ortaokulda yapılan zorbalıklar

herkesin zorbalık diyince aklına direk lise geliyor ama asıl ortaokulda yaşanıyor bu olaylar hakketen. öğrencilik hayatının en berbat yılları hatırlamak dahi istemiyorum.

ilk okulda bile zorbalık gördüm kilolu bir erkek çocuğunun beni itmesi ile dışım kırılmıştı okul değiştirdim ama halla etkisi duruyor orta okulda her şeyin farkına vardım kendimi ezdirmedim lisedeyim ve sevilen birisiyim.

ortaokulda çok konuşkan bir çocuktum ama kimse beni sevmezdi. bana sürekli bunu hissettirirlerdi. hiç unutmam bir seferinde nedenini hatırlamıyorum çocuğu teselli etmek için konuşurken çocuk bir anda bana döndü ve "hiç kimse seni sevmeden nasıl yaşayabiliyorsun" dedi. şu an biri bana öyle bir şey dese umursamam ama o zamanlar bayağı üzülmüştüm.

sivilcelerim yüzünden benimle dalga geçmeyen yoktu her gün ağlıyordum ve kendimden nefret ediyordum. liseye geçince sivilcelerim de geçmişti ve kendime daha çok güvenmeye başlamıştım ve herkes sivilce sorunum olmadığı için şanslı olduğumu falan söylemeye başlamıştı.

zorbalığa karşılık verilmezse tramva olur.ben de zorbalığa uğramıştım zorbalık yapanlara karşılığını verdim takmıyorum.

altında kalınmaması gereken eylemlerdir. birisi sizi zorbalıyor mu? siz de onur zorbalayın. zorbaların duyguları önemsenmez ve unutmayın her zorbanın zorbalanacak yönü vardır. her firavunun bir musası misali.

başlığı görünce bile tüylerim diken diken oldu yaşamayan anlamaz.
bazı insanlar ortaokul yıllarını özler güzelce anar ama akran zorbalığına uğramış insanlar bu günleri pek hatırlamak bile istemezler.

annemle babam boşandıktan sonra nakil gittiğim mahalle kenarı ortaokulda,ana babasının sıvayıp sokağa saldığı çocuklar yüzünden iki senem zehir olmuştu.

iple boğazımı sıkan mı dersiniz,sürekli tokat yemek mi dersiniz,tehtit edilmek,evime kadar takip edilmesi maalesef hepsini yaşadım.okulda şiddetli bel ağrısı çektiğim zamanlarda bile yaşadım bunu.
zaten boşanmanın üstüne psikolojim yerle bir olmuş üstüne bu dızo kafa oluşumlarla uğraşmak zorunda kaldım. hiçbirine hakkım helal değil.

valla bazı çocuklar çocuk değil canavardır.
kimi tipler bir araya geldiklerinde psikolojik, fiziksel şiddet uygulama konusunda çok doyumsuz olabiliyorlar. o yüzden imkanı olanlar evlatlarını devlet okullarına vermesinler. ben öyle dayanılmaz şeyler yaşamadım belki ama ortam pek bir bozuktu elbette okuduğumuz okullarda.
rahatsız olduğunuzu anladıklarında sizle uğraşırlar bu p.jler.

modern zamanda böyle, zorbalık neyin. bizim orta okul tahsil ettiğimiz o güzel yıllarda, ki erkek öğrenciler arasında sakal traşı olmayan çocuk olmadığı yıllardı bunlar -kız çocuklarda da olanlar vardı- zorbalık, zorbalama olmazdı. aramızdaki sorunları, her medeni insan gibi, dövüşerek çözerdik. buna da zorbalama demezdik. mesela bir keresinde hasımlarım beni, en savunmasız anımda, okulu kırıp gittiğim atari salonunda sıkıştırmış ve en hassas bir vakitte, final fight'ta ring'de sodom ile dövüşürken saldırmışlardı. kah jeton yanmasın, kah sodom'u döveyim derken, elimi koldan ve butonlardan çekememiş, aynı anda hem oyunda hem de gerçek hayatta bir araba dayak yemiştim. ama bunu asla zorbalık olarak adlandırıp da, romantize etmedim! bu bir diyalog şekliydi!