sürekli kadının erkeği mutlu etmeye çalıştığı ilişki tipi

türk toplumunun geleneksel aile yapısında yaygın olan bir ilişki tipidir. şöyle ki, kız çocukları, "aman kocanla iyi geçin*, bir dediğini iki etme, aman kocanı elinde tut" vs. gibi aşırı fedakar ve boyun eğici söylemlerle yetiştirilir ve bu sayede erkeğini mutlu edeceği varsayılır. yani bir anlamda "yuvayı dişi kuş yapar" atasözü ile bile imalı bir şekilde evliliğin neredeyse tüm sorumluluğu kadınların üzerine yüklenir. annelerimizin evliliklerinde gördüğümüz ve ister istemez bilinçaltımıza işleyen bu ilişki tipi, esasen kadının kendine olan saygısını yitirmesine yol açar. halihazırda 20 senelik evli biri olarak ben de evliliğimin ilk 10 senesinde bu ilişki tipini annemden otomatik olarak görerek benimsemiştim. sonraları çokça okuyarak, eğitimler alarak aslında hiç de iyi bir şey yapmadığımı fark ettim ve kendime yatırım yapmaya başladım. çünkü majör depresyonla birlikte kendimi kaybetme noktasına gelmiştim ve öncelikle kendi benliğimi inşa etmeden eşimle "biz" olmaya çalışmıştım ve tabii ki bu, mümkün değildi. evlilik, bir tarafın çokça fedakarlık ettiği, diğerinin ise sürekli alıcı durumda olduğu bir kurum olamazdı, olmamalıydı. kişisel gelişim eğitimlerinde çokça karşıma çıkan "alma-verme dengesinin" bozulmuş olduğunu fark etmemle birlikte bundan sonra aldığım kadar vermeye, kendi kul hakkıma sahip çıkmaya başladım. kolay mıydı, elbette çok zordu, çünkü sürekli verici bir insan iseniz, bir yerde artık o kadar da verici olmayı bırakınca bayağı suçlanıyorsunuz ama kendi sınırlarınızı çizmeyi öğrendikçe, gelişip büyüyorsunuz ve zamanla tüm taşlar yerine oturuyor. kaldı ki şöyle bir gerçekle de yüzleşmek lazım: "ister eşiniz olsun, isterse çocuğunuz vs. hiç kimseyi kendini kaybetme noktasına gelecek kadar fedakarlık yaparak elinizde tutamazsınız. gitmek isteyen gider, kalmak isteyen de zaten kalır. siz vicdanen rahat bir şekilde kendi kul hakkınızı da ezdirmeden sorumluluklarınızı yerine getirdiğiniz halde gidiyorsa da zaten kendi tercihidir."

k a ç m a y a b a k ı n.
öyle bir ilişkiden boğulup su yüzeyine çıktım derin bir nefesi içime çekerek.
jason gibi gelip yine kafamı sokuyorlar.

her şeyin dengede olduğu ilişkileri daha sağlıklı buluyorum. dengeyi bozan yorulur düşüncesindeyim. yorulur ve bir süre sonra ben hakkettiğimi alamıyorum noktasına elbet gelir. kaldı ki sağlıklı bir ilişkiden söz edeliyorsa zaten bir şeyler tek taraflı olmaz.

kadın ilişkide değersizleşir, özverisi ödevleştirilir. sonucu hüsran ve depresyon olur. yapmayın böyle şeyler.

hiç öyle bi kadına denk gelmedim ki lan. ama o erkek o kadını kaybettiyse salaktır.

toksik ilişkidir.