1.
eminim birçoğumuzun hayatına çeşitli tılsım ve büyüleriyle iz bırakmış, gahı kurşun döken, gahı kekik yakan, gahı tütsü tüttüren nineler, teyzelerdir.
sıcak yaz günlerinde, güneş batmaya doğru meyillenirken, bizim ilçeyi batıda adana'ya doğuda suriye'ye bağlayan, fransız işgalinden kalma taş yolun her gün farklı bir noktasında bir teyze görürdük. bu teyze uzun yıllar komşumuz olan şaziye teyzeydi.
şaziye teyze ne zaman sıcaktan bunalsa akşamüstü vaktinde dışarı çıkar yolun kenarında duman otu toplardı. söylediğine göre duman otunu ocakta kaynatırsanız o günün gecesinde yağmur yağarmış. şaziye teyze otu topladı toplamasına da hiç kaynattı mı o ana kadar bilemedik. her halde kaynatmamıştı, kaynatsa yağmur yağardı.
günlerden başka bir gün, sanırım 2002 yılında, belediyemiz bir şenlik düzenledi. çoluk çocuk, yaşlı, genç herkes sokaklardaydı. şaziye teyze yine duman otu toplamış, evinin önüne piknik tüpünü koymuş, başladı kaynatmaya. derken akşam oldu. etkinlik kapsamında bir konser tertip edilmiş sahneye de murat kekilli çıkarılmıştı. hayatımın ilk konseri! o yıllarda çocuk halimize yakışmayan bir depresyon melodisi olarak bu akşam ölürüm şarkısı dilimizden düşmüyordu! pek bir severdik murat kekilli'yi. reha muhtar da pek severdi ki ana haber bülteninde "yapma etme oğlum, ne ölmesi?" diyerekten yatıştırmıştı herhangi bir akşam ölmek isteyen murat kekilli'yi.
neyse, kekilli çıktı sahneye, bir şarkı, iki şarkı derken sıra geldi bu akşam ölürüm'e. kekilli şarkıya başladı, pürneşe (efkar değil , çocuğuz daha) sahneye kilitlendik. bir gök gürültüsü patladı. sonra bir serinlik. bir şimşek ortalığı aydınlattı ki gürültüsü anında içimizi sarstı. derken gökten birileri üzerimize kova kova su dökmeye başladı. ah ulan şaziye karı! çil yavrusu gibi dağıttı bizi konserin en güzel yerinde! kekilli de ıslandı belediye başkanının devasa posteri de. herkes iç donuna kadar sırılsıklam. sonra kekilli "haydi yağmur altında söyleyelim dostlar!" dedi de kalabalığın ufak bir kısmı tekrar alana toplandık. o akşam şaziye teyze yüzünden sırılsıklam halde bu akşam ölürüm diye bağır bağır şarkı söyledik; ağzımız burnumuz yağmur suyu.
o akşam ölmedik.
sıcak yaz günlerinde, güneş batmaya doğru meyillenirken, bizim ilçeyi batıda adana'ya doğuda suriye'ye bağlayan, fransız işgalinden kalma taş yolun her gün farklı bir noktasında bir teyze görürdük. bu teyze uzun yıllar komşumuz olan şaziye teyzeydi.
şaziye teyze ne zaman sıcaktan bunalsa akşamüstü vaktinde dışarı çıkar yolun kenarında duman otu toplardı. söylediğine göre duman otunu ocakta kaynatırsanız o günün gecesinde yağmur yağarmış. şaziye teyze otu topladı toplamasına da hiç kaynattı mı o ana kadar bilemedik. her halde kaynatmamıştı, kaynatsa yağmur yağardı.
günlerden başka bir gün, sanırım 2002 yılında, belediyemiz bir şenlik düzenledi. çoluk çocuk, yaşlı, genç herkes sokaklardaydı. şaziye teyze yine duman otu toplamış, evinin önüne piknik tüpünü koymuş, başladı kaynatmaya. derken akşam oldu. etkinlik kapsamında bir konser tertip edilmiş sahneye de murat kekilli çıkarılmıştı. hayatımın ilk konseri! o yıllarda çocuk halimize yakışmayan bir depresyon melodisi olarak bu akşam ölürüm şarkısı dilimizden düşmüyordu! pek bir severdik murat kekilli'yi. reha muhtar da pek severdi ki ana haber bülteninde "yapma etme oğlum, ne ölmesi?" diyerekten yatıştırmıştı herhangi bir akşam ölmek isteyen murat kekilli'yi.
neyse, kekilli çıktı sahneye, bir şarkı, iki şarkı derken sıra geldi bu akşam ölürüm'e. kekilli şarkıya başladı, pürneşe (efkar değil , çocuğuz daha) sahneye kilitlendik. bir gök gürültüsü patladı. sonra bir serinlik. bir şimşek ortalığı aydınlattı ki gürültüsü anında içimizi sarstı. derken gökten birileri üzerimize kova kova su dökmeye başladı. ah ulan şaziye karı! çil yavrusu gibi dağıttı bizi konserin en güzel yerinde! kekilli de ıslandı belediye başkanının devasa posteri de. herkes iç donuna kadar sırılsıklam. sonra kekilli "haydi yağmur altında söyleyelim dostlar!" dedi de kalabalığın ufak bir kısmı tekrar alana toplandık. o akşam şaziye teyze yüzünden sırılsıklam halde bu akşam ölürüm diye bağır bağır şarkı söyledik; ağzımız burnumuz yağmur suyu.
o akşam ölmedik.
devamını gör...