ülken için savaşır mısın sorusu

hangi ülke diye sorulasıdır.

(bkz: akpistan)

elbette, bu ülke ne akp'nin ne onun ne bunun. ben bu topraklarda büyüdüm babam burada büyüdü, dedem burada büyüdü ve çocuğumda burada büyüyecek, bir şeylerin ters gidiyor olması vatan karşıtı olmamı gerektirmez.

her sabah yemin ettim ben ''varlığım türk varlığına armağan olsun'' diye. öyle üç beş badem bıyıklı, on yirmi patates sevdalısı kızıl, bıyık uzatıp ağır abicilik oynayan arap sevicisi için vatanıma mı küseyim.

çeyrek asırda içimizdeki tüm duyguların boşaltılması sebebiyle artık ikileme düşüyorum. ülke sadece bir toprak mı yoksa içindeki halkıyla beraber bir bütün olunca mı vatan vatandır diye düşünüyor insan. içindeki halk benim her türlü yaşam şeklime, ideolojime düşmansa; kendimi geçtim ülkenin kendi diline, bayrağına düşmansa, bunlar yok edilirken yok edenlerle beraber yürüyüp alkış tutuyorsa ben neden savaşayım.

ne zaman ki en önde kefeni giyip yola çıktık edebiyatı yapanlar gider, ne zaman ki meclistekilerin çocukları üniforma giyip askerlik yapar, çalıştığım site gibi yerlere de bayrak asılıp asker çıktığını görürüz o zaman ben de adım atarım diyorum artık. bu şehadet hep bize mi yakışıyor, katıl kurt denmeyip hep atıl kurt kısmında mı biz akla geliyoruz.

memlekete milyonlarca mülteci sokulmuş, yönetenler pkk ile kol kola girmiş, ben ne için savaşayım. bu ülkede en sevdiğim kurum askeriyeydi hep. bazen asker bile benim askerimmiş gibi gelmiyor artık. tamamı hükümetin atadığı adamlar ve onların torpille orduya doldurduğu maaşlı uzmanlar. hangisi eskiden gördüğümüz gibi inandığı doğrular uğruna asker olmuş vatan evlatları. hapiste kahrından ölen ali tatar gibiler kaldı mı.

ülkemi savunuyorsam evet, başka bir ülkeye saldırıyorsak hayır.

ülküm için bile savaşamayabilirim.

her günümüz bir savaş gibi der edebiyata vurabilirim, ancak herkesinde bi dur dediği nokta vardır bana kalırsa