tıkınırcasına yeme bozukluğu

verilmeyen kilolar.

yemek yemek için hepimizin var bir bahanesi. sağlık için dikkat etmek gerektiğini çok sonradan anlamak en zoru zaten.
sayın yazar aklımın derinlikleri, yukarıdaki paylaşımı ile güzel anlatmış. teşekkürler.

gülşah kumanova ilgili bazı videolar çekmişti ilgilenen varsa şuradan bakabilir.buradan
not: kendisi hacettepe üni. beslenme ve diyetetik öğrencisi ve bu konuyla ilgili birçok araştırma yapmıştı.

binge eating disorder'ın türkçe karşılığıdır.

pek bilinmeyen bir rahatsızlık olmasına rağmen en yaygın olan yeme bozukluğu türüdür. sıkıntılı olduğum bir gün elimde yarım kiloluk leblebi poşetiyle düşünürken son leblebiyi ağzıma attığımda poşettekilerin hepsinin bittiğini fark etmiştim tamamen hırsımı almak için yarım kilo leblebi yemiştim ama buna da şükür çünkü daha beter senaryolar da mevcut. yurtta kaldığım senelerde gece aniden kalkıp 2000-3000 kalori alabildiğim için oda arkadaşlarımın yiyeceklerine saldırma ihtimalime karşın yiyecekleri odanın belirli bölgelerine saklamalarını rica ediyordum. stresli olduğum bir anda oturup bir tencere salçalı ve yağlı makarnayı yiyip arkasına 5-6 tane envai çeşit paketli üründen sonra şişkinlik hissinden kıvranırken aynı zamanda ne yesem neyle devam etsem diye düşünüyorum. sonra yediğim için kendimden nefret ediyorum, diyet kararı alıyorum ve dünya birkaç dakikalığına güzelleşiyor.* bunu anlatınca insanlar inanamıyorlar fakat sadece yaşayanların ya da bunu yaşayan birine şahit olanların anlayacağını düşünüyorum. oda arkadaşlarım beni birkaç defa yakalamıştı. bir de utanma hissi oluyor ve o nedenle kimse yokken bu yüksek kalori alımını gerçekleştirmeye çalışıyorsunuz. çok yorucu bir şey normal bir andan bahsetmiyorum o anda sadece yemek yiyorsunuz ve yediğiniz şey kalori miktarı yüksek olan bir şey oluyor genellikle. çok zayıf olup ''eeeh kilo al bu ne suratın çökmüş'' dediklerinde de ben bunu yaşıyordum ayıcık gibi yumuş yumuş olduğum zamanlarda da. fakat bu benim için geçerli sanırım çünkü bu rahatsızlığa sahip olan bireyler genelde ne çok zayıf ne de çok kilolu oluyor. tedavi edilmesi gereken bir şey zaten ama ilaçla tedaviden bahsetmiyorum. şu sıralar yeme atağı geçirmediğim için mutluyum o gelen pişmanlık hissi çok kötü, hele de yediklerinden rahatsız olup daha da yemeye devam etmek... o kadar kötü ki anlatamam. yeme ataklarının yalnızca gece geldiğine dair yanlış bir algı var ancak ataklar gün içinde de gelebiliyor ki bana çok oluyordu. zaman fark etmiyordu ne yazık ki... bu sorunu çözebilirsem nasıl çözdüğüme ilişkin ayrıntılı bir edit gireceğim sevgili yazarlar.

korkunç bir şey. bence şu an bende var bu hastalıktan. özellikle yalnız olduğum zamanlarda oluyor. sabah kalkınca bir şeyler izleyerek yemek yemek aklıma ilk gelen şey oluyor. işe gitmiyorsam tüm gün sürekli -ama sürekli- bir şeyler izleyerek sağlıksız şeyler yiyorum. sağlıksız yiyecekler çok da sevdiğim şeyler değil. ama sanki ihtiyacım varmış gibi yiyorum. stresli olduğum dönemlerde çıkıyor bende bu sadece. abur cubur söylüyorsam sanki onları o an bitirmek benim görevimmiş gibi gerçekten tıkınırcasına yiyorum. korkunç bir döngü. işten ve okuldan zaman bulabilirsem en yakın zamanda bir uzmanla görüşeceğim.

(bkz: hele bi soluklan yiğidim)

(bkz: bismillah de)

daha çok* küçükken 'tabağını bitir' sözüyle büyütülmüş kişilerde meydana gelen bir bozuklukmuş.*

tedavisi için dm ve seans ücreti vs. karşınıza çıkıyor. benden bu kadar.

yeme bozuklukları genel olarak ciddiye alınmaz. hatta sırf ilgi çekmek için kişinin öyle davrandığı falan düşünülür. fakat tıkanırcasına yeme bozukluğu, anoreksiya, duygusal yeme bozukluğu ve adını bilmediğim daha birçok yeme bozukluğu tedavi edilmediği müddetçe mental/fiziksel olarak ciddi hasarlara yol açabilir.
tıkanırcasına yeme bozukluğu olayını hiç yaşamadım fakat anoreksiya zıkkımıyla bir süre uğraşmak zorunda kaldığım için tekrardan o tarz bir yeme bozukluğu yaşamaktan korkup bu konularda kendimi iyileştirmeye çalışmıştım. maddi durum yeterliyse zaten psikolojik terapi , diyetisyen cart curtla daha kolay halledilebilir. yeterli değilse de bu konuda net bir şey söylemem açıkçası. kitaplar ve bu konudaki yabancı kanallar yardımcı olabilir belki*.ama bu hastalığı ilerletmeyin , sonuçları daha kötü oluyor.

(bkz: dürtü kontrol bozukluğu) başlıca sebebidir.

okuduğum bir kitapta büyük tıkınma diye bir filmden söz ediliyor. tıkınarak intihar etmeye kalkan adamların filmi. aşırı merak ediyorum ama kitap bitmeden de bir şey izleyemem.

başlıkla alakası yok evet, canım istedi yazdım.


ağır yaşamlara konu olmanıza neden olabilecek bir psikolojik bozukluk, bence.