stajyer (film)

robert de niro'nun sempatikliği ve anne hathaway'in kalpleri yerinden oynatan güzelliğiyle yeri gelir duygulandıran yeri gelir güldüren 2015 yapımı film. özellikle bilgisayardaki epostayı silmek için jules'in annesinin evine gizlice gitme anları oldukça hoş. diğer yandan bizim emeklilerimizin ne kadar boş yaşadıklarını da hissettiriyor. adam emekli oluyor hala yaşama azmi var. bir seyleri başarmak istiyor. işe yaradığını hissetmek istiyor. bizimkilerse erkek kahvehanede kadın torunlara bakma derdinde. bir de günlerde.

centilmen bir erkeğin asla modasının geçmeyeceğini anlatan sıcacık film.

bir hanım efendi ağlarsa diye, mendil taşıyan adamlardan kalmadı farkındayız ama yani kalmalıydı.

yetmiş yaşında bir adam ve maksimum otuzunda bir kadın arasında geçen sıcacık diyaloglarla kombinmiş bir film.

teknolojinin gerisinde kalmak kimseyi beceriksiz yapmaz. gençler onlar kadar hızlı olmayanlardan sıkılabiliyor belki ama yani her insan bir alem ve şu bir gerçek ki yaş almış insanlardan öğrenilecek çok şey var.
hayat teknolojinin çözebileceği sorunlardan çok daha karmaşık. henüz, hayatın duygusal alanlarını, yoluna koyabilecek yapay zeka üretilemedi. o yapay zeka üretilene kadar yaş almış insanlardan istifade etmekte fayda var.

tam anlamıyla, yaş yetmiş iş bitmemiş filmi.

insana iyi hissettiren filmlerden.* üstüne şöyle bir film, böyle bir film diye düşünülecek bir şey de yok. insanın canı sıkkınken açıp yüzünde bir tebessümle baştan sona seyredeceği, aşırı sempatik bir kurgudan ve oyunculuklardan ibaret basit ve güzel bir hikaye. aşağı yukarı senede bir kez açıp izlerim.