sinirlenince gözleri dolan insan

dahil olduğum insan modelidir.

kendim üzerinden örneklerle açıklayacak olursam, bu tarz insanların öfkesi, nefreti saman alevi gibi olur genelde yani bir anda parlarlar ama bir anda da sönerler. tabi o bir an dediğimiz vakitte çok şey yaşanır, kalpler kırılır.

sinirlenince gözleri dolan insanın saman alevine benzemesinin sebebini bir çeşit savunma mekanizması olarak görüyorum. şöyle ki, sinirlenince gözleri dolan bir insansanız tartışmada, kavgada ne söyleyecekseniz hızlı söylemelisiniz aksi takdirde ne kadar beklerseniz o kadar gözleriniz dolmaya, boğazınız yumrulaşmaya, sesiniz ve çeneniz titremeye başlıyor.

karşınızdaki kişiye ağlarken ezik ve acınası görüneceğinizi düşündüğünüz için öfkenizi kontrolsüz bir biçimde yöneltiyorsunuz. yoksa karşınızdaki kişi "ehe ehe eziğe bak ağlıyor ıyy zavallı!" gibi düşünebilir ve bunu kendi lehine kullanabilir.

genelde bu durum sevdiğiniz, değer verdiğiniz insanlar tarafından kalbiniz kırılınca başınıza gelir. özellikle siz de benim gibi insanlara kolay bağlanan ama kolay da vazgeçemeyen biriyseniz bu durum daha tehlikeli bir hal alıyor. karşınızdaki kişiyi o kadar seviyor o kadar değer veriyorsunuz ki onunla asla tartışmayacak olduğunuzu düşünüyorsunuz, tartışma yaşadığınızda da hayallerinizin suya düşmesinin verdiği moral bozukluğu, gerginlik, sinir harbi ile duygusallaşmaya, ağlamaya başlıyorsunuz.

çok sinir bozucu bir durum olmasının yanında tam manasıyla bir çaresinin olduğuna inanmıyorum. genelde sinirlendiğinizde karşınızdaki kişiyi görmezden gelmeniz, o esnada aklınızdan başka şeyleri düşünmeniz, güzel şeyler geçirmeniz önerilir. tabi bunları yapması dile kolay.

ben ağlamaya başlayacağımı hissettiğimde gözlerimi oynatmaya, farklı yerlere bakmaya çalışıyorum buradaki önemli nokta sabit şekilde bir yere odaklanmamanız. sürekli gözlerinizi oynatmalı, odağınızı sabit tutmamalısınız yoksa gözünüzden o yaş illaki akıyor. bu bir nebze fayda sağlasa da boğaza oturan yumru ve ses titremesine bir çözüm kesinlikle yok. susarsanız ağlıyorsunuz zaten tek çare olarak saman alevine bürünüyorsunuz işte. hızlı, etkili, kırıcı şekilde karşınızdakine saydırıyorsunuz.

son olarak sigmund freud ile bitirelim:

"sinirlenince ağlayan insanlar, daha içten ve güvenilirdir."

gözleri dolduğu halde konuşmaya çalışan sesi içinin en derinlerine kaçtığı halde ısrarla cümlesini tamamlamaya çalışırken (ki tamamlayamayan) anlık olarak tuhaf bir şekle bürünen insandan hallicedir. *

elinden bir şey gelmediği için gözleri dolmaktadır. sinirle üzüntü bir aradadır ve ikisi birden kaldırılmaz.

sinirlenmemin sonucunda panik olurum, paniğin sonucunda kendimi açıklayamam, açıklayamayışımın sonucunda yanlış anlaşılırım ve daha da panik olup kendimi tutamayarak ağlamaya başlarım. daha sonra "niye hep sinirlenince ağlıyorum" diye düşünürken daha da fazla ağlarım.
#1859088 burada da bahsedildiği gibi sabit bir noktaya kilitlenmemek, farklı yerlere bakmak fazlasıyla önemli. *bunları yapamıyorsam kaçıyorum zaten kimsenin olmadığı bir yere ,ağlayacaksam hallediyorum orada. zaten aynı konu üzerinde uzun süre ağlayamıyorum garip bir şekilde.

ben de bu kategorideyim.
çok da sevdiğim bi arkadaşım vardı sonra yavaş yavaş aramız bozuldu bi ara böyle büyük bi tartışma geçti aramızda. hem kalbimi kırmıştı içten içe hala seviyordum. sinirliyim bağırıyorum ama gözlerim bi anda dolmaya başladı boğazım düğümlendi falan. "yalandan ağlıyosun herkes seni haklı sansın diye, timsah gözyaşı" gibi bi şeyler söyledi. o an ayaklarımın uyuştuğunu hissettim, keşke yalandan ağlasaydım be ama ne yazık ki gerçekten dolmuştu gözlerim. ya bi yürü git deyip uzaklaştım. sonra tuvalete girip sessiz hıçkırıklarla ağladım. o an ondan o kadar nefret ettim ki. ulan en yakın arkadaşımdın be, hep böyle yapıyosun ne?? timsah gözyaşı ne??
sonra ne yaptım
hiç konuşmadım, umursamadım da
2 yıl geçti
hala aynı sınıftayız tabii
benimle sürekli barışmak istiyordu sert bir şekilde reddediyordum. en son onunla barışmadığım için tüm sınıfın önünde ağladı.
ee noldu?
keser döner sap döner, gün gelir hesap döner.
ama ben ona timsah gözyaşları bu demedim. çünkü gerçekten ağlayanın halini bilirim ve insanlara acımasız eleştiri de yapmam.
ne yaptım
affettim işte
hala arkadaşız, 10 sene falan olmuş. ama o günkü davranışı hala aklımda.
bardak kırılır, yapıştırırsın ama izi kalır meselesi
onu eskisi gibi sevmediğimi biliyor mu bilmiyorum.
ama güvenimi sarstı bir kere azizim.
sansa ne olur sanmasa ne olur.
eskisi gibi olur mu?
sanmam*))

genelde tartışma esnasında olur, gözyaşları istemsizce akıyordur, aslında kişi, karşısındaki kişiyi çocukluğundaki bir otorite figürüne (anne, baba, öğretmen, ya da her kimse) benzetmiştir. bilinçaltı düzeyde o kişiyi, otorite figürü olarak gördüğünden çocukluğunda nasıl tepki veriyorsa, aynı şekilde tepki veriyordur, yani "şimdi ve burada" değildir. kendini "şimdi ve burada"ya getirmeye dair çok teknik var ama en basitlerinden biri, derin derin nefes alıp sol yumruğunu sıkıp "şimdi ve buradayım" demektir. bir de psikolog tülay kök'ün bu konuda bir videosu var, çok güzel bilgiler veriyor: buradan

titremeyle gelen durumum. önce gözlerim dolar sonra titremeye başlıyorum. çok kötü bir durum gerçekten ya.

benim bu kuzenim. 35 yaşında adam hâlâ öfkelendiginden masmavi gözleri dolar daha da mavi olur bir yandan insan merhamet eder bir yandan daha da psikopata benzediği için tedirgin olur. bir bakmışsın neredeyse ağlayacak. kocaman bir adamın bu halde olması hem insanın komigine gidiyor hem sevimli geliyor hem de dediğim gibi ruh hastası vibe ı veriyor.

sinirlenince kufretmek kavga edip kalp kirmak istemeyen insanlarin gözleri dolar sadece