sürekli kavga eden bir ailede büyümek

neyse

ilave olarak sürekli her aile bireyinden dayak yediğin bir ailede büyümekten daha iyidir.*

böyle bir ailede büyümek insanın aurasını ve psikolojisini çok kötü hale getiriyor. ne kadar uğraşsanız bile iyi insanlar sizinle olmaz aksine kötü ve zararlı insanlar da peşinizden ayrılmaz.

kesinlikle berbat sevgiyi hissedememek o ortamda buyuyememek kendine güvensiz sevgiyi anlamayan bir birey olarak yetişip hata yapma olasılığı yüzde 100 olan bir genç olarak büyümek kesinlikle berbat ve en önemlisi tüm bunların farkına varabilmek için evrenin sana izin vermesini beklemek...zor kimse anlamaz demiyorum çeken anlar

yazılanları okuyunca aileme şükrettim. ilk buluştuğumuzda anne ve babamın ayaklarının altını öpücem. tabii ki arada tartışırlardı mükemmel bir aile değildik ama hiçbir zaman aşırı büyük kavgalar yaşanmadı. babamın bir kez olsun annemin üzerine yürüdüğünü bile görmedim. ne sinirlenip bir yere bir şey fırlatır ne de bir şeyler kırıp dökerdi. hiç hatırlamıyorum. sadece çabuk sinirlenirdi biraz bağırıp sonra kendi kendine susardı zaten kimseye bulaşmadan.
allahım herkese güzel bir aile versin ya. çocuklar hep mutlu olsun. kötü anne babalar yüzünden çocuklar ne hallere geliyor, çok üzülüyorum.

ikili ilişkilerime tam tersi yansıdı bu, bilmeden belki de.

kimseyi kırmamak için yıllarca, defalarca kırıldım, son mutlu olmak istediğim ilişkimden, " sana da yazık, bana da, özür dilerim." diye ayrıldım.

olmayacak dualara amin demek, acı tecrübelerimdendi.

olayı dramatize etmek istemem fakat zor. gelecekti insan ilişkilerini çok etkileyen bir şey. herkesi etkileyecek diye bir şey yok ama etkileme ihtimali de yüksek.