sürekli dinleyen kişi olmak

en büyük hayalim. konuşmadan öyle sadece ünlemlerle yaşayan insanlar var. geçen hoca bir kıza kızım sen bu sınıfta mısın dedi. kız da evet hocam deyince yatay geçişle falan mı geldin diye sordu. kız da yok hocam 4 yıldır bu sınıftayım diye cevap verdi.

düşünsene kızın ses tonunu bilmeden mezun olacağım.

para vermeleri lazım.

genelde göz kontağı kuran, ara ara kafa sallayan. karşısındaki kişiye dinlediğini belirten.
psikolojik olarak dinlendiğini onaylayan, onaylayıcı hareketler ile hissettiren kişidir.
dinlemiyor da olabilir. bitsin artık bu anlatış diyor da olabilir. gerçekten pürdikkat dinliyor da olabilir.
artık anlaşılma durumunun az olduğunu düşünen içine kapanık biri olup, dinleyici durumuna kuşanmış biri de olabilir.
e şıkkı hepsi de olabilir.

aslında çok geveze bir insan olmama rağmen neden hep sürekli dinleyen ben oluyorum. bazı şeylerin cevabı yok sanırım. yeri gelmişken kahrolsun bazı şeyler.

sürekli olmasa da çoğu zaman dinleyen kişi oluyorum. bunu gönüllü yaptığımda hiç sorun etmiyorum da arkadaş, bazı insanlar gerçekten çok bencil oluyor be! saatlerce dert anlatıp sonra bir “sen nasılsın?” demeden, öylece basıp gidiyorlar. arkadaş madem karşındakini yok sayacaksın, git dağa taşa anlat. her seferinde aynı haltı da yeme artık. sonra bir de neden aramadığımı sorup darlıyorlar. normal mi bu yahu?

kimin yanında olduğuma bağlı olarak değişkenlik gösteren davranış biçimim. aynı dili konuştuklarımızla kurduğumuz şey diyalog iken, dilimizi konuşabilip anlamayanlarla bu durum monoloğa dönüşüyor.

artık değilim.
yorulurum, yapmam. süreklilik çok sıkar zaten. kaldı ki çöp kutusu değilim, rahatsız edici seviyeye geldiyse bu durum bunu belirtir ya da gerekli mesafeyi koyarım.