artık hayatı eskisi kadar ciddiye almadığınızı fark ettiğinizde, kendinizi birilerine kanıtlama çabasına girmediğinizde, eskisi kadar çok hayal kurmadığınızda, yenilen onca kazık ve karşılığı olmayan değerle beraber ince düşünceli olmak yerine daha bencil bir insana dönüştüğünüzde, insanlardan uzaklaşıp kendi dünyanıza çekildiğinizde. kısaca her şeyin çok boş ve bazı şeyler için çabalamanın da anlamsız olduğunu fark ettiğiniz anlar.

aristo’ya göre orta yolu bulup erdemli yaşayarak
hedonist epikür’e göre dünyevi şeylerin sefasını sürerek
schopenhauer’e göre beklentilerimizi düşük tutarak
nietzsche’ye göre tüm dogmalarımızı sorgulayıp yerine düşünerek bulduğumuz doğruları koyarak
platon’a göre iyi ideasına yaklaşarak
diyojen’e göre ihtiyaçlarımızdan fazlasına sahip olmayarak ulaştığımız hoşnut olma hissi.

'şuraya da şunları bırakayım' diyeceğim başlıktır.

ünlülerin sanki peygamber doğurmuş gibi sadece kendi çocuklarında olsun diye verdikleri saçma sapan isimlerin hepsi itici geliyor. oturup 'en farklı isim benim çocuğumda olsun' diye ciddi ciddi kafa yoruyorlar herhalde.

efendim diye karşılık verdiğim hitap şekli çünkü güzel olduğumu biliyorum.

doktor olan babamın bize onunla kalem açmayı öğrettiği keskin ameliyat bıçağı.
dikiş kutumda bir tane var. çok güzel dikiş söker.

artık buna inanacak biri olduğunu sanmıyorum ya ülkede. aksi marketteki fiyatlara iki göz gezdirerek anlaşılabilir zaten. yani umarım inanan yoktur, değil mi? lütfen bu kadarına dayanamam. bu kadar salak insanlar olamaz.

kaç aydır kafayı taktığım mavi keçeli bir kalemim var. derse girmeden önce stres yaşadığım zamanlarda kapağını açıp kapatmanın çok hoşuma gittiğini farkettim. yazmak için kullanmıyorum artık, sadece kapağı için yanımda duruyor. aynı kalemin farklı renkleri de var ama sadece koyu mavi olanıyla iyi anlaştık. canım kalemim.

yok.

herkese merhaba,

uzun bir radyo bakım sürecinden sonra bu akşam türkiye saati ile 22.00 ile 00.00 arasında likit radyo programı ile kabinden sizlere sesleneceğim.

bildiğiniz gibi bir playlist sizleri bekliyor yalnız bu hafta kabinde yalnız olmayacağım. sevgili psilosibin ve bubbles of death bizlere eşlik ediyor olacak. ne zamandır ortak program yapmak istiyorduk fakat mesai yoğunlukları sebebiyle denk getirememiştik bu hafta kaçırmak istemedik.

bir adet sözlük teyzesi,
bir adet hiç bir özelliğim yok likit içirtem yayıncısı,
bir adet noodle yiyem, dune okuyam, oyun oynayam kişisi ile kafalar karışık vaziyette sohbet çevireceğiz.

konularımızın genel bir kapsamı yok. sözlük, linç kültürü, ilişkiler, rezil olduğumuz anılar* üzerine konuşacağız.

üzerine konuşmamızı istediğiniz konular varsa sizde başlığa girdi girerek belirtebilirsiniz.

not;

yayın süresince bu başlık altına girdi yazarak yada özel mesaj yoluyla ulaşarak yayına katılabileceksiniz her zaman olduğu gibi.

saat tam 22.00'de sözlük radyoda buluşalım*

avakado.ılk yedigimde el kremi yiyormuş gibi hissetmiştim.

1984 adlı distopik george orwell romanında bulunan bir kurgusal karakter. romandaki okyanusya ülkesinin başındaki diktatördür aynı zamanda.

romandaki kurgusal ülkede, insanların tamamı evlerinde bile monitörler ile izlenir ve sürekli gözlem altındadır. bu nedenle "büyük birader seni izliyor" sloganı ortaya çıkar ve bugün dünya genelinde, diğer ülkelere karşı diktatörce tutumlar izleyen ülkeler de büyük birader simgesiyle özdeşleştirilir.

güzel yapılmamış bir un helvası yerken, “recep ivedik”in un helvası yerken verdiği tepki aklıma gelir.

bugünün karikatürü sevgili büfeci için gelsin. bu karikatürü görür görmez aklıma domestic hıyar ile ikisi geldi. domestic'in bu cümleyi büfeci'ye kurması biraz zor ama olsun, serde erkeklik var belki dener.*

insana hayatı, hayatta yaptıklarını, hayatına giren kişileri, nasıl biri olduğunu, bencilliği, egoistliği, yalnızlığın kötülüğünü ve bunun gibi pek çok şeyi sorgulatan çizgi dizi. bundan sonrasını spoiler diye işaretlemek doğru olmaz ama izlememiş kişiler için belki spoiler sayılabilir, spoilerlardan çok rahatsızlık duyuyorsanız okumamanızı öneririm.

bu kadar renkli bir şey izlerken insan nasıl oluyor da gözyaşlarına boğuluyor aklım almıyor. çok uzun zamandır izlemeyi düşündüğüm ama bir türlü sırasının gelmediği bu güzelim diziyi izlemeyen herkesin oturup izlemesi gerekli diye düşünüyorum. türünün komedi olarak yazıldığı pek çok platform var ama bu kesinlikle komedi türünde bir yapım değil hatta dram desem yeridir. trajikomik anlara denk geliyoruz evet ama genel olarak üzülmekten kendimize gelemiyoruz.

bence bojack mutlaka herkesin hayatında bir kere barınmış bir insanı temsil ediyor. eğer ki sizin hayatınızda böyle biri olmadıysa muhtemelen o kişi sizsinizdir. aslında herkes kendinden bir parça mutlaka bulur ama tam anlamıyla bojack gibi olan insanlara ,ne yazık ki mi desem bilmiyorum, hayatımızın bir anında denk geliyoruz. aynı zamanda dizide yine herkesin bir şekilde kendini bulduğu diğer karakter de diane olabilir. aslında herkes her karakterde bir parçasını buluyordur ama ben sanırım diane gibi biriyim, bunu diziyi izledikten sonra daha iyi algıladım mesela.

bojack benim için hayatıma giren hatta girmek üzere olan insanları temsil ediyor diyebilirim. bu kişinin ilgiye, şefkate, sevgiye ve mutlu olmaya ihtiyacı var diye düşündüğüm kişilerden bir bojack çizebilirim mesela. ya da hayatımda gördüğüm en bencil insansın dediğim kişilerin bedenine at kafası oturtabiliyorum. bir şeyleri toparlamaya çalıştıkça battığım anlarda aklıma bojack gelebiliyor. bunun gibi peeeek çok örnek var ama yazmakla bitmeyeceği için aklıma ilk gelen ve en önemli olduğunu düşündüklerimi yazıyorum.

özellikle annesi ile ilgili olan bölümlerde hüngür hüngür ağlatmıştır. ama favori bölümlerimden birincisi 1x11 ki sezon finallerinden bir önceki bölümler benim için asıl final bölümleri gibi bir şey oldu. onun dışında sanırım 4x11 yine beni derinden etkileyen bir bölümdü ki burada annesiyle ilgili birtakım şeyler görüyoruz. 5x6 izlenirken ağlamayan kişileri duygusuz ilan edebilirim çünkü neden olmasın. veeeeee tabii ki bence final olması gereken ama finalden bir önceki harika bölüm, 6x15...
bu kadar yazdıktan sonra gidip birkaç bölüm izlemeden rahat edemeyeceğim.

tanımlarını severek okuduğum yazardır. sözlüğün de gediklilerindendir. var olsun.

kelimelerin kifayetsiz kaldığı olay.
bu haberleri okuyup, isyanını, bu sistemin kokuşmuşluğunu yalnızca sanal ortamda haykırabilmenin çaresizliği var ya, işte o koyuyor adama.

"gücümü, içimdeki güçsüzlükle boğuşurken tükettim."
dostoyevski

ilk deja vu ile rüyalanmanın aynı güne denk gelmesiyle kendini süper güçleri olan biri sanma.

"malum işi* paspasla acaba ben yapabilir miydim?" diye düşüncelere gark etmiştir.

*malum iş, o iş değil zihni sinir kardaşım.