türkçe engelli yazarları ciddiye alamamak

yazım ve imlâ yanlışlarıyla dolu yazıları ciddiye alamama durumudur. bir insanın yazdığı yazıdan, üslubundan, kelime tercihlerinden ve imlâ kurallarıyla ilişkisinden hareketle okuyup okumadığını anlayabiliriz. bazılarının durumu tamamen umutsuz vaka. yapılabilecek herhangi bir şey yok. mesele sadece -de/da eki vesaire değil üstelik. ne demek istediği anlaşılmıyor yahu, öyle bir anlatım bozukluğu seviyesinde ki... bir de genel bir yanılgı var ona değinmek istiyorum. doğru düzgün yazamayan insanların üniversiteye gitmediği için bu dertten muzdarip oldukları sanılıyor. hiç öyle değil, korkunç bir yanılgı bu. üniversite mezunlarının veya öğrencilerinin hâli de çok farklı değil. hattâ bazı üniversite hocalarının durumu bile içler acısı... kelimeleri yanlış telaffuz edip yazanı mı dersiniz, noktalama işaretlerinden bihaber olanı mı dersiniz... öyle çoklar ki insan hayret ediyor. bu işin yolu bellidir, kitap okumak. isteyen istediğini düşünebilir, elime aldığım kitap özensiz bir baskıysa okumayı bırakan bir insanım. sözlükte filan tahammül etmem mümkün değil. hele de iki kelimeyi bir araya getiremeyip büyük büyük laflar eden bazıları var ki...

edit: haruki murakami adlı yazar iyice suyu bulandırmış. öncelikle ben kimseden nefret etmiyorum. bu size ait. de bağlacıyla nefretinize beni bağlamayın, yazıda böyle bir ifade yok çünkü. engelli kelimesini hakaret veya kötü anlamda kullanmadım. daha doğrusu sizin imâ ettiğiniz anlamda fiziksel veya zihinsel engellilere dokunan bir tarafı yok benim kullanımımda. bu sizin aşırı yorumunuz. niyet okumaktan ibâret anlamsız bir itham doğrusu. engelli kelimesi özürlü kelimesinin yerine geçmiştir türkçede. dile yerleşmiş, kabul görmüş bir kelimedir. özürlünün biraz kötü bir çağrışımı olduğunu ben de kabul ediyorum. ama bunların yukarıdaki yazıyla ve benimle ne ilgisi var yahu? engel yani, engel. yolda bazı engeller vardı desem, beni mi paralayacaksınız? bir konuda engeli olmak, bir engelin hâsıl olması, engellenen evlilik... biraz tartarak ölçüp biçerek yazmak lâzım. bu işin suyunu çıkarmaya başladınız çünkü. o kelimeyi kullanma, bunu kullanma. üstelik imâ edilen şeyle uzaktan yakından ilgisi yok. kör demeyin sakın... görme engelli demek gerekir. iyi de saramago'nun romanını körlük olarak değil de görme engellilik olarak mı okuyacağız? orhan kemal'in topal eskici ve oğulları vardır. yürüme engelli eskici ve oğulları diyelim mi? çolak salih'i filan ne yapacağız? sayonara...

doğru başlık. dostum bu yazıyı tek seferde yazmadığını biliyorum. defalarca kontrol ettin değil mi ? ulan ahkam keseceğim şimdi yanlış yazmayalım dedin değil mi ?

böyle diye diye adam bırakmadınız burada sözlük kızlar soruyor tadında resmen. sözlük burası, herkes iyi yada kötü bir şeyler yazacak takılma bu kadar beğenmiyorsan bakma es geç. önemli olan burasının kalabalık olması açılan başlıkların gündem olması ama bu kafa ile çok zor.

bence imla hatası yapanlar uçurulsun. şaka şaka, arada insan imla hatası yapabilir, hepimizin başına geliyor bu tür durumlar. insan yaza yaza, okuya okuya öğrenir. ciddiye almamak yerine kendilerini güzelce uyarsak daha iyi olur. başlarım gereksiz egonuza lan gören de atom parçalıyorsunuz zanneder.

ay hoşt be.

benim gercek bir konusma engelim var. bazen konustugum gibi de yazabiliyorum. yazima bu kadar dikkat edilmesine anlam veremedigim olaydir. yani bu kadar yerden yere vurulmasi tuhafima gitti. bu net cehalet gostergesi midir? kirildim vallahi.

işin komik tarafı, türkçe özürlü yazarların çoğu "de" ve "da" ekinin yazılışına herkes daha fazla takmış durumda. ancak yazdıklarının geneline baktığımızda "de" ve "da"nın yazımında görülen bir sıkıntı yok, ama onun dışında tüm yazdıkları imla hatası kaynıyor.

ha ben mi? benim hiç umurumda değil bu imla kuralları. ben de sık sık yapıyorum bu hataları. okunmayacak kadar kötü yazılmadığı takdirde sorun yok.

"engelli" lafını hakaret, kötü anlamda kullanan kişilerden de ben nefret ediyorum. önce kendi kullandığınız dili düzeltin, sonra başkalarının hatalarını söylersiniz.