saygı

günümüzde saygı kavramı, sadece “siz” ya da isimden sonra gelen “bey”, “hanım” hitaplarına indirgenmektedir.

insanın kalan tüm diğer insanlara duyması gereken içi kıymet dolu, mesafe dolu, özen dolu sevgiden daha önemli duygu.

saygı göstermek, aynı zamanda saygı görmeyi talep etmek demektir.

koskoca bir toplum olarak bir türlü beceremiyoruz şu davranışı. düşünceler, inançlar, tarzlar... bir türlü öğrenemedik birbirimize saygıyı duymayı.

günümüzde şu anlama hapsediliyor, ne bok yersem yiyeyim kimse bana karışamaz "saygı" duy s.rtük! çünkü saygı, kıçımın keyfi özgürlüğünü garanti eden bir kanun!?

hoppala, saygı kimsenin kimseye karışamaması ise toplumsal sözleşmeyide dürüp g.tümüze sokalım o halde.

saygı bir bencillik kalkanı değildir. saygı bir kabul biçimidir, kabul görmeyi hakediş için eylemlerinizin niteliği baz alınır. poposunu sallayıp selülitlerini sergileyen bir kadını neresinden tutup saygıya değer kabul edebiliriz. popo sallamak özgüven gerektiren cesurca bir çılgınlık olduğu için mi? hayır! poposunu sallayan kadın, uzuvlarını sallayarak yapabildiğim en iyi şey bu demek istiyor. herkes sahip olduğu en iyi şeyi sergilemeye meyillidir.

kendinize gelin, kimse kimseye haketmediği halde bir şey sunmak zorunda değil. herkesi olduğu gibi kabul etmekle, toplumsallığı reddedip kendisine değersiz bir s.rtük gibi davranan birinin durumu arasında fark vardır. herkesi olduğu gibi kabul edelim ama toplumsal olarak bizi reddeden birini kabul etmek, durduk yere suratına tüküren birine tahammül etmeye çalışmak gibi manyakça bir şeydir.

bir şişeyi yere atıp kırmak kötü bir şey değildir bu eylemi kötü yapan kırılan cam parçalarının birilerine zarar verebilme ihtimalidir. potansiyel nedir ölçemeyen hümanist civcivlerin yumuşak psikolojilerini incitmeyelim diye saygıdan kırılacak kadar incelmeyelim lütfen. kendimize de biraz saygımız olmalı.

bir kişiyi bile atlamadan, herkes sahip olsa saygıya, herkes gösterse saygıyı; çoğu şeyin düzeleceğine inanırım. çoğu düğümün gizli anahtarı gibidir aslında.

lise de din hocamız bir gün tahtaya büyük harflerle" ss "yazdı. anlamı saygı ve sevgiymiş. ama ilk "s"saygıyı temsil edermiş her zaman. çünkü hayatta karşındaki insanı her zaman sevmek zorunda değilsindir fakat her zaman saygı duymak zorundasındır. saygı hep önceliklidir.

insanı ayakta tutan unsurlardan biridir;önce kendine sonra da çevreye.

türk insanında olmayan şey.

tdk'nun
şeklinde tanımladığı kelime.

günümüzde itaatle karıştırılan kavram.

türkiye'de herkesin karşısındaki insan veya kurumlardan beklediği ama hiçbir zaman karşısındakine göstermediği, bir çeşit iki yüzlülük turnusolu. evet, klişe ama turnusol.

bilinenin aksine kazanılan bir değerdir. layıkla anılması daha doğrudur.

sözde var özde yok.

erdemli insanlara karşı takınılan tavırdır.
(en azından öyle olmalıdır)

ülkemiz halkının çok ihtiyacı olduğu davranış ve düşünce biçimidir.

bizim kültürümüzde bedavadan kazanılan şeydir. büyükse sana istediği kadar saygısızlık etse de sen ona saygı göstermek zorundasındır. kötü de olsa öğretmense, patronsa, müdürse, vicdansız köpek lanetse ama varlıklı ve statülüyse vs..hakkını arayamaz saygı gösterip susup oturmak zorundasındır.

herkese saygı duyulmalı romantizmi kasmayalım lütfen arkadaşlar. herkese saygı duymak bir ütopyadan ibarettir. bir tecavüzcüye, bir teröriste, katile saygı duymazsın. insan haklarını çiğneyen birine saygı duymazsın, insana, doğaya, hayvana saygı duymayan birisine saygı duymak zorunda değilsin.

eskiden pek çok şeye saygı duyuyordum. pek çok şeyin saygı duyulmayı hak ettiğini düşünüyordum, sanırım üstteki yazarın belirttiği gibi herkese saygı duyulmalı romantiği biriydim. ama uzunca bir süredir pek çok şeyin saygı duyulmayı hak etmediğini düşünüyorum. ayrıca saygı duymamanın saygısızlık yapmak anlamına geldiğini de düşünmüyorum. saygı çok değerli ve ancak gerçekten saygın olan şeyler onu hak ediyor.

gereklilik değildir. zorunluluk değildir. yeterlilik hiç değildir.
(bkz: anlamını yitiren şeyler)

hayatta karşılıklı olması gereken tek şeydir.