özgürleşmek

herşey ve hiçbir şey olabilmek..

yaşanılan topluma bağlı kalındıkça imkansıza yakın olan eylem.
ne maddi, ne manevi. toplum içinde yaşayıp özgür hisseden muhtemelen kafasında başka bir alemde yaşıyordur. * tedavi alsın.

maddeden kendini kurtararak , maddeye bağımlılık halini azaltarak mümkün olan şeydir.

hiç bir şeyi kafana takmadan, sadece canının istediği için bir şey yapmak.
önünü, yanını ve arkasını düşünmeden.
özgür hissedilen anlar, o anların damakta bıraktığı o tat.
hiç bir şeyde yok.

daha fazla özgürleşebilmek gerek!

aşırı düşünmeyi bırakabilince, bırakamasan bile azaltabilince yaşanan durum.

yalnızlaşmakla organik bir bağı var özgürleşmenin. yalnızlaştıkça daha çok özgür olduğunuzu hissedebiliyorsunuz. fakat yalnızlık da tercih değil bir zorunluluk olduğunda, soyut bir kafesin içinde yaşamaya çalışıyorsunuz ve özgürlüğünüzü yalnız olmamak adına kiraya vermeyi tercih edebiliyorsunuz. çok anlamadım ne yazdığımı ama, neyse, mazur görün.

özel hayatınızda çok kıskançlığın olduğu yerde yesermez.
ama uzun uzun anlatacak ne takatım ne isteğim var.
zaten son 10 senedir konuşmuyorum ben.

bu his çok başka. hissettikçe geriye dönüp baktıkça bir öfke yükseliyor benden bana sonra özür diliyorum geçiyor.

hayat çok garip.

kendinizi gerçekleştirdiğinizde gelecektir.

mekan ve zamandan bağımsız gerçekleşen şeysi. dünyanın en özgürlükçü yerinde de olsan zihninin hapishanesinden çıkamıyorsan özgür değilsin. zannediyordum ki şehir değiştirsem özgürleşirim, şehir şehir ve hatta ülke ülke gezdim. özgürlüğün bizzat kendi bakış açımın ve zihnimin içinde hapsolan biri olduğunu idrak etmek kolumu kanadımı kırdı, gidesim kaçtı. baba ocağında sistem güncellemesi yapıyorum, sonra yine gurbet çeker benim içim. kalasımın da kaçacağı vakti bekliyorum.