trenin hüznü çağrıştırması

kirpiğin kaşına değdiği zaman
aynur haşhaş'tan dinleyelim efendim.
sözleri:
kirpiğin kaşına (da) değdiği zaman
bekleme sevdiğim (de) vur beni beni
sevdanın şafağı (da) söktüğü zaman
diyardan diyara (da) sal (sür) beni beni

saçların rüzgarı (da) tel tel biçende
dudağın dilinden (de) şerbet içende
gönlünde duygular (da) ateş saçanda
alevden gömleğe (de) sar beni beni

hasreti bırakıp özlem getiren
güllerin yerine diken bitiren
gönlümde yarayı açan o tren
ötünce hatırla yar beni beni.

kültürümüzle alakalı bir durumdur.

osmanlı imparatorluğu'nun son dönemlerinde yaşanan bir çok savaşın etkilerinden biridir bence. askerimizi cepheye ulaştırmanın tek yolunun tren olduğu düşünülünce ve gidenin çoğunlukla bir daha dönmemesi sebebiyle, tren her zaman ayrılığın sembolü gibi görülmüştür.

bunun haricinde köyden kente göçün simgelerinden de biridir tren. anadolu'dan istanbul'a elinde tahta bavuluyla haydarpaşa garından giriş yapan yurdum insanının da köyünden ayrılığının izlerini taşır.

katılmadığım başlık.
tren bana huzuru çağrıştırır.
özellikle hızlı olanı.
yavaş olanın huzuru bayıyor.
hızlı olan
harika ya
otur koltuğuna
al eline kitabını
koy başını cama
bir doğaya bak
bir kitaba
arada da telefona.
trenin otobüsten farkı
geçtiği çoğu yerin bakir olması.
sağda solda doğadan başka bir şey yok.
trenle yolculuk yapmak,
manzaraların içinden geçmek gibi .

tren
gelir
düttürür
düdüğünü
öttürür
bu
zamanın
kızları
bi’
sakıza
öptürür
demiş
halk
ozanı
ankaralı
namık.

metin akpınar'dan gelsin.

"neden akşam oluyorum tren kalkınca
kırlangıçlar birdenbire çekip gidince
mendiller sallanınca neden tıkanıyorum" *

*

ilk tren yolculuğumu ukrayna’da harkiv’den lviv’e gitmek için yaptım. 25 saat süren yolculuğa çıkarken ardımda sevdiğim insanlar ve anılar bıraktığımdan saatlerce ağlamıştım. aynı hafta içinde lviv’den kiev’e trenle geçerken de çok sevdiğim birinin ölüm haberini almıştım. o haftadan beridir ki tren bana hüznü hatırlatmıyor benim için hüznün diğer bir adı.

çünkü gidişin verdiği hüzün daima dönüşün verdiği sevinçten ağır basmıştır.