özel günleri kutlamayı sevmeyen insan

asla anlam veremediğimdir. özel günleri hatırlayıp kutlamayı sevmek şöyle dursun beni ilgilendirmeyen özel günleri kutlamayı bile severim. kutlama yapmak için neden yaratır bir de üzerine organizasyon yaparım. 12-15 yaş aralığındayken annem ve babamın evlilik yıldönümleri için onlara ortak hediyeler alırdım, renkli kartlar hazırlardım. sonra kibarca konunun benimle bir ilgisi olmadığını açıkladılar. ben de sadece tebrik etmekle yetinmeye başladım. ama sevdiklerimin doğum günlerinde (ya da içimden geldiği için) onları mutlu edecek hediyeleri bir ay önceden düşünmeye başlar, hoşlarına gidecek etkinlikler ayarlarım. hatırlanmak, değerli hissetmek her insanı mutlu eder. yılda bir iki özel günü olabilir zaten insanın. gerçekten seviyorsanız bunu da bir zahmet gereksiz bulmayın.

benimdir, selamlar. düğün falan da sevmem mesela. tarihi belli bir gün, ne olacağı belli, ne olduğu belli, çok klişe geliyor. bir keresinde bir işi halletmeye giderken, aniden lunaparkın olduğu durakta, aman iş hep var deyip kapıdan son anda atladığımız bir kız arkadaşım vardı. benim için özel bir günün beynime kodlanmış taslağıdır mesela. savruk, plansız, akışta, olağan, heyecan verici ve özel.