övmek

bir kişiyi niteliklerine,iç ve dış güzelliklerine,kısacası özelliklerinin bütününe ya da bir kısmına ithafen hoş sözler edilmesi,değer biçilmesi durumudur.
lakin bu ''övme'' işinin günümüze uyarlandığı biçimi beni biraz rahatsız etmekte. tabir-i caizse ve tabi özellikle sosyal medya ortamından bahsedebilirim maalesef ki suyunun çıktığını görüp bulunulan ya da takip edilen yerden ışık hızıyla uzaklaşmamı sağlıyor bu ''övücülük''. güzel nitelikler zamanla kazanılır,geliştirilir,hatta ve hatta bunlar için bedeller ödenir , sonucunda da övgü görmek ve almak çok normaldir. ama şu sanal alemde ota suya övücülük etmek cidden aşırı iğreti,iç gıcıklayıcı ve irite edici duruyor benim gözümde ve insanların değerinin de neleri kapsadığını gösteriyor tabi ki.

edit : imla

türk insanının sevdiği şeylerden biri.

mesela [umut sarıkaya'nın da dikkat çektiği gibi] bir aralar çok zenci övülürdü, "sporda müzikte çok iyiler abi, ayrıca malafat da kol gibi" diye. sonra bir dönem iran sineması övüldü çok zengin mok zengin diye, sonra kore dizileri/filmleri övüldü.

bu aralar mesela amazon.com.tr övülmelere doyamıyor.

ayrıca ssd övme huyu da var.

seviyoruz övmeyi.

bir şeyin iyi yönlerini belirtip yüceltmek değer vermektir. insan kendisinin övulmesini ister. takdir edilmesini. bu yüzden bile etrafında yalaka yağcı takımı tutanlar vardır. bile bile bir yalanın hoşuna gittiği insanlar.
sevdiğini yüceltmek, sen sevdiklerine değer vereceksin ki baskalari da versin. sen değer verdigin birini eleştirir durursan gömersen başkası ne yapmaz. hatta başkası da şöyle düşünebilir.
bir de sevdiği insanı yakınını gömüyor. sana bana ne yapmaz.

bir de hiç düzgün sevilmemişler var. hep bir şüphe hep bir kurgu nolacak ama ne isteyebilir.
insan bir ağacı bir yavru köpeği bir dostu sever gibi de sevebilir. gördüğünü o an için de söyleyebilir.
bir çıkarı da olmayabilir. bunu zaten az kişiye yapıyorda olabilir. çıkarı ne olabilir hatta.

ben günlük hayatımda da çok överim sevdiklerimi.
geçen benim bir arkadaşımı gömmeye çalıştılar sessiz sakin diye.
allah büyük işte. adamın düğmeleri koptu. bizim eve geldiler. o erkek arkadaşım bir dikti düğmeleri. afedersiniz şey gibi kaldılar. dedim size dedim çok becerikli her şey gelir elinden.

tabi bomboş bir övgü ünlülerin durumu gibi iğreti duruyor. insanlar övgüyü değilde . şöyle diyim. insanlar kendilerine kötü davranan insanları veya kötüleri daha ciddiye alıyor. ne kadar sert hakaret içinde olursan o kadar .
çok insan ilişkisi sözü hareketi durumu söylemi duygusu derinlemesine incelenirse peygamberler bile kusurlu çıkar. akışına bırakmak gerek bence. kimse mükemmel değil . yalnız kalır insan itici olur. ailemizin en sevdiğimizin bile her yaptığından bir çıkarım çıkarmak saçmayken.

istenilen bir hareket. hemen hemen herkes övülmek ister.
çünkü o her ne ise, başardığını bilmek ister devam edebilmek için.
birde bu eylemin soytarıları vardır. ben olmasam siz bi b.k değilsiniz diyen aveller.
boşver in onları.

toplumumuzda genelde ölen birinin ardından gerçekleştirilen ya da övme ihtiyacı duymaya rağmen içinde tutup gerçekleştirilemeyen eylemdir. oysa geç kalmış bir övgünün hiçbir anlamı yoktur.

övmek garip bir kelime. eski türkçede(ög-) ikincil bir anlamı pişman olmak, tövbe etmek diye geçiyor; hatta daha da temele inersek ö- kökü var düşünmek, hatırlamak demek.

pek öyle gözükmese de en temel anlamını yüzyıllardır korumuş çünkü bizim toplumumuzda zaten birini övmek genelde önce düşünmeyi ya da kendi kabahatini hatırlamayı sonrasında da pişman olmayı gerektiriyor, bilhassa ölüye karşı cenazede oluyor.

övmek, en güzel duygu övmek
övülüp övebilmek

-mastor tatlıses.

övmeyi severim. övülünce mahcup olur kızarırım. övmek, en güzel şey. sevdiğin insanı översin ya, ne güzel.