu kitabı twitter hesabından olimpiyat şampiyonu okçumuz mete gazoza adadığını açıklamış. ne büyük bir gurur genç şampiyon için.

açıkacı her sayfada sadece birkaç cümle olması hevesimi kırmıştı. ama birkaç cümleye sığdırılmış ince mesajların gayet yeterli olduğunu hissettiğim kitap daha fazlası da okunmazdı zaten. 35 dakikada bitirmişim kitabı..

bir paulo coelho kitabıdır.

simyacı (kitap) isimli eserinin çok küçük bir yaşta okumuş ve çok beğenmiştim. belki şimdi okusam o kadar beğenmem. sonra paulo coelho aklımdan çıktı gitti. birkaç kitabını daha okudum ama tat vermedi. sonra tamamen unuttum. ama önce gibi (dizi)nin büfe bölümünde aklıma düştü. sonra da bu hacimsiz kitap geçti elime.

bu kitap da bana pek bir şey anlatmadı. paulo coelho'nun farklı kültürlere girip çıkması beni etkilemiyor açıkçası. bu kitapta insanlardan saklanan, yerini kimsenin öğrenmesini istemeyen, hatta öldü bilinmek isteyen okçu bir ustanın hikayesi var.

okçu'nun yolunu anlatan bu usta bu spor dalı ile ilgili anlattığı her kural ya da verdiği her nasihat ile hayat arasında bir bağlantı kurar. her bölümde sanki okçuluk ile hayat birbirine fena halde benzer demek ister yazar.

bu hacimsiz kitap sanki bir kişisel gelişim kitabı niyetine yazılmış. ki ben hiç sevmem kişisel gelişim kitaplarını.

bana anlatacak bir şeyi olmayan, kitabın yarısına geldiğimde bitse de gitsek dediğim bir kitap oldu.

güzel bir kitap ve görselleri olduğu için ortaokul öğrencilerinin dikkatini çekmişti elimde ,hocam resimli kitap daha hızlı bitiyorrr diye dedim doğru olabilir okuyun bakalım bitmesini isteyecek misiniz diye konuşmuştuk :) okunduğu her yaş aralığında farklı bir deneyimle okuyunca aldığında farklı oluyor,arada kitaplıktan çıkarıp bı sayfa karıştırım ,tavsiyedir.