olgunluk

davranışların üstünden geçmek, çözümsüz, çaresiz bırakmamak; sabırlı, özenli olmak; nadide bir çiçeğe benzemek ve çiçeği koklayını başkaca yolllara sapmayı unutturan.

konuşmak yerine susmanın, yaklaşmak yerine mesafe koymanın,beklemek yerine unutmanın sana daha iyi geldiğini anladığında olgunlaşıyorsun.

cahil insan, öğrenim görmemiş olan değil, kendini bilmeyendir.

olgunluk bir yaş sorunu değildir, anlayış ile gelir.

- jiddu krishnamurti

bu sıfata sahip olduğunu iddia edenlerin çoğunun fasa fiso olduğunu düşündüğüm şey.

şimdi bana kızmayın ama, bence ilerleyen yaşlarda insanın bazı özellikleri sivriliyor. bazı şeylere daha çok önem veriyor, bazı yanları daha çok gelişiyor. bazı yanları da o kadar unutuluyor ki... olgun olmanın birey olarak tam bir bütünlük ve gelişmişlik hali olduğunu düşünüyorum. sosyal anlamda bir noktaya gelebilmişlik bence. *

hem bu konuyla ilgili ufak bir aforizmam var. kişi ne olduğunu iddia ediyorsa onun tam tersidir. hep işlemez ama biri ısrarla bir özelliğini vurguluyorsa bunun tam tersi olma ihtimali çok yüksek.

her olgunun sahip olmadığı hede.

bir erkeğe en yakışan şey.. öge. halet. ruh.

“yaşına göre olgunsun” travması için teşekkürler...

ölü ruhun takdir rütbesidir.

insan için, her ne olursa olsun insan kalabilmektir benim gözümde.

hamdım, piştim, yandım.

nezaket öğretilen çocukluktur.

olaylara duygusal değil de mantıksal tepki vermek olgunluk bence.

insanların takdirini, alkışını kazanmak ve beğenisi, övgüsü için yaşamamaktır.

gerçek olgunluk bu demektir. her şeyin ötesinde ne yapıyor veya yapmıyorsan en çok kendi keyfin, huzurun, mutluluğun, kendin için yapmaktır.. sen yorumla, takdir et kendini. kendi takdirini kazan önce.
kendini değerlendirmek, eleştirmek, beğenip beğenmemek, onurlandırmak, mutlu etmek sana kalsın. kendini besleyen kişi olursan diğerleri yani ayrı ayrı ya da topluluk halinde insanlar çok etkilemez seni..
her ne olursa olsun iyisiyle ya da kötüsüyle çok da önemsemezsin o zaman.

tecrübe ve sabırla şekillenen kavram.

sınanmadığımız hiçbir hareketin masumu olmadığımız gibi, karşılaştığımız olaylara vereceğimiz tepkileri de önceden kontrol edemediğimizi anlamak için onu önce bizzat yaşamamız gerekiyor, bazen acı çekmemiz gerekiyor, bazen o suçla baş başa kalıp hatamızı fark etmemiz gerekiyor, bazen başka şeylerden şikayet etmek yerine kendi zayıflıklarımızdan başlayarak değişmemiz gerektiğini görmemiz gerekiyor, en önemlisi bazen bir adım geriye çekilip bir şeylere sabretmemiz gerektiğini anlamamız gerekiyor.

insan kendini anlayınca, sevdiklerini ve sevmediklerini ayırt edince, kendi değerini kendi başarılarını önüne koyup aynada gördüğü insana karşı bakış açısını geliştirince, en önemlisi kendi sıradanlığını içselleştirince hayat akışı da değişmeye başlıyor.

insan böyle böyle demini alıyor, lezzeti artıyor, biraz içi fokurduyor ama sonra sakinleşiyor.

evet, aklım çaya gitti yine.
burada bu kadar ciddiyet kafi.
tavşan kanı gibi karakterimiz olsun, hallederiz gerisini.

yaş ile gelmez olgunluk. kendini bir nimetten sayan kaç tane olgun var.

10 yasinda eristigim.

maturizm.

yaşdan bağımsız yaşanmışlıklarla elde edilen fakat her yaşın kendine özgü süreçleri olduğu için yaşla dolaylı yoldan ilişkili olan mevzu.