şehir

zor gülüyor yüzüm askıda
"gitme!" diyor bana şehir hep
gizleniyor kara gökyüzü zerk ediyor acılara beni

çilem ben, içim dışım dert kadehler savruluyor
otuz yıllık öfkeyim, görüntüler karıncalanıyor
keşkeler nüfuz, ahlar gururu tırmalıyor
geçen zaman selviden bi' yar, durma, saçları yol

gün bela, gece huzur için tek sermayem
çoktan unuttum geçmişi fakat yumruklar sert hâlen
yazabilmek cesaret, insan için umut rezalet
eksilerini çıkar hayatının, ne kalır hesap et!

mesafeler fiziksel jargon insanî telaşlar
bu radyoaktif topraktan bi' aitlik yok başka (hayır!)
beyazlar aldı başını, gitti var olduğun bu evren
çatık kaşlı, kirli yüzünü kara dumanlar okşar

intihar tek shotlık, kuşku on beş dak'ka dert
iştahın acı bazında cehennem dört metrekare bi' yer
bu ateş düştüğünden fazla yaktı
sana şeref ve bana da sağlık versin ölmeden hayat bi' kez

beşerin ellerinde leşe dönüştü neşem, gönül kayın meşe
vakit geber diye geçer, sen her sabah umuda gebe
hududa bak lan elini uzattığına değmez hedef
kasvete gel, taze benliğim vuruldu top tepede

biz de çok gülerdik düşüne, düşmeden önce
gerçekle acıyı buluşturup öpüştürmeden önce
bak abin hep ince, zamanı gelince, zararı derinden
kararı tecrübeyle sabit haklı yetince

sırtımda bıçak koleksiyonum, gecem pare pare
zihnimde insan hikâyeleri birbirinden lanet
distopyamda hayattasın, gel de şimdi şükret
geçmişinle hesaplaş da gelecek için küfret

bak abim, hayat tatlı değil, çatık kaşlı
beni gençliğimde gör'cektiniz, şimdi tadım kaçtı
şeytanlar uzun saçlı, günahlarımı saçtım önüne
topla bundan evlası yok, uykuların kaçsın