sabaha kadar oturan insanlar

tek yaptığı oturmaksa kötüdür.
gece olan vaktini değerlendiriyorsa laf söylemem.

ertesi gün için bi işi bi planı olmayan insanlardır. yarın canımın istediği saate kadar uyuyabilme imkanım varsa bugün sabaha kadar oturmak işten bile değil.

yine sabaha kadar ayaktaydık. oluyor bazen.

bazen şiir yazdığım zamanlar çok geç saatlere kadar uyuyamayabiliyorum, son zamanlarda bu neredeyse hiç olmadı ama önceleri çok oluyordu. şuan genel olarak mümkün oldukça erken uyuyor erken uyuyor, erken uyanıyorum. hafta sonları hariç. hafta sonları bu biraz daha geç saatleri bulabiliyor.

son bir aydır dahil olduğumdur.

17 ağustos 1999'dan beri ben.

ve bir an gelirrrr.

yaz tatilinde ben.

insanlar
eeeyy insanlar,
siz erken yaşlanırsınız
gözleriniz de sık sık yaşlanır

mümkün değil. sebep her ne olursa olsun hiçbir zaman sabaha kadar oturamadım. kocamla sevgiliyken de uykumdan kıymetli değil dedim uyudum. 9.katta deprem korkusundan boynumda düdükle gezdiğim zamanlarda da uyudum. yeter artık ölürsem öleyim dedim. çok üzgün olduğumda, ağladığımda da uyudum. bir jipin kapalı bagajında (büyüktü) kocaeli'den sinop'a giderken de uyudum. uyurum. uyku benim için çok kıymetli.

yaşlandım, bünyem dayanmıyor.