sinirlenmek

hani internetten bilgisayar oyunu oynarsın ping ya da fps sorunu çıkar ya, işte bu en çok sinirlendiğimiz anlardan biri budur.

öfke kontrol duygusudur.

ayrıca hücreleri de vardı bunların sanırım, sinir hücresi diye.

malum ülkede veya orta doğuda yaşıyorsanız öfke ve sinir, stres'den kaçmak imkansızdır.

uzun süre sinirli kalınca insana neye ya da kime sinirlendiğini unutturan eylem

hiç gerek yok niye kendimi tüketeyim sinirle.
my motto is (bkz: masaya çık tepin istersen)

mutlu olmak gibi sinirlenmekte normal bir duygu durumudur. bazen kan beyninize sıçrar ya da şalter atar ama her şeyin fazlası gibi zararladır .keskin sirke küpüne zarardır onun için dozu kaçırmamak önemlidir. günümüzde 21.yy yaşadığımızdan dolayı sinirlenmek için birçok etken de mevcuttur.

disiplini sağlamayı amaçlamanız dışında kendinize zarar vermekten başka bir duruma yol açmayan ruh hali.
sinirlenmekten uzak kaçmak için getirilebilecek çözümler;
mantıklı olmayan insanlarla bir daha münakaşaya girme .
trafikte keyfini kaçıran başka bir sürücü görürsen boşver. sessizce yoluna devam et. kaba konuşursa dahil.
8 saat uyu. az uyumak insanların sinirlerini gerer.

his ve hareketlerini kontrol edememe durumudur. bazende insanı insanlıktan çıkarabilecek hareketler yapmanıza sebeb olur.

turk telekom kullanıcısı olarak bu işte ustayım sinirlenmenin kitabını bile yazabilirim.

genelde yaşanan hayalkırıklığının yol açtığı bir eylemdir. değmeyecek insanlara haketmedikleri bir önem yüklenmesiyle gerçekleşmesi olasıdır.

üç gün geçtikten sonra hala sinirliyse insan eyleme geçmelidir.
üç gün kafi.
t: kişinin aynı zamanda üzüldüğünün de göstergesi olan durum.

çok sinirli bir insan değilim ama bugün çıldıracaktım.mahallemde evimin önüne vişneli sodasının boş şişesini koyan bir avel var kimse tokatlayacağım artık. yahu kardeşim biraz ilerliyorsun ilerde çöp var. yürü, at şunu çöpe. ne istiyorsun evimin önünden.

valla insanın elinde olmayan bir durum. yıpratıcı oluyor. insanların olduğu her yerde sinirlenmek normaldir diye düşünüyorum

bu sitedeki z kuşağı oğlanlarını, bir odaya tıkıştırıp, sopayla allah ne verdiyse dalmak istiyorum.

birader ben direnirim sana diyecek en delikanlı yazar, nick altıma sebepleri ile açıklarsa...

on ay önce yazmışım ilk tanımı. bugün bir tanım daha gireyim.
özünde çok üzendir. üç gün beklemek gerekir diye demişim ama fikrimi değiştirdim. sinirlendiren olaydan uzaklaştıktan sonra ne kadar süre geçtiği önemli değil. sadece geçmesini bekleyecek kadar sabrı göstermek önemli.

hayata, olmayana, yerli yersiz olana, fuzuli insanlara, saçma bir şeylere, özellikle de birine kızınca bazı zamanlar kendime sarılırım. en büyük düşmanım, en çok çatıştığım ve en sıkıntılı yakınım kendim. ama biliyorum ki beni kırmak isteyecek son insan da o. herkes gitse de hep onunlayım. öfkenizi başkalarına patlayarak, özellikle hiç hak etmeyen insanları kırarak ve nefret kusarak deşarj olacağınıza kendinize sarılmayı deneyin. fazla sıkınca can acıtsa da iyi geliyor.

en son ne zaman nefret edercesine sinirlendim hatırlamıyorum bile.zaten benim zihnimde hiçbir şeyi olduğu gibi bırakmaz ya unutur ya kusturur.ikisini de çokca yaşatıyor.yeri gelir susturur da o yüzden hiç bilmiyorum sinirlendiğimi görebilen kaç kişidir.kusturur dedikte o anda yanımda kim varsa ona denk gelir genelde kimse de olmaz.

hiç hoşlanmadığım, ellerimin titrediği, sesimin yükseldiği, tansiyon şekerin aynı anda düştüğü, nabzımın fırladığı felaket bir durum.
kavgadan gürültüden olabildiğince kaçmaya çalışıyorum ama gel gelelim bela beni buluyor.
mesela bugün yaşadığım önemsiz saçma sapan bir olay tüm günümü mahvetti çünkü saatlerce aklımdan çıkaramadım. sinirim bir dakikaya değil saatlere yayılıyor adeta.
oda arkadaşımın arkadaşı geldi bugün, kapıyı çalar çalmaz içeri daldı ama ne dalmak ayağında dışarıda giyilen ayakkabılarla. neymiş oda arkadaşımı uyandıracakmış bende sanıyorum ki yatağın ucundan dürtecek. geldi geldi odanın tam ortasına kadar girdi kalktım dedim ben uyandırırım. kız aniden sanki küfür kıyamet bağırmışım gibi tuhaf tuhaf bakmaya başladı bana, yanlış bir şey mi yaptım dedi hayır yapmadın ben uyandırırım dedim. sesimde ne bir yükselme vardı ne de ima ama bu abla ne alakaysa lafı başka yerinden anlamış olacak ki bana diyor ki senin üslubun çok kötü.. wwttff!!
lafa bak ya. bi sinirlendim başladım buna çıkışmaya. birden laf dalaşına girdik en son baktım hala çıkmıyor odadan hadi yürü çık git burdan diyip kapıyı suratına kapattım. kendi odamda kendi halimde kuzu kuzu oturuyorum sonra birden bire azar yiyorum. hiçbir şey söylemediğim halde üslubu kötü ilan ediliyorum. insanların bu pervasızlığı beni delirtiyor gerçekten.

benim gibi satış sonrası süreçler departmanında çalışıyorsanız bol bol tattığınız duygudur, hele iyi niyetle yaklaşmanıza rağmen size yalancı damgası vurup ters ters konuşanlar var ki.*

bedenim de kalan tek duygu denilebilir. saçma şekilde üzülme, mutluluk gibi duyguları hissedemesem de öfke hep benimle

adam ta orta asyadan gelmiş, azıcık sinirli olacak tabi.