sözlüğün yalnızlığa ilaç olması

yumuşak ve pürüzsüz bir topraktır belki de.

yavaşça örtüyorsun üstünü.

küçükken yere düşüp dizimiz kanayınca bizimle beraber yarayı üfleyen birisi olurdu ya, heh işte sözlük de tam olarak öyle.

bu söylediğine inanıyorum dostum.

ineklerin çimento ambaljlarını çok sevmesi gibi bir şeydir. çocukluğumun yadigar gibi anılarından bir görseldir. inekler aç olduklarında, kaba ve sağlam çimento ambaljlarını yemeye bayılırlar. bu durumu seyreden insan, çimento ambalajlarından çok iyi tatlı yapılabileceğine dair düşüncelere kaptırabilir kendini. hipnotiktir bir nevi ve kendinizi öküz gibi hissetmemize sebep olabilir.

şimdi tüm bu söylediklerimin sözlüğün yalnızlığa ilaç olması iddiası ile ne alakası var diye düşünecekseniz, lütfen sessizce düşününüz.
insanlığın ciddi bir bölümü asosyal ve muhafazakardır. * facebook icat edildi ve başarıyı yakaladığı noktada kolektif etkinlikler ve sosyal ilişkiler değil oyunlar pik yapmıştı. tarlalara bitki ektiğiniz basit oyunlar!
sosyal medya kocaman bir aldatmacadır. medya medya olmaya internet üzerinden devam etmekte. sosyal olan şey polisler falandır, siz onları sanal ortam arkadaşı falan sanıyorsunuzdur. *

valla 3 senedir üyeyim sözlüğe, daha bir kere ilaç olduğunu görmedim. bende mi bir hata var acaba?

doğrudur diyebiliriz, ancak yalnızlığı onuruyla taçlandıran bir mecra diye düşünüyorum ben daha çok. kafamı durmadan şişirip patlama noktasına getiren fikirlerimi yazdığım bu yer, benim için günde en fazla üç masa aktif müşterisi olan bir kafede bulunmak gibi. sessiz, sakin, fikirlerin masalarda sunulduğu, herkesin kendi halinde olduğu, zaman zaman her masadaki insanın bir diğer masadakilere selam verip gülümsediği bir yer. böyle hayal ediyorum ve burada bu düşünceyle bulunuyorum. mutlu hissediyorum.