özel günleri kutlamayı sevmeyen insan

ez, me , ben.
sevmem anlamsız bulurum.

(bkz: benimdir herhalde)
her şey anlamsız, her şeyin değerini kaybettiğini görmüyor musunuz?

belki de özel günleri kutlayacak kimsesi yoktur.

anlaşacaksın bir organizasyonla masa sandalyene kadar , yiyecek içecek ikramına kadar düşünecekler. oh mis. kişi sayısına göre ikram, masa sandalye her şeyin düşünülmesi gerekiyor ,zor işler.

hatirlayabilsem yapardim heralde.

özel gün denilen illet sadece gösteriş meraklıları içindir sırf sevgilisinden çiçek alıp kolye alıp sosyal medyaya atmak için o günü iple çekerler

ilgiyi sevmeyen insandır. ben de böyleyim. doğum günümün kutlanmasını sevmiyorum. ilginin odağında olduğum zaman aşırı rahatsız oluyorum. hele sürpriz varsa, eyvahlar olsun yani. bu hem bireysel bir tercih, hem de bir alt katmanda başka bir sebebi daha var. o da şöyle; örneğin doğum günümü kutlamak için sevdiklerim sürpriz hazırlamış diyelim. o sürprizli durumla karşılaştığımda, sürprizi hazırlayan insanları tatmin edecek yeterli mutluluk ve şaşırma reaksiyonunu verememekten korkuyorum. çok saçma gelebilir ama böyle. hediye almaktan da hoşlanmıyorum. hediyeyi veren kişiyi mutlu edecek kadar tepkimeye girememek fobisi var gibi. bu yüzden benim özel günlerimin kutlanmasını sevmem. ben başkalarının özel günlerinde yanında olur muyum ya da kutlar mıyım? kesinlikle :)

kutlamayı seven biriyle sevgili olursa müthiş anlar yaşayacaktır.
aklıma gelse kabotaj bayramını bile kutlayacağım biricik aşkımın.

hatırlaması var o kutlama olayını düzenleyen insanlarla anlaşmak var ohoooo..

benim canlarım bir kere doğum günüm adına toplanma düzenlemişlerdi hem de benim evimde. bir araya gelmesini istemediğim ne kadar tip varsa doluşmuş bir araya gelmişti.

bu anlattığım şeyin vehametini bilenler bilir. aman aman... sevmedim, sevmeyeceğim.

başta doğum günüm olmak üzere özel günleri kutlamayı sevmiyorum ama herkes benim gibi düşünmüyor ve doğum günlerini, bayramlarını vs. kutlamayınca bayağı bozuluyorlar bana. sırf sevdiğim insanları kırmamak için kutluyorum. bu ruhsuzluk veya "odun" insan olmakla alakalı olmadığını da ekleyeyim.

şimdi bu özel gün dediğin nedir ki? neden bu kadar anlam yüklenir? kutlamayı tercih etmeyip unutulmuş olması neyi eksiltir? çoğu kez gereğinden fazla anlam yüklenmiş değil midir? misal oğlan çocuklarının erkekliğe geçiş aşamasındaki en önemli dönüm noktalarından biri olarak görülen(?) ilk dinsel deneyim olan sünnet hadisesi de kimilerince özel bir gün kabul edilebilir. bu olayın zavallı sabinin psikolojisinde yarattığı travma açısından pek de keyif verici olmadığı kesindir. ortada varlığıyla kimseye pek bir zararı dokunmayan(!) minicik bir uzvun boyuna oranlayınca epeyce kocaman kesilen parçası olunca bu durum ister istemez çektirdiği acı ile doğru orantı olarak bünyede de şiddeti yoğun bir üzüntü yaşatacaktır haliyle. şimdi düşününce bu özel günün nesini hatırlamak ister ki insan? kim bilir kaç çocuk "lütfen kesmeyin, bırakın da uzasın!" diye ağlayıp durmuştur o an. yazık, içim acıdı şimdi aklıma gelince. unutun çocuğum, unutun. özel mözel demeyin; hatırlamayın sakın! konu da bambaşka yerlere gitti bak, dışarı çıkın da şu sıradan günü özel ve farklı bir şeyler yapıp güzelleştirin.

o günlerle ilgili travması olan kişidir. içine sorsan herkeşlerden çok onun kutlayası vardır aslında.

her şey yine travmaya bağlanmış... ben de özel günleri sevmiyorum, kutlamayı hiç sevmiyorum. özel günlerde hatırlanacaksam hiç hatırlanmayayım daha iyi derim. beni asıl özel olmayan normal günlerde hatırlayın ki benim için özel değeri olsun derim.

doğum günü hariç demesi gereken insan tipi.

onun dışındakiler fasa fiso.

erkektir.
dikte edilen toplumsal olarak kutlanan günler samimiyetsiz mutlak surette. sevgililer günü, ebeveynler günü vs. ancak kişiye ya da ilişkiye özgü günler bir çok kadın için özeldir, öyle de hissetmek ister. doğumgünleri bile pek matah sayılmazken yıldönümleri aslında sizinle tanıştığı ya da hayatını birleştirdiği gün olarak onun dönüm noktası *olduğundan es geçilmemeli.

aslında özel gün olur onu hatırlamak ve kendi çapında bir şeyler yapmak da olur ama bunu kapitalist düzene uygun şekilde yapmak bana olmaz.

tamamen aileden gelen bir olgudur bu. eğer içinde büyüdüğü ailede bu tarz günlere önem verilmiyorsa, çocuk bu tarz günlerin önemli olduğuna dair bir farkındalık veya algı ile büyümez. dolayısıyla ömür boyu bu böyle gider durur. insanın fikrini bu konuda değiştiren genelde arkadaş ortamı, hayatına aldığı insan ya da evlendiği insanın ailesi oluyor.

özel günlere değer veren bir insanla beraber olduğunuzda, arkadaş ortamınız böyle insanlardan oluştuğunda veyahut özel günlere değer veren ve aksatmadan kutlayan bir ailenin evladı ile hayatınızı birleştirdiğinizde, ister istemez size verilmemiş o algı oluşuyor.

mesela benim anne tarafımda özel günler kutlanır ama birinin hatırlamaması/ aramaması problem edilmez fakat baba tarafımda bu müthiş önemlidir ve aile bağımızın sarsılmaz temelini oluşturur. birini özel gününde aramamak size kırılmasına yol açar. bu konuda çok hassasımdır bu yüzden. herkesin her şeyini kutlarım ama benim özel günleriminde ya da başarılarımında kutlanılmasını/ takdir edilmesini beklerim. keza biri beni unuttuğunda da, bozulurum. ailemizin kültürü bu çünkü. çok psikopatça gelebilir ama genelde baba tarafında tüm doğum günleri dahi gece 00:00'da aile grubunda kutlanır. 76 yaşındaki babaannem, 55 yaşındaki amcam, 52 yaşındaki halam, 44 yaşındaki diğer amcamdan tutun, 60 yaşındaki babama kadar kimse böyle şeyleri atlamaz.

dolayısıyla, benim bu tarz günlere dair hassasiyetim çok fazla çünkü bunu bana aşılayan ve yıllardır bu geleneği aksatmadan sürdüren bir soy ağacım var. gerçe hayatımızın her günü bir hediye. her uyandığımız günü kutlamak normal karşılanmalı.

özel olan hiçbir gün yoktur. hayatın akışında insanların en iyi yaptığı şeylerden biri sembolizm esnaflığıdır. zamanın kendisi özeldir. her günün belli bir anlamı vardır. babalar günü, doğum günü, anneler günü vb. günlerin hepsi birer tüketim zorbalığıdır. eğer birey belli bir farkındalık seviyesine sahip ise her gününe bir anlam yükleyecektir. bilhassa doğum günlerinin kutlanması kadar trajikomik bir durum yoktur. ölüme yaklaşıyorsun ve sonra bunu kutlamak için çeşitli saçmalıklardan besleniyorsun; olacak iş değil doğrusu. kendini bilen insan için her gün sürpriz ve anlam ithaf edebileceği renklerle doludur!

aşkım reglin kutlu olsun...