sevdiklerini yitirdikçe kalpsiz biri olmak

gündüzleri bir şekilde yokluklarıyla başa çıkarken gece oldu muydu her yerde ama en çok da zihninde onları aramaktır.

yitirdiğin her canlıda kalbinin birazını da kesip toprağa koymaktır. ölmesi gerekmez. yaşarken de kaybedilir. artık o neredeyse senin kalbin ondadır.

sevdiğin için kendini kaybetmek tekler bunu
çok daha acıdır.

gülümsemelerin azalır, hayatın tadı bozulur, sessizleşirsin, yalnızlaşırsın vs. ama bunlar seni kalpsiz yapmaz ki.
yürek bir yumruktan daha büyük ve daha fazlası. güzelse bir parçasıyla ya da çok parçasıyla gömülse de hiç gömülmemiş gibi devam eder, bozmaz kendini veya bozulmaz...