türkiye'nin savaşa girse yenebileceği ülkeler

objektif olarak bakarsak yoktur. belki mozambik, burkina faso, papua yeni gine, botswana yı yenebiliriz.

3 ülke hariç hepsinin içinden geçeriz.

objektif olarak bakarssk çin, amerika gibi birkaç ülke dışındaki ülkeleri yenebilecek durumdadır bana göre. zaten bildiğim kadarıyla sıralamalarda en güçlü ordular arasında türk ordusu.

top tüfekle olmuyor o işler artık, e bi atom bombasına bakacağını göz önüne alırsak muhtemelen teknolojisi bizden iyi olan her ülke bizi her koşulda alır. yani her ülke bizi alır aşağı yukarı. üzücü

türk silahlı kuvvetleri defans yapma kendini savunma üzerine kurulu bir ordudur nato'daki görevimiz budur sovyetler saldıracak biz oyalayacağız soğuk savaş zamanlarından kalma bir durum. bu aralar yeni yeni atak yapan konumuna gelmeye çalışıyoruz. savunma yaparsak sayılı ülkeler haricinde alırız o sayılı ülkelerde çok kayıp verir ama atak kısmında olursak sınır ülkelerinden iran hariç gerisini alırız. iran ise şöyle nüfusu ve asker sayısı fazla sınırdan gireriz ama bir yerde kitlenir yıpratma savaşına döner mevzu. deniz aşırı saldırma kısmı zaten bize çok uzak bir amerika gibi ebesinin örekesindeki ülkeye saldıracak durumda değiliz.

en fakir ülkeleri yeneriz.

azerbaycan'ı çok pis yeneriz aslında ama dost ülkeyiz. *

objektif olarak bakarsak nerede savaşa gireceğine bağlı değişecek bir durumdur. kendi topraklarınızda mı? başka bir devletin topraklarında mı? eğer başka bir devletin topraklarında ise her bir faktörü daha olumlu hale getirecek olan hız föktörüdür. olumsuz bir durum ordunun hareket hızıyla normal hale getirilebilirken olumlu bir durum keza ordunun hareket hızıyla zafere dönüşebilir. eğer ki kendi topraklarınızı savunuyorsanız paşa'nın sakarya'da dediği gibi "hattı müdafaa yoktur. sathı müdafaa vardır. o satıh bütün vatandır." anlayışıyla hareket edecek bir ordu kolay kolay yenilmeyecektir. belki savaşı kısa zamanda kazanamaz ama muharebe alanlarını düşman ordusuna cehenneme çevirir. savunma savaşlarında asıl önemli nokta savaş öncesi barış dönemidir. şimdi şöyle murphy kanunları denilen bir şey var. devasa şirketler yeni bir yatırımda maddi yatırımın azımsanamayacak bir kısmını nasıl bir durum oluşurda bu proje çöpe gider. (murphy kanunları vb.) üzerine araştırmalar yaparak harcar. projenin kötü sonuçlanmasına yol açacak tüm olasılıklar belirlenir ve yok edilir. dolayısıyla projenin başarısızlığı ihtimali neredeyse yok edilir. buradan hareketle bir devlet ve o devletin ordusunun komuta kademesi tıpkı az önce yazdığım yolları izleyerek bir çalışma ortaya koyabilir. yani olası her türlü düşman her türlü şekilde ülkesine saldırsa hangi hamleler yapılarak bu saldırılar boşa çıkarılır üzerine yapılacak kapsamlı bir çalışma olası savunma savaşında galibiyeti kaçınılmaz kılar. tabi bunlar benim düşüncelerim. tüm bunların yanında saldırı, taarruz savaşı tamamen ikmal ve plan savaşıdır. ikmal ve planı iyi yapabilen devlet savaştan galip ayrılır. bu tarihin öncesinde de böyleydi. şimdi de böyle. yarın da böyle olacaktır. büyük devlet olarak nitelendirebileceğimiz bir devlet nereye ne zaman asker göndereceğini ya da en uzak hangi hududa asker göndereceğini savaştan en az tam tekmil hazırlanacağı vakit kadar evvelinden bilir bilmelidir. dolayısıyla ikmal plan ve programını ikmalin yanında tabi saldırıda bulunacağı ülkenin doğal ve beşeri tüm yapısını bilen ve buna göre düzgünce bir plan yapan ordu kolay kolay yenilmez. örnek verecek olursak sübedey devletin ana merkezinden yüzlerce kilometre uzakta kalka nehri muharebesinde rus ordusunu yoketmiş, ötesine geçip macaristan ordularına karşı üstünlük sağlamış vs. bunlar plan ve programla olur. moğollar üzerine araştırmalar yapan tarihçilerden öğreniyoruz ki moğol ordusunun 3-5 yıl sonra gireceği yerlerle ilgili moğol istihbaratı bilgi toplamış nerede hangi iklim var. toprağının cinsi ne? hangi tip hayvan yetişir? nereden hangi akarsu akar? hangi nehrin debisi hangi mevsimde yükselir? nerede hangi mevsim toprak yumuşak olur? geçiş yollarında orduyu tehlikeye atacak noktalar nerelerdir? ikmal hatları hangi bölgeler üzerinden orduya ulaştırılabilir? ordu korunaklı nerede konaklayabilir? hangi bölgelerin ele geçirilmesi savaş esnasında orduya avantaj sağlar? gibi gibi onlarca bilgi merkeze iletilip kayıt altına alınmıştır. (ki bu tip bilgiler bugünün orduları için bile hayatidir. savaş kazandırır veya kaybettirir) dolayısıyla moğol ordusunun hızı dillere destan olmuştur. bütün bu yazdıklarımın bana göresi türkiye cumhuriyetinin ordusu (veya başka büyük bir devletin ordusu) tam plan ve program içerisinde gireceği herhangi bir savaşı kaybetmez tabi savaş sonucunda elde edilecek kazanımın boyutları değişebilir. türkiye cumhuriyeti ordusunun kurmay tabakası benim burada saydıklarımın on, yüz hatta bin katını çoktan unutmuştur. konuya o kadar hakimdirler. o yüzden tsk basite indirgenecek ve herhangi bir devletin direkt karşısına alıp savaşabileceği bir ordu değildir.

bugün abd gibi bir süper güç afganistan'a girdiğinde ordusunun ikmal planını göz ardı etmiş yerel bir takım kişilerden ordusuna ikmal kolu kurmuştur. bu ikmal kollarının ne kadar başarılı olduğu da tartışılır. enteresan.

subjektif olarak bakarsak güney kıbrıs.
doğusundan bağırsanız batısından duyulur. hap kadar bir ülke.

en ihtimal dahilinde olan ülke suriye'dir. idlib'e yapılacak olan sınır ötesi harekatın sonuçları kestirilemiyor. yunanistan diyenler büyük yanılgı içerisindeler. iki ülke de birbirlerine kin öfke kusarak iç siyasette oy devşirmeye devam edecekler. üstelik yunan eski yunan da değil. adaları silahlandırılmış, rafale, f-16 block 70 ve f-35'leri olan; dedeağaç'ta abd tankları yığılı duran bir yunanistan görüyoruz. harita üzerinden ülke fethetmece oyunundan yunanistan'ı çıkarabiliriz artık.

bu çok fazla parametreye bağlı ama imkansız bir şey. türkiye nato üyesi asla tek başına savaşa giremez.

kimin babası kimi döverden yeni çıkanların sözlükte açtıkları konu. yaş ortalaması çok mu düşük buranın diye merak ettiriyor insana.

ben şöven filan değilim lakin şuan hiçbir ülkenin yalnız başına türklerle savaşmaya tıpası yemez. birkaçı bir araya gelirse belki, türklerle kendi topraklarında savasmak, bir aslan'la kendi yuvasında dövüşmek gibidir.
örnek mi? bkz : dünya tarihi.

amerika bir ambargo uygulasa 2 aya açlıktan geberir gideriz. kılıç kalkan devri değil savaş artık bilim ve teknolojiyle olur.

hangi ülkeyi savasta yenebilecegimizi tahmin etmekten ziyade türkiye topla tüfekle işgal edilemez gibime geliyor benim ya.
bazen diyorum da, ulan ne büyük bir buhran gördük ne bir kıtlık ne bir savaş. şöyle topyekûn bir savaşa girsek de silkelensek.