telefonu sürekli sessizde olan kişi

benim de içinde olduğum grup. özellikle insan içindeyken, otobüste, kapalı mekanlarda telefon sesinin açık olması sanki biraz saygısızlıkmış gibi geliyor. yani bilemiyorum altan.

kafası mis gibi rahat olan insandır. hatta bir üst seviyesi bildirimleri de kapalı olandır. ulaşılmak istendiği zaman ulaşılamadığı için çevresindekileri de genelde delirtir.

bakmak istediğinde bakar, görmek istediğinde görür, ulaşılmak istediğinde ulaşılır. telefonun esiri olmaktan kurtulur. telefon da, telefona gelen ordan burdan bildirimler de, telefonun içindeki insanlar da sadece görmek istediğinde var olur. zaten eşya olmaktan çıkıp iyice uzvumuz oldu, bir de sanki 500 saatte bir elimize alıyormuşuz gibi ne zaman istese şakkadanak anı bölmesine ne gerek var? aciliyet durumlarını da katmazsan tertemiz iş.

ailesi ya da yakınlarından birisinin acil yardımına ihtiyaç duyduğu bir anda onun yüzünden birisinin başına bir şey gelirse ne yapacağını düşündüğüm kişidir. var böyle bir arkadaşım, ağzına terlikle vurmak istiyorum...

benimdir yıllardır sessizde kullanırım. nedeni şöyle telefon çalınca kötü bir haber gelecek hissine kapılıyorum.

titreşim sesine bile uyanan insanlardır. yani en azından ben öyleyim.

umursamazlığın kitabını yazar çok satar. kendimden biliyorum çünkü. hangi ara kontrol etmek için telefonu elime aldıysam o zaman için geri dönerim aramaya, mesaja. onun haricinde binlerce dönssöözz varr. hıı tepki alıyor muyum alıyorum ama onu taktığım söylenemez. bir bakıyorum 3 cevapsız arama, beş mesaj sonlara doğru acilll dönn temalı vs..

sorun şu ki, hep ya şimdi bir şey olur diye kendimizi kandırıp 3 dakikada bir ekranı açıp kapatmakla kafayı bozmamız. yeter artık lenn! yemeyelim birbirimizi, telefonunuzla nasıl hayat kurtarmayı düşünüyorsunuz. yarım saat, on beş dakika geç baktınız diye çok az bela gelir başınıza. o da olasılığı düşük. biraz elinizin altından çekin şunları, acilliyet macilliyet diye diye hayat kaçtı hayat.

kütüphaneci olma ihtimali vardır. bir nevi meslek hastalığı denebilir. *

akıllı saat ya da akıllı bileklik kullanıyordur. bildirimleri oradan takip edebildiği için telefonun sesini açmasına gerek duymaz. ya da vurdumduymazdır benim gibi. her an ulaşılabilir olmak sanıldığı kadar iyi bir şey değil zira.

bu kişi benimdir. çın çın bildirim sesine veya uzun uzun çalan telefona tetiklenen herkes kolayca empati kurabilir.

bildirim sesine dahi tahammül edemeyen titreşime bile uyanan benimdir bu kişi. telefonu en son ne zaman sesliye aldım hiç hatırlamıyorum. telefon bildirim sesi ve zil sesi ne onu bile bilmiyorum

ne bildirim ne titreşim sesi mevcut. telefonumu bul uygulaması çok defa imdadıma yetişmiştir.

olur olmadık yerde arama ve mesaj bildirimlerinin gelmesinin önüne geçmek isteyen kişi.

yıllardır bu şekilde.

benimdir. telefonun seslide olması beni geriyor. yanındayken aniden çalıyor filan korkuyorum. ne gerek var. dursun sessizde. kafa rahattt.

karşi taraf boyle biriyse genelde telefon elinde olan biridir.bu bi alışkanlık yani sürekli bildirim sesini duymaktansa hiçbirini duymamak daha iyi oluyo

böyle serzenişlere maruz kalan kişidir
(bkz: ben)

her zaman sessizdedir. sonra bir dünya mesaj. telefon sesinden haz etmem, ya titreşimi hissedersem ya da görürsem açıyorum.

işlerin adamıdır ve çok meşguldür.

yanımda biri varsa sessizdedir telefonum. onun dışında sesi açık çünkü ben telefonumu kaybediyorum evin içinde

başlığı görünce aklıma gelen