unutmak iyileştirir

hassas türk aile yapısı ukdesi .

unutmak iyileştirdi diyebilsek bile hatırlamak, hastalığı tekrar nüksettirebilir, ve şunu da unutmamak gerekir ki insan neyi unuttuğunu asla unutmaz. unutmuş numarası yaptığı insanlarla dolu olan zihinsel çekmecesine kaldırır.

t- unutmak iyileştirir konulu başlık.

yanlış bir tespit içeriyor.
unutmak zararlıdır, o sorunu aşmak daha önemlidir. aşmak iyileştirir.

unutabilmirem unutamıram.
arkadaşlar nasıl unutabilir insan siz ertesi gün resetliyor musunuz ya kalmıyor mu hafızada bir şey ?

ınsan hiç bir zaman gerçekten unutamıyor. o an unuttun zannediyorsun sonra kalbini herhangi bir olayda bir açıyorsun hala her şey taptaze . ve öyle bir duyguki. her duyguda geçmişe gömülüyoruz.

evet. unutmak bir nimettir.

ben unutmuyorum da unutabilene saygı duyuyorum. ama merak ediyorum zaman ayırıp iyi veya kötü bir şeyler yaşadığınız arkadaşınızı, dostunuzu, sevgilinizi nasıl unutabiliyorsunuz?

unutmak iyileştirmez. kendine oyalanacak başka şey bulur, üstünü örtersin.
o şey her neyse illa bir gün insanın karşısına çıkar.

tartışılabilecek önerme. acaba iyileşince mi unutulur, ya da her ikisi birden mi yaşanıyor..?

düzeltme : hazall, unutma işini tamamen dışladı konudan mesela..
acaba insan unutmadan mı yaşıyor.
hiçbir zaman tam olarak unutmadan yaşamak daha mı elverişli ya da sağlıklı? yatkınlığımız nedir?

unutmak iyilestirmez, kaldi ki unutulmaya şartlanmis her durum ya ciddi bir yaraya ya da travmaya evrilir. tam tersi unutulmasi gereken meseleyle yuzlesilmesi gerekir. hissettirdigi o baskin aci hissi ancak bu sekilde hafifleyebilir. yuzlesirsin, canin yanar ama kabullenirsin. kabullenince de iyilesmeye yonelik adimlar atilmaya baslar.
sonuc itibariyla ne diyoruz; degisim icin farkindalik gerek...

insan unutmuyor, sadece alışıyor nacizane düşüncem.
eğer unutmuş olsaydık ufacık bir hatıra, mekan, çiçek, kitap, olay, kişi nasıl bir anda hiç unutmamışızcasına tekrardan aklımıza getirirdi yokluğuna alıştığımızı?

unutmaya çalıştığımız şey hakikaten unutuluyor olsaydı "tecrübe" adını verdiğimiz o kavram hayatımızda nasıl yer edinebilirdi?
bizi biz yapan, kişilere, olaylara olan duygu durumumuzun meyvesi olan bu yaşanmışlıklar olmasaydı yani biz bu yaşantıyı unutsaydık aynı hatalara tekrardan düşerdik.

o yüzden unutmaktansa o kişi veya olayla yüzleşmenin her zaman daha iyileştiriçi olduğunu düşünüyorum. çünkü ifade edilmeyipte unutulmaya çalışılarak geçiştirilen her kelimeler, cümleler sandığımız gibi sadece içimizde kalmıyorlar. aksine biz onların içinde kalıyoruz, söylenilmemiş cümlelerin altında eziliyoruz.

genel olarak şunu söyleyebilirim ; bazı insanlar yokluğa alışır ve bazı insanlar yokluğa alışamaz. ama ikisi de tam anlamıyla hiçbir şeyi unutmaz, sadece o yaşanmışlık kişinin hayat filminde gerilerde kalır.

" hep geçer diyorlar ya olric. sence geçer mi?

- geçer elbet efendim.
bazısı teğet geçer,
bazısı deler geçer,
bazısı deşer geçer,
bazısı parçalar geçer

ama mutlaka geçer. "

(bkz: tutunamayanlar)
(bkz: oğuz atay)

ben bir psikolog değilim fakat psikologların unutmanın zararlı olduğunu,bunun yerine sorunlarla yüzleşip aşmak gerektiğini söylediklerini duymuştum.kelin ilacı olsa başına sürermiş efendim iyilesebildin mi diye sorarsanız asla.

unutulmuyor alışılıyor.
"yoksulluk kaç gün sürer baba?
kırk gün.
sonra zengin mi oluruz?
hayır evladım alışırsın. "hesabı......

unutmak sadece doğum sancısına has bir durum. beyin yalnızca bu sancı süresince çekilen (insan vücudu 45del acı birimine dayanabilir. doğum sancısı 57del'e denk. yani 20 kemiğin kırılması)
bu acıyı kaydetmezmiş. yoksa hiç bir kadın ikinci üçüncü çocuğu asla istemezdi.

bu söz nedense bana çok tanıdık geldi. felsefe dünyasının üzerinde çok görüş belirttiği bir konudur; unutmak. bizim kaytan bıyıklı ailemizin filozofu nietzsche şöyle buyurur “unutmadan yaşamak asla mümkün değildir.”

nietzsche aslında bu sözüyle “unutmak insanca bir şey ve insan unutma eylemi olmadan yaşamını sürdüremez ve geleceğini tasarlayamaz.” diyerek, geçmişe çok takılmayın çünkü hayat devam ediyor buyurur.

insan hafızası olan bir canlı türüdür ve beynimiz bize acı veren olayları, geçmişi kolay kolay silmez. unutmak yerine hatalar ile yüzleşmek ve onu artık önemsiz hale getirmek daha doğru olur.

yanlış olduğunu düşündüğüm önerme. iyileşmek için acı veren olayları kabullenip ders çıkarmak lazım kanımca.

unutmak değil kafaya takmamak iyileştirir.

yüzleşmek iyileştirir*.

unutacaksın ve neyi unuttuğunu bile hatırlamayacaksın. neden unuttuğunu da bilmeyeceksin. sadece hatırlamaman gereken bir şey olduğunu bileceksin. zihnin savunma mekanizması.

unutur gibi olursun yaran kabuk bağlar. daha sonra bir kelebeğin ucusunda, bir çocuğun gülüşünde, bir çiçeğin açısında hatırlarsın.

ve kanar...

doğrudur. eğer unutmayı başarabilseydik.