teletubbies

dört tane eciş bücüş karakterin, bebek yüzlü bir güneşin etrafında dönmesini anlatan teletubbies vaktinde 3 yıl boyunca yayınlanmış ve herkes anlamadan, hipnotize olarak izlemişti. kafasının üstündeki şekillerde evrenin sırrını taşıyan tinky winky, dipsy laa-laa ve po'yu bbc geri döndürüyormuş.

biz yaştan yırtmıştık. kafa basıyordu da ne bok olduğunu anlıyorduk. ama bizden sonraki nesle yazık oldu... sıra gelecek nesillerin akli dengesiyle oynamakta. şimdi onlar düşünsün. *

benim po olduğum kardeşimin ise tinky winky olduğu çizgi film.
4 renk ve dört karakter vardır.
karakterlerin boy sırasına göre isimleri;
tinky winky (lacivert)
dipsi (yeşil)
lala (sarı)
po (kırmızı)

bir de şarkıları vardı hala anımsarım. isimlerini tekrarlıyorlardı. ve hepsinin ayrı bir oyuncağı vardı. renkleri ve cinsiyetsiz oluşları itibari ile lgbt hareketine gönderme yapma ihtimalleri var. aslında her yere gönderme yapma ihtimalleri var. çok bölümünü izlemişimdir. bir de robot vardı. süpürge robotuydu esasen ama yemekleri yiyordu. yemek de çok sevdikleri makineden çıkan bir pembe katmer gibi birşeydi. hani aslında çok sevimliydiler. tinky winky çantasıyla gezer, dipsi şapkasını takar, lala topuyla oynar, po da scotter'a binerdi. windows arka planı gibi bir ovada sevgi pıtırcığı modunda yaşıyorlardı işte.

güneş doğarken ardından tepelerin uyku vakti geldi teletabilerin.

çocukluğumun çizgi filmi. şimdiki pepee, caillouya bin basar. sevimli 4 arkadaş çıkıp 5 dakikada bir sarılırdı bayıla bayıla izlerdim bende. hala bazen küçük teletabili yastığıma sarılıp uyuduğum doğrudur.

hayal meyal hatırlıyorum. eski kalabalık evlerde kuzenlerimle birlikte izlerdik...
şimdilerde ne birbirimize gidip geliyoruz ne de samimiyiz. o zamanlardan kalan tek şey teletabi oyuncakları. hala nasıl kırılmadan sakladık?

bir donem evin icinde sürekli donen tv programı, bak sabah degil, sürekli , her ogun dondu. ara ara baslangicta calan müziğini söylüyorum artık aklıma geldikçe, bak yine dolandı dilime.

okul öncesi çocuklar için bir program yapmak maksadıyla yola çıkılan ve bu çocukların 1990'ların sonlarına doğru iyice artan teknolojik gelişmelere nasıl adapte olacağı veya tepki vereceği düşüncesi ile şekillenen çocuk programı.

aslan ve ayılı bölümler , çocukluğumda beni çok korkutan şeylerdir. hatta çoğu insanın benim gibi korkmasıyla bir nebze rahatladığım, bu yüzden programın bir çok ülkede yasaklandığı söyleniyor. tabi herhangi bir cinsiyet belirtileri olmadığı içinde yasaklandığı söylentiler arasında.
ilgili ayılı sahne;

tinky winky, dipsy, lala, po
teletubbies, teletubbies
sarılalım sarılalım sıkı sıkı
diye bir şarkısı vardı. po istiyordum ısrarla, evde 1 tane po olsa ne olurdu sanki. 2021 yılında hâlâ süpürgeden üretilmemiş olması beni derinden yaralar. alüminyum folyo örtüleri vardı yataklarında, her sabah süpürge fiyuut içine çekip katlanmış bir şekilde geri tükürüyordu, insan başka ne ister. her izlediğimde canım yedikleri pembe pudingimsi şeyden ve surat baskılı pancakelerden çekiyordu. bebek güneş bu çizgi filmden çıkan en meşhur figür oldu. psikopatça güldüğü için izlerken hiç hoşlanmazdım kendisinden.
karınlarında televizyon olması da süperdi. çip yerine karnımıza televizyon taksalar keşke.
uhrevi ve gaipten bir kadın sesi bölüm başlarken "güneş doğarken ardından tepelerin uyanma vakti geldi teletabilerin", bölüm biterken de "batarken güneş ardından tepelerin veda vakti geldi teletabilerin" diyordu.

ben doğduktan bir sene sonra yayına giren teletabiler her sabah kahvaltıma eşlik eden çizgi film olmuştur.
laa-laa aralarında en sevdiğim ve en inatçı olanıdır.oyuncak peluşunu hala saklarım.

bunlardan bir tek dipsy'i severim. gerisini at çöpe gitsin. ha bir de nu-nu vardır. nu-nu delikanlıdır. diğerleri gibi ergence hareketleri yoktur. işini yapar, gider. severim kendisini. eved.

bunların karnında televizyon vardı bir de. farklı ülkelerden çocukların hayatlarından bir kesit gösterirdi. plastik tabak bıçak çatallarını bulaşık gibi yıkayan siyahi kız ve okula deniz taşıtı gibi bir şeyle giden çocuklar ilgimi çekerdi.

izleyesim geldi yine.

bunlardan korkanların olduğunu öğrendikçe çok şaşırıyorum.

aşırı seviyordum bunları izlemeyi. sırf bunun için sabahı 6 sında uyanırdım.

o zamanlar youtube mu vardı, televizyondayken izledin izledin. hey gidi.

çocukluğumun çizgi filmidir.*
şimdilerde netflix tarafından tekrar yorumlanmış ve yeni bölümler çıkarılmıştır. nasıl derseniz açıkçası çocukluğumda izlediğim tadı alamadım ama genede izlenebilir.

pofuduk pofuduk peluşlardan oluşan çizgifilm. konuşmadan anlaşabilen anlaşılabilen tatlı şeyler. kendimi bildim bileli çizgi filmi severim ama neden se bu tarz renkli eğlenceli belli başlı çizgi filmleri. bu yaşıma geldim denk gelirsem dalar giderim. netflix'te yayınlandığını henüz bi üstte ki tanımdan öğrendim. seyredip bakmak gerek .

muhtemelen o dönemki yaşımın da etkisiyle hiçbir şekilde sevmediğim ama mecburen izlediğim türk televizyonlarında yayınlanmış en rahatsız edici programlardan bir tanesi. mecburen izlememin nedeni: hemen arkasından pokemon'un başlamasıydı ve onu beklerken bazen yakalanırdık teletabilere. şimdi şöyle bir düşününce sırf millet teletabileri izlesin diye pokemon'un hemen öncesinde yayınlıyorlardı muhtemelen. eh bir pazarlama başarısı, ne diyebilirim?