tuğla gibi entry yazmak

artık ahalide pek karşılığı olmayan beyhude çaba. kişiler sözlük gibi oluşumlara fazla misyon yüklüyor. kendi payıma çoğunu okumuyorum bile.

tuğla gibi yazı okuyacaksam tuğla gibi kitap okurdum.

tüy gibi hafif yazılar okumak isterim sözlükte.

kısa, öz ve nokta atışı entry girmek varken bilale anlatır gibi anlatıyorlar.

az ve öz anlatabilmek önemliyken, yok 150 kelime yok madalya yok hediye diye diye makale gibi tanımlar gelmeye başladı. bazı hikayeleri okuyorum bazılarını ise geçiyorum. tanım okumak istesem ansiklopedi okurum, hikaye okumak istesem dünya klasikleri var bir sürü. burada; sözlük, başlık ve tanım anlayışıyla çok oynamayın bence. bozulunca kafasına vura vura düzeltemeyebilirsiniz. kimse ilk kez görmüyor, kimse ilk kez yazmıyor sonuçta.

telefonda yazması bir hayli zor olan entry tipi. bazen yazıyorum yazıyorum ve sıkılıyorum. alalacele sonu bağlamış gibi yapıp, entryi bitiriyorum. gibi yapıyorum dedim çünkü, bakıyorum bazen sezon finali dizi sahnesi gibi kalmış.
benim bu sıkılma ve üşenme durumum ne olacak ya?

bazı entrylerde wattpad'e mi kayıt oldum yoksa ben diye düşünmüyor değilim.

yani paragraf, boşluk falan olsa okunabiliyor ama bazılarını hakikaten okuyamıyorum.
baştan başlıyorum, ortasına gelince karıştırıp tekrar başa dönüyorum.

bir türlü okuyamıyorum, bitiremiyorum.
yine de yazan herkese saygım sonsuz, iyi ki varlar ve yazıyorlar.

yazanlari tebrik ediyorum, ellerine saglik. ama genelde benim icin tl;dr.

çokça sevdiğim bir durum, zaten tanımlarımın büyük bir kısmını da uzun tutuyorum. uzun yazmak beni çok mutlu ediyor çünkü. okunup okunmaması, sevilip sevilmemesinden önce yazdığım tanımın bir şekilde beni tatmin etmesi, beni mutlu etmesi gerekiyor.

bazen kısa tanım girdiğim de oluyor, özellikle son bir haftadır falan yapıyorum, ama onda da yani durumu kısaca anlatmak isteme arzumdan kaynaklı, kısaca yazıp bitiriyorum. yoksa halen uzunca yazmayı seviyorum.