pazar günü sabah 8'de kalkan tip

benden bir saat sonra kalkan tiptir. aferin ona, iyi pazarlar.

vaktin değerini bilendir, aklımdakileri yapayım çok uykum gelirse bir ara kestiririm diyendir

sabah 5 te yatsam bile en geç 10da kalkarım. öyle pis bir huyum var.

çalıştığı içindir.
(bkz: ben) ama keyfim baya yerinde, şikayet edeceğim noktaya gelmedim daha. sistemimde bir sorun olabilir.

malesef benimdir.

izin günümde bile en geç dokuzda uyanıyorum lanet olası biyolojik saat.

işin kötü yanı haftanın geriye kalan günleri de hep bunun pişmanlığıyla geçiyor. garip bir paradoks içindeyim.

çalışıyorsan eğer pazar günü, seve seve değil de çüke çüke kalkarsın… hayat kaldırır yani, hiç acımaz.

bu maalesef ki benim. elimde olmadan kalkıyorum ve bir daha uyuyamıyorum.

kimse uyanmamışken sakin kafayla işlerini halleder. aferindir.

mecbur olmadığı halde kalktıysa hayatı seviyordur.

çalışıyoruz değerli arkadaşlar. pazar günü bile full takım bond işimizin başındayız. millet k.çına eşefomanı geçirmiş arsız arsız dolaşıyor sokaklarda. süs köpekleri görüyorum.

hafif sakallarım uzadı. çok mühim değil, yüzümüz gülüyorsa da içimiz yangın yeri. bu ara hem sinirli hem depresifim. sıkmam lazım dişimi. ilerisi için bu boktan günlere katlanmam lazım. çok para lazım.

bir kaç arabı şantiyeye fırlatasım gelmiyor mu? geliyor. residence katından lapsss fırlatasım geliyor tipsizleri. şu ara acayip ırkçıyım ama 400.000 dolardan da payıma düşeni alınca 'koyver gitsin g.tüne' diyorum hep.

para çok tatlı geliyor ama çok fazla para lazım. disneyland'ım için çok para lazım.

dedim herhalde. olsun. çok para lazım.

hafta içi çalışıp hafta sonu tatil şeklinde kurgulanmış, standart bir yaşam biçimine göre degerlendirilen insandır. öteki türlü yaşayan için bu pazar gunu bir anlam ifade etmeyebilir. sonuçta freelance calisanimiz var, aylagimiz, keyif abdalimiz, bunalımda olanimiz var, üç ay çalışıp beş ay yatanimiz var, okuyanimiz var, okumayanimiz var... hangi pazar?

pazar günü çalışan bir tiptir.

geç kalkan, tembel bir tiptir. 06:30'da zınk diye ayakta olmak lazım. 8 ne ya, oldu olacak 22:45'te uyan bari.

kendimi kötü hissetmeme sebep olan başlık
alarm kuruyorlar alarm n'apim, taşliyim mi? aslında iyi fikir

nöbete ya da işe gidilmediği sürece hayatı bu kadar sevmemek lazım diye düşünüyom.

beni bu tip, 15 yıldır sabahın köründe kalkıp işe gittiğimden belli bir yaş sonrası bu bende alışkanlık oldu, bazen sabah 7 kalktığım bile oluyor.

gunlerini doya doya ve uzun yasamak istiyordur

kalkmayınca böyle oluyor işte, ah keşke kalkaydım.