ortada ciddi bir durum olması ama elinden bir şey gelmemesi

benim hayatımın genel özeti bu sanırım. kişisel mevzularımda illa çözümler üretebiliyorum ama işin içine başkası girdiği zaman her şey kördüğüm oluyor sanki. işin kötü tarafı ben bunu çözmek için elimi bile uzatamıyorum. söz sahibi olacak konuma henüz gelemedim maalesef ( okulu bitirip para kazanmaya başlamam lazım). öyle durup izliyorum ve ağlamak istiyorum. çaresiz olmayı hiç sevmiyorum ama sürekli bununla sınanıyorum. her zaman bir çare olduğunu biliyorum ne yazık ki genelde sahip olduğum dertlerin çaresi bende değil.

türk gencinin ülkenin berbat haline karşı anlık durumu.

bu bende hissizlik oluşturuyor. insanlar için kılımı kıpırdatmıyorum. onlar zaten hiçbir şekilde umurlarında değiliz.