salıncak

beni gizlice çekmişler, beceremedim ben çok zormuş

deniz salıncaklarını hep merak ederim. dalgaların üzerinde sallanmayı filan.

salıncaklarla alakalı kötü bir anım var. ben tahta oturaklı salıncaklarda büyüdüm. bizim parkdaki tüm salıncaklar tahtaydı. fakat bir gün parkı yenilemeye geldiler, tahta salıncakları söküp yerine hep plastik salıncaklar yaptılar. sevmiyorum o plastik salıncakları, çocukluğumu yıkmışlar gibi hissediyorum.

salıncak... o anılarımızın ve duygularımızın hapsolduğu bir yer. ilk kez çocukluğumuzda denediğimizde, kalbimiz coşkuyla dolardı. özgürlüğü hissederdik, gökyüzüyle dans eder gibi sallanırdık. salıncakta geçirdiğimiz o mutlu anlar, hala kalbimizi ısıtan anılar olarak hatırlanır. rüzgar saçlarımızı okşarken, gülerdik ve neşeli çığlıklarla heyecanı paylaşırdık. salıncağın ritmiyle birlikte içimizdeki tüm endişeler ve sorunlar bir anlığına unutulurdu. salıncak... yıllar geçse de, içimizdeki çocuğu yeniden canlandırır. unutulmaz bir duygu, bir anı, bir özgürlük sembolüdür salıncak.

bu orangutan neden eşlik etmemiş ki acaba? kafa çok iyi belli...