türkiye'de dinsizlerin yaşadıkları

sırf dinsiz olduğu için ailesi veya toplum tarafından dışlanan o kadar insan var ki bu başlığı onlara destek olmak için açmak istedim.elimden birşey gelmesede en azından konuşarak biraz rahatlamalarını sağlayabiliriz.

din dayatılması. örneğin, 'bak benim dinim çok süper. bu süper dini yayıyorum ki dünya çok süper bir yer olsun. gel sende benim dinime inan.' gibi.
her an boklanmak.
dini olmadığı için kötü bir insan olarak görülmek. biliyorsunuz dinsizler kedi köpek keser. oruçlu insanların ağzına leblebi atar.
kısacası dışlanmak, hor görülmek vb.

sürekli bu dağları taşları kim yarattı o zaman sorusuna cevap vermeniz istenir. e sen duş alıyor musun o zaman, e sen şunu nasıl yapıyorsun gibi uzaylı muamelesi görebilirsiniz. e o zaman nasıl biz olduk? açıklamalarınızı dinlemek için değil çürütmeye çalışmak için cevap verir insanlar. ilkokulda söylediğimde sanki hastalıkmış gibi ailemi çağırıp benimle ilgili tavsiyeler veren öğretmenlerim olmuştu. islama inanmamak hastalık çünkü. bakış açısı bu. siz ne kadar saygı duyarsanız duyun kesinlikle saygı duymayan söylemlere maruz kalırsınız okul çağında. siz herhangi bir karşıt düşünce sunsanız, inanmıyorsan da saygı duy gibi baskılara maruz kalırsınız. en iyisi insanlardan uzakta kendi halinizde yaşamanız.

toplumun yüzde doksanı dinsiz olduğu için genel yaşamdır.

çok bir şey yapamıyorlar. çoğu insan gizleyip müslüman gibi yaşıyor zaten.

ne yaşıyormuşuz yahu diye telaşlanmama sebep olan başlık.

başlığı bize destek diye açmışlar ama biraz şey gibi olmuş neysem sağ olsun var olsun.

artık bilinçaltıma kadar işlemiş ki sürekli maşallah, inşallahh * diyorum.
allah razı olsun diyene bazen senden de diyorum.
benim en büyük zorluklarım bunlar. kimsenin kolay kolay inancını sormam, inancıyla yargılamam haliyle kimse de bana karışmaz.

yahu zaten inancın konuşulacağı mı kalmış hangi çağdayız yaşayın gitsin.