orijinal adı: я вас любил
yazar: aleksandr sergeyeviç puşkin
yayım yılı: 1823
ulusal rus şiirinin kurucularından görülen puşkin'in şiir anlayışını gözler önüne seren seçme şiirler kitabı ataol behramoğlu tarafından çevrilmiştir.
yazar: aleksandr sergeyeviç puşkin
yayım yılı: 1823
ulusal rus şiirinin kurucularından görülen puşkin'in şiir anlayışını gözler önüne seren seçme şiirler kitabı ataol behramoğlu tarafından çevrilmiştir.
öne çıkanlar | diğer yorumlar
başlık "zamansız kelebek" tarafından 21.07.2024 03:56 tarihinde açılmıştır.
1.
dilimize ataol behramoğlu tarafından kazandırılmış olan aleksandr sergeyeviç puşkin şiiri. puşkin'in sevgiyi ve sevileni her şiirinde olabildiğince kırılgan bir biçimde tasvir etmesinin yanı sıra sonucunda uğradığı hüsranı aktarması da bir o kadar kırılgan ve inceliklidir. karşılıksız aşkın en nahif aktarıldığı şiir kanımca. üçüncü şahsın şiiri* gibi üzüntü ile aynı havanda dövülmüş bir öfke gözlenmez ve belki de bundan ötürü oldukça kırılgan bir görüntü çizer şiir. eski bir soylunun nezaketi bu içe gömülmeye zorlanmış aşkı anlatan şiirin her yanında gözlenebilir. kısa ama vurucu olması da belki bu çaresiz kabullenişi olabildiğince kibar biçimde aktarmasından gelir. hiç şüphesiz hayal kırıklığı ve hüsranın en parçalayan dile getirilişi iyi dilekler ve kibarlık ile olanıdır.
dünya şiir antolojisi - 2. cilt / s.581
seviyordum sizi: ve ihtimal ki bu aşk
içimde sönmedi bütünüyle;
fakat üzmesin sizi artık bu sevgi;
istemem üzülmenizi hiçbir şeyle.
sessizce, umutsuzca seviyordum sizi,
kah ürkeklik, kah kıskançlıkla üzgün;
bu öyle içten, öyle candan bir sevgiydi ki,
dilerim bir başkasınca da böyle sevilin.
dünya şiir antolojisi - 2. cilt / s.581
seviyordum sizi: ve ihtimal ki bu aşk
içimde sönmedi bütünüyle;
fakat üzmesin sizi artık bu sevgi;
istemem üzülmenizi hiçbir şeyle.
sessizce, umutsuzca seviyordum sizi,
kah ürkeklik, kah kıskançlıkla üzgün;
bu öyle içten, öyle candan bir sevgiydi ki,
dilerim bir başkasınca da böyle sevilin.
devamını gör...
2.
özgün adı я вас любил olan ve aleksandr sergeyeviç puşkin tarafından kaleme alınmış; 1830 yılında yayınlanmış şiiri ve eseridir.
kitabı son tanımı girdiğimden beri değil 1 saattir okuyordum ve az önce de bitti; şiirlerin konusunun ise kaybedilen aşka duyulan acı olduğu söylenebilir.
kitabımı ataol behramoğlu çevirisinden okudum ve onun rusça bildiğini de bilmezdim. öğrenmiş oldum.
şiirler hakkında fikrimi belirtmem gerekirse, basit gibi görünen ama aleksandr sergeyeviç puşkin'in dehasının göstergesi formundaki felsefik ve gerçekçi yaklaşımı ile harmanladığı şiirlerini sevdim.
hayata dair sentezleri, içinde olduğu duygu durumları, yitirmenin verdiği acı, aşkın insanı değiştirme gücü, özlem duygusu, sevilen insandan vazgeçmek, ölümlü olma farkındalığı gibi temalar şiirlerde belirgin şekilde işlenmiş.
aslında sizi seviyordum, neden beni bırakıp gittiniz? demeye varan sitemlerin söz konusu olduğunu söylemek de mümkün olacaktır.
insanın hayatının ve varoluşunun anlamını sevilen insanda bulması, onun gidişinin bütün anlamları da götürmesi, bu yokluk duygusuyla baş etmenin zorluğu, sevgilinin ruhunun ve varlığının güzelliği, şiirlerin hammaddesi kıvamında idi.
duygu yoğunluğunun ve felsefenin dozunda olması iyiydi.
kitaptan alıntı içine aldığım birkaç şiir veya dize bırakıp bitiriyorum.
seviyordum sizi
ve bu aşk
belki içimde sönmedi bütünüyle;
fakat üzmesin sizi artık bu sevgi istemem üzülmenizi hiçbir şeyle.
sessizce
umutsuzca seviyordum sizi
kâh ürkeklik, kâh kıskançlıkla üzgün;
bu öyle içten
öyle candan bir sevgiydi ki
dilerim bir başkasınca da böyle sevilin.
ey yaşam düşü!
uç git, acımam sana
o boş görüntü karanlıkta yitip gitsin;
aşkın acısıdır değerli olan benim için
öleyim ne çıkar
severken öleyim ama.
imgen onda bulmuştu anlamını.
yaşamak umudundayız
oysa kuşku yok ki öleceğiz.
dünyada mutluluk yok
fakat dingin ve özgür olunabilir.
kitabı son tanımı girdiğimden beri değil 1 saattir okuyordum ve az önce de bitti; şiirlerin konusunun ise kaybedilen aşka duyulan acı olduğu söylenebilir.
kitabımı ataol behramoğlu çevirisinden okudum ve onun rusça bildiğini de bilmezdim. öğrenmiş oldum.
şiirler hakkında fikrimi belirtmem gerekirse, basit gibi görünen ama aleksandr sergeyeviç puşkin'in dehasının göstergesi formundaki felsefik ve gerçekçi yaklaşımı ile harmanladığı şiirlerini sevdim.
hayata dair sentezleri, içinde olduğu duygu durumları, yitirmenin verdiği acı, aşkın insanı değiştirme gücü, özlem duygusu, sevilen insandan vazgeçmek, ölümlü olma farkındalığı gibi temalar şiirlerde belirgin şekilde işlenmiş.
aslında sizi seviyordum, neden beni bırakıp gittiniz? demeye varan sitemlerin söz konusu olduğunu söylemek de mümkün olacaktır.
insanın hayatının ve varoluşunun anlamını sevilen insanda bulması, onun gidişinin bütün anlamları da götürmesi, bu yokluk duygusuyla baş etmenin zorluğu, sevgilinin ruhunun ve varlığının güzelliği, şiirlerin hammaddesi kıvamında idi.
duygu yoğunluğunun ve felsefenin dozunda olması iyiydi.
kitaptan alıntı içine aldığım birkaç şiir veya dize bırakıp bitiriyorum.
seviyordum sizi
ve bu aşk
belki içimde sönmedi bütünüyle;
fakat üzmesin sizi artık bu sevgi istemem üzülmenizi hiçbir şeyle.
sessizce
umutsuzca seviyordum sizi
kâh ürkeklik, kâh kıskançlıkla üzgün;
bu öyle içten
öyle candan bir sevgiydi ki
dilerim bir başkasınca da böyle sevilin.
ey yaşam düşü!
uç git, acımam sana
o boş görüntü karanlıkta yitip gitsin;
aşkın acısıdır değerli olan benim için
öleyim ne çıkar
severken öleyim ama.
imgen onda bulmuştu anlamını.
yaşamak umudundayız
oysa kuşku yok ki öleceğiz.
dünyada mutluluk yok
fakat dingin ve özgür olunabilir.
devamını gör...