saklambaç

çocukken oynanılan oyunlardan birisi.
pubgi nin verdiği hazzın yarısını vermiyor ama.

bir kişinin ebe olduğu ve duvara yüzünü kapatarak saymaya başladığı ve bitince önüm arkam sağım solum saklanmayan ebe olur dediği ve saklanan diğer oyuncuları aramaya başladığı bir çocuk oyunu. ebe bulduğu oyuncuyu sobe diyerek duvara gidip vurmalıdır. böylece yeni ebe o olacaktır.

bu isimde bir çöpçatan programı da vardır. bu program 1992 yılında nurseli idiz'in sunuculuğunda show tv de yayınlanmıştır.

harika öldürme sanatları içeren psikopatça ama kaliteli bir kurguya sahip film.

''önüm arkam sağım solum sobe saklanmayan ebe'' sözü söylenmediğinde hemen ensenizde akbaba gibi bekleyenlerin gözlerinizi ovuşturmaya fırsat bırakmadan sizi ebeleyebildiği, ancak bu sözü söylediğinizde bir koruma kalkanı gibi sizi koruduğu tecrübeyle sabitlenmiş oyundur.

ebelemeçte denen bir tür sokak oyunu. teoride bir kişinin ebe olması ve diğer oyuncuların saklanmasıyla gerçekleşir. 1'den 10'a kadar sayan ebe 'oldu mu?' diye sorar. arkasından 'önüm, arkam, sağım, solum saklanmaya ebedir' der.

sonra teker teker oyuncuları ebelemeye çalışır. bazen oyunculardan biri ebeler. o zamanlar eğlenceli gibi bir oyun gibi gelirdi. sonraları biz bu oynayışı bir iki arkadaşla değiştirdik. her defasında aynı 3 kişiyle anlaşıp bir şekilde ya üstümğzdekileri değiştirip ya da bir şekilde yerimizi değiştirerek ebenin bizi ebelemesine rağmen 'çanak çömlek patlatıyorduk.' her oyunda olmasa da 3, 4 oyunda bir yapıyorduk ve diğerleri bunun nasıl olduğunu anlamaya çalışıyordu. hah çocuğuz işte. sanırım birilerini kandırıyor olmak bize ayrı bir haz veriyordu. belki bunu bir şakalaşma olarak değerlendiriyorduk emin değilim.

çocukken istanbul'da yaşıyor ve özellikle akşamları tüm çocuklar sokaklarda buluşuyorduk. o zamanlar tv bile izlemezdik çok ilginç. çocuk olmak pek güzeldi doğrusu. o zamanlar hatta daha güzeldi. şimdi çocuklara bakınca üzülüyorum. hele ki pandemi çocuklarına. hiçbir sosyallikleri yok. hiç arkadaşları yok. umarım biran önce normale döneriz. çocukluk normale döner mi bilemem?

insanın en çok kendisi ile oynadığı oyun.

ebe de sensin, ebelenen de.
ama bıkmadan oynuyoruz, devamlı, sürekli, yalnızken, çok kalabalıkken, ruhumuzun binbir halini yaşarken, dururken, koşarken. her an.

çok yorucu, ama o derece yorucu olmasına rağmen yaşarken mola hakkımız yok, belki uykuda, kesinlikle ölümde.

hiç sevmiyorum bu oyunu ben, az önce aynada kendimi gördüm, tam ebeleyeceğim içime kaçıp o beni ebeledi.

hiç sevmiyorum, hiç sevmedim.

ingilizcesi hide and seek olan bir çocukluk oyunu.

farkedilmediğini hissettiğin bir ortamda farkedilmeyi beklemek.

çocuklar arasında oynanan, grup oyunlarından biridir. bir oyuncu gözlerini kapatarak belirli bir süre sayar, diğer oyuncular ise saklanır. sayım bittikten sonra gözleri açan oyuncu, saklananları bulmaya çalışır. bulduğu oyuncu, yakalanmış olur. oyun, genellikle en son bulunan oyuncu ile devam eder. saklambaç, özellikle açık alanlarda oynanması tercih edilen eğlenceli bir oyun olarak bilinir.