sevgiliye ihtiyaç duymayan insan

kendiyle barışık insandır. sırf çıkmak için birileriyle çıkmaz, anlamsız ilişkilere gelemez. yalnızlığı sevdiğinden kendini iyi tanır, neleri sever neleri sevmez bilir. muhtemelen sevgili yapmak için âşık olmayı bekliyordur.

kendi sevgisi kendine yeten insan.

artık bu benim.
yalnız çok mutluyum.
birinin yükünü sırtımda taşıyamam bebekler.
kimse kusura bakmasın.

hayatında sevgi eksikliği yoksa pek tabii bu şekilde yaşayabilen insandır

sevmeyi bilen insandır.

psikolojisi bozuktur.

içinde sevgi kalmamıştır.

gayet normal insandır.

normal olandır ve bu geçen sene bendim ama 2021'e girdiğimizden beri artık sevgiliye, daha doğrusu sevgili ile "sevmeye, sevilmeye" ihtiyaç duyuyorum.

evet abi. ihtiyaç duymayana saygım var ama bu yıl itibariyle artık ben ihtiyaç duyuyorum.

1.5 yıl oldu be sevilmeyeli, sevmeyeli.

yaş da geliyor ha. çevrem paso ya evli, ya nişanlı, ya sevgilisi var ve ne hikmetse hiç "sevemeye, sevilmeye müsait bir kadın" arkadaşları yok.

ben birileriyle konuştuğumda da daha flört bile olmadam bitti.

reddedilmeler tam benlik. kapıma kapılar hep kapanır da ehehe. ülkenin tam kararlı ve prensipli kadınlarını buluyorum mübarek.

bu şey gibi ; bir oyuncak gibi düşünün ya da bir kıyafet gibi. herkes ona sahip ama tek sen değilsin.

artık kendimi sıradan hissetmek, kendime tahammül etmeme başka bir neden daha olsun istiyorum, whatsapp'a iş harici girme nedenim olsun istiyorum mesela ya da özlemek, özlenen adam olmak istiyorum.

valla beni bulursan öyle şanslısın ki, öyle bir değer görecek, şımartılacak ve sevileceksin ki, tanrıça gibi olacaksın.

gelmezsen, kaybeden sensin. ben acı çekmeye alıştım artık. en fazla gene içerim arada o kadar. bir de gelmeyişine söver dururum.

nazım hikmet'in dediği gibi ;

"hani derler ya ben sensiz yaşayamam diye, işte ben onlardan değilim. ben sensiz de yaşarım; ama seninle bir başka yaşarım"

ruhum aynen böyle şu an ;

gözlerime bak, gözlerimin içine bak.
gözlerim biraz karanlık.
içinde cenkler, ayinler, kesik damarlar,
kapıları yumruklayışlar, cipralexler, turgutlar, edipler, sezailer,
siyahlar, beyazlar, uykusuzluklar, bitmeyen başağrıları, bildirilerin öfkesi,
duvarlara uzun dalmışlıklar var.

gözlerim biraz yorgun.
içinde bekleyişler, bekleyişler, bekleyişler,
bekleyişler, bekleyişler, bekleyişler...

ben depresyon atlatmış adamım sensiz cidden yaşarım ha.

ama artık başka yaşamak istiyorum. gelcen mi? gelmezsen eğer gözlem bekleyişlerin arasında daha da karanlıklaşacak.

(bkz: oha bırakın bu başlığa yazıcam)

lafa, her bir exime teşekkür ederek başlıyorum. her biri, hayatımın sonuna kadar unutmayacağım deneyimler sunmuş, en dertlisini bile güzel anıyorum.

bence bir insan sevgiliye ihtiyaç duymamalı.

evet, duymamalı. sevgilinin getirdiği duygulara ihtiyacı olmamalı demiyorum, bir sevgiliye ihtiyaç duymamalı, neden, tartışalım.

1- insan artık kendi kendine yetebilen bir canlı.

direkt olarak elenen arkadaşlar, "ama o işi yapamıyoruz" arkadaşları. benim bahsettiğim, artık topluluk içerisinde yaşama zorunluluğumuz olması ve çeşitli teçhizatlarla, bir insanın sadece 1000 yıl öncesinin aksine * doğada sorunsuzca yaşayabilir olması. ütü yapmak, yemek yapmak, bunları yapamayan varsa çarpı sağ üstte.

2- bizi en çok sevecek kişi, kendimiz olmalıyız

itirazı olan var mı? varsa; *

3- herkes değişir

ve inanamayacağınız şekilde. bir gün sizinle 5 liraya karın doyurabilen ve mutlu olan kadın/erkek, sadece 2 yıl sonra aldığı dairelerle hava atabilir. beraber büyümek derseniz, o riski almak istemeyen arkadaşlarımız var.

4- kendine güven

yaşlılık var, elden ayaktan düşeriz, yarın yanımda bir yarenim olsun falanlar.

ben elden düşene kadar, bana destek olamayacak maddi birikimi yapmamışsam eğer, o kadar sene çarçur ettiklerimin cezasını çekiyor olmalıyım. evet, mümkün sistem, ekonomi ve diğer değerler buna imkan vermiyor. ancak sadece 4. adımla ilgili, karşı tarafın sizden önce göçmeyeceğini kim garanti edebilir?

5- aşk

dediğimiz şey, kimyasal bir tepkime değil mi? *

hangimiz ilk aşkını unutamadı?

hangimiz "ben hiç ikinci kez aşık olamadım" diyebiliyor?

demek ki biri vazgeçilmez "sevgili" olsaydı, ikinci, üçüncüler olmazdı.

ben oyumu sevgiliye ihtiyaç duymayan insanlar tarafına atıyorum. burası güzel bu arada, arada bir denk gelip eğleniyoruz.

günümüzde varlıkları yoklukları bir nasılsa. neden ihtiyaç duyulsun ki.

ne gerek var yani şimdi sevgili oldum bir beyle tanıdım ettim ama olabiliyor değişebiliyor falan bana gelip de yok şunu giyme yok oraya gidemesin falan der böyle abuk subuk hani masaya yumruğunu vurma tabiriyle saçma salak şeyler yaparsa ben o elini sonra masanın bacaklarını falan polis molis ay bak üşendim gerek yok illa her erkek böyle değilidr ama sanki çoğunluk böyle

bu ben değilim. bazen sorguluyorum da bu durumu. bir yanım diyor ki acizlik, diğer tarafım hayır insan zaten sosyal bir varlık neden acizlik olsun. sevgili, dost, eş her neyse sanırım ona ihtiyaç duymayan kişi değilim. hayat bir şekilde akıyor ama gerçekten her şeyi paylaşacak, ortak fikir ve düşüncelere sahip birinin olması ise bence hayatı daha yaşanır, daha kaliteli hale getirebilir.

ihtiyaç duyduğunuz için bir sevgiliniz varsa sizde ciddi bir sorun var demektir. profesyonel yardım alın bence.

hislerini kaybetmiş insan. çok kırılmış be istese de istemese de çok kişiyi kırmış insan. artık kimseye bel bağlanmayan hatta anne babasından bile sevgi beklemeyen insan.

eğer böyle biriyseniz hem çok şanslı hem de çok bahtsızsınız.

insanların darbelerinden, ihanetlerinden, sahte yüzlerinden bıkmıştır. kendi köşesine çekilip en değerli varlığın kendisi olduğunu anlama sürecine girmiştir. kendini dinlemesi, içindeki insandan kaçmak yerine ona kulak vermesi gereken bir döneme girmiştir

yalnızlığın panzehrini çoktan damardan almış insandır. aklı varsa saçma sapan ilişkilere girip ne zamanını, sabrını harcamasındır. ne lüzumu vardır hem? sevgili olanlar çok mu mutludur ki?

muhteşem sol elim ve ben.

adlı kitabım, çok yakında tüm meyhanelerde!

şu an öyle yoğunum ki karşı apartmandan bi sevgilim olsa 3 ayda bir görüşürüm en fazla. fazla yoğunum. ben yoğunum. maalesef şahsım yoğundur.

ben
daha çok paraya ve çalışmaya ihtiyacım var en çok kendime tabii