babaların sürekli yaşadıkları zorlukları anlatmaları

çok yaygın olan durumdur.
tamam, çok zor zamanlar geçirmişsin ama en ufak bir şeyden şikayet edildiğinde de "vay efendim siz zor günler görmediniz, kadir kıymet bilmiyorsunuz. ben sizin yaşınızdayken sırtımda taş taşırdım" moduna girmeyin be babalar.

benimki ara ara açlıktan karga yediğini anlatır. ulan insan bunu anlatır mı utan ulan utan.

abartıdır, bahanedir. benimki sürekli "biz okuyamadık, yoksulduk" edebiyatı yapar. lakin amcam hukuk fakültesi mezunu ve siyasal bilimler alanında yüksek lisans yapmış(ingiltere'de). ikisi de aynı köyde büyümüş, ikisi de aynı temel eğitimi almış. demek ki isteyince oluyormuş.

benim peder de anlatır ama hak veriyorum onun yaptığının yarısını bile yapabilirsem ne mutlu bana , idolümdür hayat konusunda .

(bkz: aynı şeyi çocukluğunuzda size yapsalar hoşunuza gider miydi?)