tırnak yemek

çocukluk ve ergenlik dönemlerimin en kötü alışkanlıklarından biri. aşırı gergin olduğum ya da üzgün olduğum anlar dışında yapmamaya özen gösteriyorum. büyük oranda da başarıyorum çünkü aramızda kalsın ama tırnaklarım pek güzel*.

tırnak değil de parmaklarımın eti soyuluyor daha doğrusu sertleşiyor soymasam ellerim çatlıyor özellikle kız zamanı. hastalık bence.

(bkz: beni anlatan alıntılar)

el tırnakları bitince ayak tırnaklarına başlayabilirler bunlar

sigaradan daha çok bağımlılık yapan alışkanlıktır.
tırnak yerken kişiler bundan o anlık keyif alsa da daha sonra ellerine baktıklarında gördükleri kötü görüntü karşısında pişmanlık hislerine kapılırlar.

lise son sınıfa kadar yediğim ve sonra kuaförümün "erkekler tırnaklarını yiyen kızlardan hoşlanmazlar" sözünden sonra vazgeçtiğim eylem.

beş yaşından beri sahip olduğum kötü (?) alışkanlık.

bu alışkanlığın benim için aslında sığınak olduğunu 17 yaşında öğrendim. travmalar yaşadığımı, üstesinden çocuk halimle ancak böyle başa çıkabildiğimi fark ettim 18' imde. acı ojeler ve acı biberler sürdüm tırnaklarımın kenarlarına, yeminler ettim fakat bırakamadım. çünkü tırnak yemek; yaşadığım olumsuzluklardan, stres durumlarından, beni çok heyecanlandıran şeylerden, tüm odağımı toplarkenki hâlimden beni alıp götüren, yatışmamı sağlayan bir eyleme dönüşmüştü.

tırnaklarımın görüntüsü kötü biliyorum. tırnak yerkenki görünüşüm de kötü biliyorum. kenarlarını da kemirip durduğumdan, mesela ufacık limonu sıkarken canımın çok sefer yandığını da. ellerimden utandım, kendime kızdım fakat sonuç aynı kaldı. neden mi? benim için kurtulunacak bir alışkanlık değil, güvenli limanımda da ondan.

şimdi 20' sine az kalmış bu kız, terapiye gitmeye karar verdi. en yakın zamanda gidip bu alışkanlığından kurtulmak için psikolojik destek alacak. sıkıntılarını veya heyecanlarını başka şekilde çözümleyebileceği yolları bulacak, buna inanıyorum. yeni bir güvenli limanı içinde bulacak mesela. tırnaklarına bakımlar yapıp, onlardan utanmayacak artık.

dışarıdan acı oje sürmekle çözülmeyecek, illa bir şey sürülecekse yürekteki yaralara merhem sürülmesi gereken dürtü bozukluğu
zamanında bilimselliği şüpheli bir kaynakta yok olma arzusu ile bağlantılı olduğunu okumuştum. bu tarz psikolojik rahatsızlıkları tek bir nedeni bağlamak elbette son derece yanlış ama bu tanım benim içimde bir yere cuk! diye oturmuştu.
daha bilimsel yaklaşmak gerekirse bu davranışlar zaten hali hazırda zihinde çözülemeyen. verilmesi gereken tepkinin olay anında veya sonrasında çeşitli sebeplerle verilememesi sonucu ortaya çıkıyor. şahıs genelde kendi de rahatsız oluyor fakat bu dürtüsünü bastırmak için gereken gücü kendinde bulamıyor. yani ''ellerin ne güzel keşke tırnaklarını da uzatsan'' gibi cümleler depresyon tanılı bir bireye ''hayat çok güzel neden mutsuzsun'' demek gibi. emin olun tırnak yiyen insan da gideyim de tırnaklarımı kemireyim gibi planlar yapmıyor.

bu işin psikolojik yönünde size bir tedavi önerim elbette olamaz, lütfen bir uzmandan yardım alın ki hem temelinde yatan hemde görünürdeki problem sizi bir daha rahatsız etmeyecek şekilde çözülsün.
işin kozmetik kısmı içinse nacizane kendi deneyimlerimden yola çıkarak bir kaç bir şey önerebilirim
zamanında tavsiye edeceğim şeylerle tırnaklarımı uzattım ama hayat sağolsun döndük geldik yine en başa*

ilk önerim mixup sulphur tırnak bakım yağı


boyutu çok büyük olmamakla birlikte balm kıvamında olduğundan ve ele sürüldüğünde daha yağ halini aldığından gerçekten uzun süre gidiyor. akışkan bir yapısı yok o yüzden sürüp klavyede vs yazı yazabilirsiniz ama tabi dediği yere bulaşır tahmin edersiniz ki.
sürüldüğü alanın yüzeyinin pürüzlü yapısını düzelttiği için ''ulan tırnağım varmış lan'' dedirtiyor, içiniz umutla kaplanabilir.

ikinci önerim kalyon tırnak ve tırnak eti bakım yağı


bu direkt yağ kıvamında bir ürün ve mixup ile etkisi benzer. mixup ı ben daha kullanışlı buluyorum ama ikisinin de amacı nemlendirerek anası ağlayan dokunun kendini toplamasını sağlamak ve evet işe yarıyorlar.

kullanım önerisi olarak ben bunları sürüp bir süre bekleyip bir el kremi ile hem tırnaklarıma yağı tamamen yediriyorum hemde ellerimi kremlemiş oluyorum. gerçi kış bitti eller daha az kurur ama olsun bakımlı olmanın mevsimi olmaz. kremi hızlı emilen cinsinden seçerseniz işinizden de geri kalmadan kısa sürede bakım yapmış olur, bakımlı bir birey olmanın o kadar da zor olmadığını farkedersiniz.

inşallah işinize yarar. saygılar. selamlar.

stresten tırnağım kalmadı ara ara bırakıp uzatıyorum ama nafile

yeme yavrum kurt çıkar.

eskiden strese bağlı çok yerdim sonra parmağımda siğil çıktı ve bunu tırnaklarımla oynadığımdan dolayı çıktığını düşünerek yemedim. şimdi yemeyeli 1 sene olacak ve şimdi kıyamıyorum yemeye yine ellerimle uğraşıyorum ama tırnak yemeyi kestim.

stres kaynaklıdır.
çocukken sınav stresi ile çok tırnak yerdim. annem tırnaklarını yeme içinde mikrop var hasta olursun deyip yememi engellerdi ve yemezdim ama bu aralar tekrar yemeye başladım. sanırım tırnak yemekten kurtulmanın yolu oje sürmek.

tam olarak ne zaman başladım hatırlamıyorum ama kendimi bildim bileli tırnağımı yiyordum. çoğu zaman tırnak namına bi şey kalmıyordu, kenarındaki etleri yiyip kanamasına ve canımın yanmasına da sebep oluyordum. ellerimi her zaman saklamaya çalışırdım. defalarca bırakmaya çalıştım ama bu karardan 5 dk sonra tekrar yemeye başladım.
sonra bir şey oldu, üniversitenin son senesinde kendiliğinden bıraktım bu alışkanlığı. zamanla uzayınca güzelleştiğini fark ettim ve uzun süre yemeyi bıraktım. hayatımda ilk kez 23 yaşımda tırnak makası kullandım ben. üniversite bitti, işsizlik döneminde tekrar başladım sıkıntıdan ve 29 yaşıma kadar da burnum bir türlü boktan çıkmadığı için ve depresyon tedavisi gördüğüm için yemeye devam ettim. ama şimdi, 29 yaşımda, yeniden bırakmaya çalışıyorum. tırnak kenarındaki etleri yolmamak için manikür yaptırdım. gözüme de hoş geliyor böyle olunca.

bırakma sürecinde denediğim yöntemler;
•acı oje-asla bir etkisi yok,
•protez tırnak-görüntüsü şahane olsa da tırnağı aşırı yıpratan bir şey. çıkartılırken zarar görmeyen bir tırnak duymadım daha hiç. benim tırnağımda yanma benzeri bi şey olmuştu ve çıkartırlarken tırnak yüzeyimi tamamen yok ettiler. sağlam gibi görünenler de kağıt gibi incelmişti. hala tırnak yüzeyimde şekil bozuklukları var.
•manikür-kesinlikle işe yaradı bende.
•kendini bi şeylerle meşgul etme-olumlu
•gündem takibini ve sinir bozucu şeyleri/insanları hayatımdan çıkarma-hem bu konu için hem de mental sağlığımı korumak için yaptığım en iyi şey.

lise zamanlarımda yerdim ama artık yemiyorum. bırakalı uzuun yıllar oluyor.

üç yaşından on yedi yaşına kadar yaptım bunu. psikolojik bir şeymiş, çok sonradan öğrendim. bir gün bırakmak istedim bıraktım. şimdi upuzun tırnaklarım var, oje sürmeye bayılıyorum.

dürtüsel bir davranıştır, istemsiz de yapılabilir. kontrol bozukluğu olarak kabul edilir ve çocukların çoğu bu davranışı sergiler.

zararlı bir alışkanlıktır, tırnaklarda enfeksiyona neden olabildiği gibi tırnaktaki kir veya pisliğin ağız yoluyla vücuda girmesine sebep olur.
genellikle stres halindeyken gösterilen bir davranış olarak bilinir.

psikolog veya doktor kontrolünde veya ebeveyn yardımıyla çözülebilir, çocuk kendiliğinden de bırakabilir.

goruntu olarak cok hos degil fakat bazi psikologlar olaya basit bi stres deşarjı muamelesi yapıyor sanırım, yani faydasi bile olabilir bu bakis acisiyla. lakin yiyeni görünce hep uyarasim geliyo ustume vazife olmasa da.

birkaç yıl önce kendime renk renk ojeler alıp, ısrarla oje kullanarak kurtulduğum alışkanlık. neredeyse her gün farklı bir renk oje sürüp, elimin ağzıma gittiğini gördüğüm an kendimi kontrol ederek kurtulmuştum. tırnaklarımın uzuyor olmasına inanılmaz şaşırdığımı hatırlıyorum. yukarıdaki birkaç girdiyi okuyunca aydınlanma geldi. çünkü aynı dönem tetikleyicilerimden de uzaklaşmaya başlamıştım. vay be... aferin bana.

eşimin yıllar sonra gelen itirafı...yeni tanışmıştık, ellerine bakıyordum, sürekli parmaklarını saklamaya çalışıyordu, ver hele sen şu elini demişim,
sen tırnaklarını mı yiyorsun? demişim, alaycı bir tavırla... yıllardır mücadele ettiği huyunu o gün o cümlemle bırakmış.

(bkz: onikofaji) yani tirnak yeme hastaligi.

ozellikle cocuklar ve yetiskinlerde gorulur. bu hastalik stresle iliskilendirilen sinirsel bir hastaliktir. tirnak plagi isirilarak gerceklestirilmektedir.

bu durum stres, can sıkıntısı gibi sorunlardan kaynaklanabilir ve ozellikle ergenlik doneminde artabilir.

bu hastalik ozellikle 3 veya 4 yasindan sonra baslar.

bu hastalik, bu bozukluklardan kaynakli sizlerde olabilir:

1. okb
2. dikkat eksikligi ve hiperaktivite bozuklugu dehb
3. karsi gelme bozuklugu odd
4. ayrilik kaygisi bozuklugu
tourette sendromu

bu hastalik sunlara sebep olabilir:

1. mide enfeksiyonlarina,
2. mantar enfeksiyonlarina,
3. dis koku erimesine,
4. bagirsak parazit enfeksiyonlarina.



kaynak:
www.memorial.com.tr/saglik-...