sözlükteki en yakın arkadaşınız

artık olmayandır.

(bkz: i am melting lannn melting)

bunu hiç tereddütsüz söyleyebilirim. kankacılıkla suçlandığımız o karanlık döneme rağmen djdjdj üstelik toplasanız bir elin parmağını geçmez ettiğimiz kısacık sohbetler. ama bir şey var ya, tarif edemiyorum ve sadece o anlıyor, tuhaf bir bağımız var.*

biraz önce mesela. bir şarkı paylaşmış benim tanımım üzerine. öyle yerinde bir dokunuş ki.. tekrar tekrar dinledim aynı şarkıyı.*

onun buradaki varlığı bile benim için inanılmaz bir yazma motivasyonu sağlıyor. dönüp baksak onun kafa izninde olduğu dönemlerde üstümde bir gerginlik mi desem hoşnutsuzluk mu desem.. çekilmez bir yazar oluyorum. uykusuz, aksi, lanet.

yok.

(bkz: trevor philips)

canım kankam, o bambaşkadır... görüşmeyeli uzun zaman olsa da bilirim ki hep benimle aynı yollarda yürür.

çok şükür yok.

en yakın arkadaş mı? en uzak arkadaşım bile yok

(bkz: kendimeaitbiryer) (bkz: nevada) (bkz: legal torbacı) (bkz: alaz han) (bkz: arnella)

yalnızca kendim ve ben diyen burhan altıntop gibi hissettim.

yok. başımdakilerle zaten yeterince uğraşıyorum.

sözlükta arkadaşınızmı var

mesela okulda hoca grup ödevi verir de en yakın arkadaşınız başkası ile eşleşir ve o zaman fark edersiniz, onun en yakın arkadaşı değilsinizdir.

anladınız siz o durumu.
şuan o hissi yaşayan yazarlar en yakın arkadaşımdır abi... ne de olsa o duyguyu gayet iyi biliyoruz.

kimle arkadaş olduysam uçuruldu.

iyi kötü sohbetim var bazı arkadaşlarla, ama yakın arkadaş demek için daha fazlası gerekir tabii ki. o yüzden cevabım: yok.