sonra

sonra

"ııı.
selamı sabahı kesti seni benimle bilenler
yatılı okulun ilk akşamında kalakaldım
sen beni nasıl estiyse öyle sevdin ya, kabul
giderken rüzgarını da alsaydın ya yanına
bu kadar hızlı bozulmazdı gözlerim
bu kadar görünmezdi kamburum
her şarkı bir başka çökmezdi yüreğime
yere yere bakmazdım yürürken

sonra
cayır cayır gözyaşları avucumda"

avni çakar

her seyin yolunda gittigi bir gunun ardindan huzun dolu bir aksamdan geceye yelken acarken sanirim baticam.

herşey sustu..
kalabalığın uğultusu.. durmadan birşeyler isteyenler..yetiştirmeye çalıştığın işler.. bitmek bilmeyen koşuşturmacalar.. nasıl çıktığını bilmediğin kavgalar.. tüm sevgi söylemleri.. egolar.. ve gereksiz tüm ağlamalar... sonra hepsi birden bire aniden sustu..

yillar sonra cocuklugunun gectigi mahalleye geri donmek:
biraz huzun, biraz tebessum...

masaya baktı da baktı. karar veremedi ne yapacağına, ulan dedi sonra, sanki şirket benim, bana ne oğlum dedi, monitörünün fişini taktı tekrar beş dakika sonra yazdığı acil kodlu maili patrona gönderirken sigarasının külü klavyesinin üzerine döküldü.

döndüm dedim ki.

sonra çıkar acısı
ilk gün olayın sıcaklığı
tam anlamazsın ayrılık nedir

sonra sonra yüreğine çöreklenir bir yılan
kanatsan da akmaz
içinde kalır zehir