olgunluk ile ağır başlılık arasındaki fark

her ağır başlı insanın olgun olmadığı hesaba katılacak olduğu için kafaları karıştıran sorunsal..

bizim sınıfta ali vardı. hayatımda görüp görebileceğim en ağır başlı insandı.
lakim onun ağır başlılığının sebebi olgun olması filan değildi. her ne kadar iç dünyasında yaşasa da bu özellikleri onu olgunlaştıramamıştı. ne de olsa çocuktu. bazı tepkileri kendisinden beklenmeyecek ölçüde çocukçaydı. atıyorum bazen bir olay yaşıyorduk kendisiyle vermesini beklediğimiz tepki ağır başlılığıyla tezat oluşturuyordu..
genel itibariyle ali efendi bir çocuktu. çoğu çocuktan usluydu, efendiydi...

şimdi kendime gelmek isterim..
aşırı derecede uslu başlı olduğuma inanıyorum. hiperaktif bir adam değilim, kaşım gözüm ayrı oynamaz, p.ç de değilim. fevri de değilim. uyumlu, uysal, ağır başlı biri olduğumu söyleyebilirim. bu yürümemden tutun, oturup kalkmama da yansır.
ama olgunluk başka bir şey. olgun düşünceli olmak, olgun konuşmak..
yani kimse benim için,
yaa adama bak, ne kadar olgun... demez.
durgun der, soğuk der, bilmem ne der.
ben de diyemem kendime.
bunlar neye delalettir anlayamıyorum.
sanırım ağır başlılık olgunlaşmak için bir vasıta gibi bir şey. yatkınlık kazandırıyor.