sizden hoşlanan birini kırmadan ondan uzaklaşmak

doğru olan gerçeğin söylenmesidir. bahanelerle uzaklaştırmak daha onur kırıcıdır. karşıdakini zavallılaştırmayın, hoşlanmıyorsanız hoşlanmıyorum deyin.

geçen yılın başında başıma gelmişti, ilk defa böyle bir durumla karşılaşmıştım. direkt söylemiştim hoşlanmadığımı ve böyle bir izlenime ben sebep olduysam diyip özür dilemiştim. sen sebep olmadın demişti ama her türlü üzüldüğü belliydi. yani maalesef kırmadan olmuyor. reddedilmek insanı kırıyor zaten sen üslubuyla söyle geç.

buranın sözlük olduğunu unutan genç bir arkadaşımızın forum formatında açmış olduğu başlıktır.

yine de cevap vereceğim. hiç uzatmadan açıkça ondan hoşlanmadığını söyleyip reddetmeniz gerekir. eğer siz umut vermediyseniz ve tamamen kendi kendine gelin güvey olduysa ve akıllı biriyse bundan sonra ışık gördüğü kişilere yönelmeyi öğrenecektir. eğer siz umut verip onu boş yere yeşillendirdiyseniz ve akıllıysanız da bundan sonra insanlara boncuk dağıtmamayı öğrenirsiniz.

sonuç olarak şimdikinden hasarsız çıkmak imkansız, önemli olan ilerisi için ders almak.

isterseniz tatlı tatlı konuşup durumu açıklayın isterseniz yavaş yavaş uzaklaşın ya da aklınızda hangi yöntem varsa onu uygulayın. hiçbiri işe yaramaz. işin içinde duygu varsa birinin kırılmaması mümkün değildir maalesef.

biraz daha uğraşırsan hoşlanılmayacak bi çok yönümün olduğunu fark edeceksin. mesela alkol ve sigara kullanmıyorum.

hiçbir şey söylemeden uzaklaşmak daha sinir bozucu bence, bu konularda açık olmak işin daha fazla uzamasını engeller ve iki taraf için de daha az yıpratıcı olur. ama sen ona hoşlanmadığını söylemişsindir, o hala bir umut diye ısrar ediyordur, o zaman uzaklaşırsın. benim fikrim bu.

her şeyi konuştuğum, flörtün o en tatlı ve iyi hissettiren zamanlarından sonra yapılmaması gerekendir. bazı kimseler çok severler iyi hissetmek adına karşısındakinin duygularıyla oynamayı. bu tarz davranan kadın/erkek umarım bir gün oyuncak olur birinin elinde.

daha yeni yaşadığım olay.
yürüyüş yapıyordum çocuğun biri geldi balkondayken görmüş işte demiş aradığım kadın (bol kahkaha) henüz 23 yaşında bir arkadaş heyecanlı da tabii biraz. beğendim konuşmak peşinden gelmek istedim falan dedi. yaşımı söyledim kimseyi aramadığımı kibarca reddettim biraz daha ısrar etmeye çalıştı instagram falan sordu. isrardan hoşlanmadığımı ve istemediğimi tekrar dile getirdim. ve gitti.
gönül kırmaya kimseyi üzmeye hakkımız yok arkadaş biraz küçük ve içindekini anlayabiliyorum herke yaşayabilir yapabilir. ne kadar anlayışlı olursak o kadar iyi.

kırmadan uzaklaşmak diye bir şey yoktur. kırmadan uzaklaşmaya çalışırken bu eylemi mecburen zamana yayacaksın. uzadıkça haliyle daha çok kıracaksın. o yüzden hoşlanmasını bilen karşı tarafın ondan hoşlanmama ihtimalini de göze almıştır zaten, net ol gitsin.

sinyalci, imacı bir tipi tepkisiz kalarak uzaklaştırabilirsiniz. zaten tüm taktiği size adım attırtma üzerine kurulu olduğu için adım atmazsınız olur biter.
adım atan, konuşan biriyse efendi bir şekide konuşursunuz, karşılılı üzülürsünüz olur biter. ama bu ikinci kategori pek yok zaten.

laf arasında başkasından hoşlandığınızı söyleyebilirsiniz. %100 çalışır.

zamana bırakmak da bir çözüm olabilir. mesela bir arkadaşım hiç sorunlarını çözmeye uğraşmaz. öylece zamana bırakır ve ilginçtir pek çoğu kendiliğinden çözülüyor*.

ben leyla'yla olan defterimi dürmemişim daha. mahidevran olsanız neyime? istemiyorum kardeşim, kimseyi istemiyorum.

direkt söylüyorum. önemli olan karşı tarafın bunu nasıl karşılayabildiği.

kırmazsanız uzaklaşmaz. onun iyiliği için birazcık üzmek gerekebilir.

ısırabilirsiniz, hala bırakmıyorsa onu daha şiddetli ısırın.
papağanlarım öyle yapıyor, gayet başarılılar.