sevgiliyle mutlu hissetmek

bı enerji geliyor bana sağdan sağdan avrupa yakasındaki selin gibi sevgiliyle.
vaziyetler;))
pıt.

güzel olsa gerek

başlıkta sanki bir terslik var.
insan sevgilisiyle kötü hisseder mi ya? sevgili, adı üstünde yani. yanındaysa mutlu hissedersin, yanında değilse varlığıyla mutlu olursun. sevgi böyle bir şey, karşılıklıysa zaten mutluluk artık dünyandır.

insan yetişkin hale geldikçe, ister istemez kendi ailesinden kaçma ihtiyacı güdüyor. maalesef aynı doğrultuda hayata bakmadığınız için, kaçacak ayrı bir kapı- çıkış arıyoruz. bu noktada, "sevgili" dediğiniz şey( eğer doğru insanla beraberseniz), inanılmaz büyük bir mental kaçış oluyor. beni motive eden, iyi hissettiren şeylerden biri; partnerimle iletişim kurmak ve yanında olmak. hissettiğiniz konfor, kelimeler dahilinde ifade edilebilir düzeyde olmuyor.

tabi, aksi durumda olan ilişkilerde yok değil. bilhassa, sadece iki taraftan birinin sevdiği ve değer verdiği( platonik) ilişki, sadist/mazoşist biri ile kurulan diyalog, narsist insanların birbirlerine bağlılığı ya da böyle birine tek taraflı bağlanma, bunlar cok büyük derecelerde ruhani buhranların doğmasına sebebiyet verebiliyor. otomatikman, korkunç hissetmeye başlıyorsunuz. demem o ki, her sevgili de iyi hissettirmez. kimi seçtiğiniz çok önemli.

mutluyum tabii. kurban olurum ben onu yaradana. ağzını yediğim, suratını emmüklediğim. yavrum benim. balım.