şiir defteri

şiirlerin yazıldığı aralara aşk hikayelerimiz günlüklerimizi sıkıştırdığımız can dostu bir defterdir. nerde şiir görülse hemen geçirilir ve güzel sade yazılmaya çalışırdı. şiir şimdiki gibi ulaşılması çok kolay bir şey değildi o yüzden kullanılırdı.

bende iki tane bulunur biri küçük mü küçük bir defter ceketimin cebinde biride evde olan defterimdir. ara ara gelir bir şeyler karalarım.

kendileri benim en iyi, en sadık dostum olurlar. neşemi, kederimi, her şeyimi ilk kendileri bilirler. bir diğer dostum erato* bana ilhamından bahşettikçe, özümü arayıp bulur ve o özü kağıtlara dökerim. şiir yazmak benim hayatımın çok büyük bir parçasıdır ve biricik şiir defterim ise bana bu yolda her zaman yoldaştır.

şiir defteri, şairin günlüğüdür.

şiir defteri şair için çoğu zaman kendi kendine iç dökme amaçlı kullanılan karışık duyguların gırla dolu olduğu defter.

şiir defteri, söz defteri, günlük.. bunlar insana terapi gibi gelir

30 yıldır var, çok sevdiğim şiirleri yazar, arada okurum. kavafis'in şehir şiiri ilk sayfadaki şiirdir.
yalnız bir opera, ince elek, sevgilerde, endülüs'te raks gibi sevdiğim şiirleri bir arada görmeyi seviyorum.

bedavaya kendi kendinin terapisti olma yöntemidir.

kimsenin bilmediği yanını yansıttığın yer. sevdiğin şiirleri, sözleri, alıntıları saklarsın ve bir çok kişi bunu bilmez. gerçi bilmesi de gerekmez o sana özeldir sonuçta. herkesin ulaşabileceği sözler, alıntılar, şiirler senin özel defterinde.

söylenemeyen, hissettirilmek istense de bunun olmayacağı, içinizdeki büyük aşkın, hayalin kelimelere dökülmüş biçimi, elle tutulur gözle görülür ve vayy bee ne de güzel sevmişim dendiği defter.
ilk aşkım 2 defter eskitti bana.

kimseler bilmesin diyerek içimi döktüğüm ancak tüm dünyaya haykırmak istediğim dizelerin, aforizmaların, kalbin kıyısına vuran cümlelerin yer aldığı defterdir.

hüzün uçurumları

yavrum
yalnızlığı şu son kıyısını da atla
ve anla ki hayat
en özgür biçimini sende denemiştir
onun içindir ki ölüm
denizin doğurduğu eşsiz dalga
sende dokumaktadır güzelliğini.
varsın açıklamasın kendini hiçbirşey
değil mi ki gökyüzü toprağı kucaklamaktadır
değil mi ki mavilikler yolmaktayım göğsünden
değil mi ki bileklerimize kaynayan çelik
bir nehir gibi akan şu bulvar
gövdemizi dolaşan güneş
her gece üstümüze devrilen yıldızlar
senin doğurganlığından birer parçadır
ve elbet senin için söylenmiş türküler vardır
uzak dağlarında ülkemin

yürüyorum
bilirsin ben yürüyünce
ırmaklar yürür ardımdan
kabir sularında avlanır çocuklar
ağaçlar ve kuşlar alabildiğine
yalnızlığı sağlar
ben yürüyünce değişir insanlar

artık hücuma kalkabilirsin ey rüzgâr
çünkü tarihinin yaprakları arasından sızan kan
boyuyor
içimde yuvalanan şiiri
ve sen nereme baksan
oramda bir kalp çarpıyor.

-alaeddin özdenören

eğer seni bir kere daha göremeden ölürsem
tanrıyı şikayet ederim; elbet onun da hesap vereceği birileri vardır.
saçlarına bir daha dokunamazsam saçlarımı kazıtacağım, umarım cennette veya cehennem de berber vardır.
parmak uçlarımda saçlarında gezinen her bir hücremi her bir atomumu yakacağım
sana dokunamamak da bi yangındır sonuçta.
kahverengi herşeyi yok edeceğim; buna kendi gözlerimle başlayacağım,
ki seni görmeyen gözlerin senin gözlerini göremeyen gözlerin kör gözlerden bir farkı yoktur.
yüzümün her milimini iğrenç karışımlara bulayacağım; çünkü dokunmadığın her saniye çirkinleşiyor.

kaybolmasından çok korkulur ama bazen nerede olduğu da unutulur . içinde kendi yazılarım, anılarım, şiirlerimin de olduğu değerli eşyamdır.

geceleri güneşi göremiyorum

ayın yüzünden görmeye geldim

annemin yarım bıraktığı bir şiir defteri vardı önce onu doldurdum sonra kendime bir defter alıp en sevdiklerimi yazdım. bir gelenek olmasını umuyorum ama annemle aramdaki tek fark o şiirleri kendisi yazmıştı, ben şairlerinkini yazıyorum.

bitti o şiir başka mısra gerekmez diyip son noktayı koyduğum sonrasında üniversiteden evime dönerken taşınma esnasında nereye kaybolduğu hakkında bir fikrim olmayan defterim.

çoğu kişinin bir dönem yazmaya başlayıp bıraktığı, bazılarının halen özenle şiirlerini yazdığı o defter gizli saklı köşelerde duran içimizi açtığımız koca bir hisli cümleler hambarı.

yeniden edileceğin güzide defter. hayatın içinde kaybolup kendimi unutmuşum, hemen eskiye dönüş yapıyorum ve şiirlerimi güzelce deftere yazmaya başlıyorum.*

sanırım bencil olmayı öğreniyorum yavaş yavaş