olağanüstü bir gece

"bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar."

ailesinden kalan miras ile sıradan ve sıkıntısız bir hayat süren kahramanımızın kendine olan yolculuğunu ele alıyor kitap. burjuva olarak adlandırılan kahramanımız, kendisine yabancılaşmış, hayata karşı son derece duyarsızlaşmış, duygularını yitirmiş ve hissetmeyi unutmuştur. bu şekilde devam ettirdiği hayat kendisi için adeta bir ızdıraptır. kitap tam da bu noktada, kahramanın işlediği bir suç ile içindeki duygu patlamasını, insan olmanın hissiyatını ve heyecanını tüm benliğinde yaşamasını anlatıyor. alt tabaka olarak nitelendirilen mahallede geçirmiş olduğu bir gecede, kendi benliğine yapmış olduğu yolculuğu, duyguları ve hisleri ile tekrar barışmasını harika bir şekilde ele alıyor yazar. işte bu olağanüstü gece adeta kahramanın tekrar doğuşudur. hissiz, duyarsız, duyarsız bir hayata, yaşamak denilebilir mi?
stefan zweig'ın harika psikolojik tespitleri ile dolu, mükemmel bir içsel yolculuk.

duygularımı yavaş yavaş yitirdiğimi ve donuklaştığımı, hiçbir şeyden eskisi kadar zevk alamadığımı düşündüğüm yani hüzünlenmenin bile içimden gelmediği bir dönemde tanıştım zweig'in olağanüstü bir gece'si ile. içimde bir şeyler yapma isteği varsa bile, yani o ışık varsa bile bir türlü karanlığa süzülmeyi başaramamıştı. karşıma olağanüstü bir gece çıksın istiyordum, beni eski duygulu zamanlarıma götürmesi için. hiçbir şey hissetmemek öyle korkunç bir durumdu ki...

"bu olağanüstü gecenin ansızın karşıma çıkarttıkları, kapanıp kalmış ruhumun birdenbire açılması, geçmişimin en karanlık yanlarının, en gizli dürtülerimin şimdi apaçık karşımda duruyor olması tuhaftı." diyor kitap karakteri. kitabın başından itibaren o geceyi merak ediyorsunuz elbette. fakat o geceye kadar karakterimiz kendisinden bahsediyor. zweig'in psikolojik, nahif ve yerinde betimlemeleri o kadar kalbime dokundu ki. ve karakterle ortak yönlerimiz olduğunu görünce daha bir bağlandım kitaba.

kısa bir kitap olduğundan bir oturuşta bitecek olsa da sonrasında insanı düşünceler ve sorularla baş başa bırakıyor. bazen kısa kitaplar birçok uzun kitaptan daha uzun olabiliyor. olağanüstü bir gece tam olarak öyle bir kitap. bir insanın iç dünyasını bu kadar ayrıntılarıyla işleyip zihnimde müthiş bir canlandırma uyandırdığı için rahatlıkla önerebilirim.

stefan zweig'in yazmış olduğu güzel bir eser.
aldığımda büyük umutlarla almıştım. umutlarımı da karşıladı zaten*
zannettiğimin aksine çok daha kısa bir zaman dilimini anlatan bir kitap.
okuma listelerinize bir an önce ekleseniz iyi ederseniz. bookstagram'ların gözünden kaçamayacak gibi duruyor.

1 günde bitirdiğim stefan zweig kitabı. kitabın stefan zweig tarafından yazılmadığını, sadece kendisi tarafından yayımlandığını okudum birkaç yerde fakat bu bilginin doğruluğundan emin değilim zira yaptığım araştırmalarda bu konuyla ilgili kesin ve net ifadelere ulaşamadım. (konuyla ilgili bilgisi olan biri beni aydınlatırsa sevinirim.) fakat kendisi tarafından yazılmasa bile kitabın stefan zweig havası taşıdığı bir gerçek zira kitapta detaylı psikolojik analizlere, başarılı zaman ve mekan tasvirlerine rastlıyorsunuz tıpkı bir stefan zweig kitabı okurken olduğu gibi. kitaptaki karakterin iç dünyası ve yaşadığı duygu değişimleri o kadar başarılı bir şekilde ve o kadar güzel cümlerle aktarılıyor ki okura kendinizi karakterin yerine rahatlıkla koyabiliyorsunuz ve karakeri rahatlıkla anlayabiliyorsunuz. kitapta hayata ve etrafına karşı son derece duyarsızlaşmış, yaşama olan tutkusunu yitirmiş, sadece kendisine verilen rolü oynaması gerektiğini düşünen ve yalnızlaşmış bir karakterin birtakım olaylar silsilesi sonucu kendisine verilen rolden sıyrılıp kendi benliğini yeniden keşfetmesini ve yaşama olan tutkusunu tekrardan kazanmasını okuyoruz. bütün bu olaylar sadece bir günde gerçekleşiyor ve bu süreci adım adım oldukça detaylı bir şekilde anlatıyor yazar. fakat bu süreçten sonrasını fazla detaya girmeden kısa bir şekilde geçiyor, şahsen ben bu süreçten sonrasına dair biraz daha fazla detay görmek isterdim. kitapta karakter tasviri kadar detaylı bir zaman ve mekan tasviri yapılmıyor, yani bazı yazarların yaptığı gibi zaman ve mekana dair en ufak bir ayrıntı bile verilmiyor ama yazarın verilmesi gereken en önemli ayrıntıları vermesiyle ortamın gözünüzde rahatlıkla canlandırabiliyorsunuz. şahsen benim severek okuduğum bir kitap oldu, okumak isteyen olursa da rahatlıkla önerebilirim

hayattan duyarsızlaştığı için haz alamayan bir burjuvanın tekrar yaşadığını hissedebilmek adına sınıfına oldukça ters bir biçimde heyecan peşinde koşmasının anlatıldığı bir stefan zweig kitabı.

stefan zweig'ın amok koşucusu, satranç... gibi eserlerini soluksuz tamamlayıp çok beğenmeme rağmen bu kitabını ilk okuduğumda tamamlayamayıp yarım bıraktım sonrasında ise söylene söylene, kalan sayfaları hesaplaya hesaplaya zorla bitirebildim.bu tamamen konusunun bana hitap etmemesi kaynaklı bir durumdur.

(bkz: stefan zweig) tarafından yazılmış mükemmel kitap. öncelikle şunu söylemem lazım ki iş bankası kültür yayınları modern klasikler serisinden okudum. ilk düştüğüm şey ise kapak tasarımıydı. tabi ki zweig'in hemen hemen bütün kitaplarını okumuşumdur. en beğendiğim kitabı (bkz: vicdan zorbalığa karşı ya da castellio calvin'e)
olağanüstü bir gece'ye dönecek olursak, evet zwieg'ın uzun öykülerinden birisi. sayfa sayısı az ve muhteşem akıcı anlatımından mütevellit tek seferde okunabilecek ve herkesin mutlaka okuması gereken bir kitap. kitap kalabalıklar içindeki yalnızlığı, aslında her şeyi olan zengin bir adamın dışarıdan bakıldığında mutlu gibi görünen hayatının pek de öyle olmadığını anlaması üzerine kurulu. yani diyor ki zweig her şey para pul zenginlik, partiler, danslar, eğlence değil. yaşamanın başka anlamları da var. ve kahramanımız bu anlamı kendince tarif ettiği o olağanüstü gecede fark ediyor. yine yeniden bütün büyük eserlerde ve yazarlarda olduğu gibi bu kitapta da varoluşçuluğun izlerini görüyoruz. yine konformist yaşam ve otantik yaşam arasındaki farkı görüyoruz. ve çıkardığımız anlam şu: bize sunulan hayatı yaşamak zorunda değiliz, bize sunulan senaryoya mahkum değiliz. konfor alanımızdan çıkmamız lazım. kendi tercihlerimizi kendi özgür irademizle yapmamız ve sorumluluğunu da kendimiz almamız lazım. kahramanımız da o yaşadığı olağanüstü geceden sonra yani konformizden kurtulduktan sonra o zamana kadarki bastırılmış duygularını özgürleştiriyor adeta zincirlerini kırıyor ve daha mutlu daha anlamlı bir hayat yaşamaya başlıyor. okuduğumuzda özdeşlik kurabileceğimiz bir hikaye. biz de kendi bastırılmış duygularımızı özgürleştirmek istiyoruz bu özdeşleşme üzerine. zweig en sevdiğim yazarlardan biri ve olağanüstü gece en iyi uzun öykülerinden biri

başkarakterin serencamını henüz ilk sayfalarda öğrenmemize rağmen merakımızdan bir şey kaybettirmeyen stefan zweig novellası. kitapta yirminci asrın başındaki sınıf farklılıklarına ve varoluş sancıları yaşayan bir adamın anlam arayışına dair etkileyici betimlemeler mevcut. ayrıca (iş bankası yayınları) kapak görselinde kullanılan yıldızlı gece tablosu içerikle gayet uyumlu olmuş.

stefan zweig’in kısa , bir günde bitecek kitabı.

öncelikle zweig’in okuduğum ilk kitabı olduğunu belirteyim; yani yazara bir aşinalığım yok. bu kısa öyküyü de 3 saatte bitirdim. okunur mu? okunur evet , ama iz bırakacak bir kitap mı? bana göre hayır.

hayatının anlamını kaybetmiş daha doğrusu heyecanını kaybetmiş bir adam var. zenginliği ve çevresi ile ailesinin etkisiyle bazı duygularını centilmenlik rolünün altına saklamış. ilk hırsızlık deneyimiyle başta anlamlandıramadığı duygular çıkıyor ortaya. çıkan en büyük duygu: heyecan. bu olay bana zengin kleptomanları çağrıştırdı. hayatında her şeyi elde etmiş ama heyecanı kaybetmiş; bu nedenle de hırsızlık yapmanın verdiği adrenalin gibi… yaşadığını hissetmek yani.

alışık olmadığı bir geceye akması bu heyecan duygusuyla oluyor. kendini yabancı hissettiği bu ortam ona farklı duygular da sunacak. acıma, empati, yardımlaşma, üzüntü… tamamen unuttuğu bu duyguları anlamlandıramasa da başta, gecenin sonunda tüm taşlar yerine oturuyor. kısacası, onu insan yapan duygular bunlar ve bunları tekrar hissedince yaşadığını anlıyor.

betimlemeleri iyi. kısa bir öyküyü gözünüzün önünde sahnelenmiş gibi izliyorsun. karakter çizimi çok başarılı olmasa da ( bana nedense bazı duygular zorlama gibi geldi) yine de okunur bir kitap.

kısa soluklu, tekrardan dönüp okunabilecek bir kitap.
genel olarak bakılacak olursa karekterin kendi içerisine dönüşü ile, kendini tanıması ile ilgili bir yolculuk anlatılıyor. bunun getirileri üzerine hislerin anlatıldığı bir kitap.

stefan zweig'ın ne diyeceğimi bilemediğim kitabıdır.
olmuyor, olamıyor arkadaşlar. tam herifle yıldızım barıştı diyorum, barışamıyor. #2153793 halbuki şurada neler demişim, ne umutlarla başlamışım kitaba.
hayattan tat alamayan bir adamın adrenalin bağımlılığını okuyoruz. bu kadar.
tabi ben hastalıklı aşklar yok diye de sevmemiş olabilirim bu kez.

stefan zweig' in kitaplarında en sevdiğim özellik sanırım gerçekçi betimlemeleri bu kitapta da yaşadığınız dünyadan esintiler yada kendinizi bulmuşsunuz hissinin uyanması bu galiba. tükenmişlik sendromuyla kendi içine dönen yaşadıklarından zevk almayan bir karakter. hangimiz yer yer düşmüyoruz bu sendroma. olağanüstü bir gece de insanın yaşadığı hissizliği ve garip duygusuzluğu bir gecede nasıl atlatabileceğini anlatan bir kitap.

işte hayat sadece bundan ibaretti.