uyku tutmayan gecelerde düşünülenler

siparişimin bu hafta içinde teslim edilip edilemeyeceği.

dünyada bizden gizlenen teknolojilerin neler olduğu.

bir tanesi de bilinç nakli. mesela warren buffet. bu adam 80 yaşını geçmiş ve 100 milyar dolar serveti var. tamam paran çok da yaş? bi sex yapayım desen kalp krizi geçirip öleceksin. bu kadar parası olan adamlar elbette ölümsüz olmak için araştırmalar yapıyordur. şu anda biyolojik yaşlanmayı durdurmak imkansız olsa da bilinç nakli mümkün olabilir.

huzurlu kış akşamlarında yastigi dikip isigi kapatarak battaniyeyi de boynuma kadar çekip ve kücük bir duvar lambasi yakip, özellikle de ertesi gün mesai yoksa , bazen gecenin ilerleyen saatlerine kadar hatalarımı ,yaptıklarımı , yapamadıklarımı , iyi ki yapmadıklarımı ,sevdiklerimi,sevmediklerimi ,çok özlediklerimi, belki bazen nefret ettiklerimi vb. vd. düsünürüm.hayiflanmamaya calisirim."herseyde bir hayir var" der gecerim ama su da var.yapabileceğim halde yapamadığım tercihlerime böyle aksamlarda cok takiliyorum.mesela hala 2000'li yillarin basinda girdiğim öss sinavini irdelerim.kaç sene gecmis, düşünsem ne değişecek belki ama gene de taban puan tablosunu acar bakarim mesela.n'apabilirdim,yapsam ne degisirdi,degismeli miydi? ya da birseyi kilpayi kacirdiysam bunlari da hatirlarim.halbuki hep söylenegeldiği üzere beyin kötüyü veya olumsuz anıları unutmaya meyillidir.peki bnim böyle düsünmemin sebebi ne ?

bilmiyorum ama böyle aksamlarda böyle serbestce gecmisi elestirmek , gelecege iliskin not defterime kucuk notlar almak (ha ne kadari gerceklesir bilinmez tabi) cok hosuma gider. severim böyle aksamlari.

geçmişi sorgulamak.geleceğinin geçmişinden beter olmasından endişe etmek.

hesaplaşma.
kendime ait olan herşeyle, hayatımda olan herkesle hesaplaşma.
gece öldürürüm hayallerimde bazılarını. nasıl olsa sabaha yine karşımda olacaklar diye, nasıl olsa onlarda beni öldürdüler diye!
kısas'a kısas haktır sonuçta.
hem, herkes en az bir kere hem katil hemde maktül olmuştur hayatında değil mi?

gelecek, gelecek, gelecek.
napıcam, napıyorum, noluyo..
benden bi halt olur mu? olmaz mı?
şu sınava girsem mi kalsam mı?
o bana o gün ne demek istedi?
o kız zaten belliydi.
beni seviyor mu, oyalıyor mu?
oyalamak ne demek ya beklemek?
o doktor iyi bu hastane kötü.
bizimkiler de yaş almaya başlamadı mı git gide
şımaracak, naz edecek kalmadı kimse
bugün ölürsem ne olacak? yok olacağım. yok belki olmam. ya başka bir boyut varsa? ya yoksa?
ya varsa, ya..

kesik kesik uykular, sürekli uyanarak kendine eziyet etmek. düşünüyoruz işte bir şeyler, zerre kadar önemi olmayan şeyler - olmaması gereken - belki bir gün anlamlandırmaya cesaretim olduğu kadar uygulamaya da cesaretim olur sözlük.

overthinkistanda bi gezintiye cikarim genelde. gecmiste yasadigim uzucu olaylarin vtrsi her gece pesimi birakmadigi icin daimi yolcusuyum oranin. orda niye oyle bi salaklik yaptim neden boyle davrandim. o neden oyle yapti hic aramadi sormadi. zor olmasini bildigim halde o dersi niye aldim. bosa yasiyorum bu halimle ne yapicam tarzi dusuncelerle beynim naneyi yer. ben de kafayi yerim. ondan sonra bi aglama seansi uyuyus ve kapanis

beni şimdi neden uyku tutmadı? sabah da uyanmam gerekiyor. hayır yani uyumama sebebim ne? erken de kalktım aslında. susadım mi acaba? herkes de uyudu he, kalksam napacağım? telefona baksam üç gram uykum var o da dağılır.

gecelerin günden bağımsız gücü.

günün ağardığı ilk dakikaları sevmeme sebebim aynı zamanda bu. okuma yazmayı harry potter kitapları ile sökmüş biri olarak büyüye inanmamayı hayal bile edemiyorum ve gece, onu uyuyarak harcamayan sağlıksız insanlar için, sıradanlıkla lanetlenmiş hayatta büyüye en yakın şeylerden birisi.

uyku ile uyanmak arasındaki fark sıkıcı gerçeklikte birkaç saatten ibaret. gece ile gündüzü ayıran asıl perde ise bu kadar şeffaf, bu kadar ucuz değil. başkalarıyla paylaşılan ile gizli olan, yapılabilen ile yapılmak istenen, ayıkken söylenen ile sarhoşken itiraf edilen, mecbur kalan ile özgür olan arasındaki fark gece.

o sınırda yaşamayı sevenlere, biyolojik saatine isyan ettiği için normalden birkaç sene erken ölecek olanlara, sabahın ilk dakikalarının sıkıcılığına boyun eğmemek için gecenin en karanlık anında uykuya dalmak için kendini zorlayanlara, vampirlere ve vampir gibi yaşamaktan mutlu olanlara selam olsun.

gündelik ufak tefek olayların dâhi çığ gibi büyümesine neden olur. yıllar öncesinden belki de hayatımızdan çıkalı çok olmuş insanların bile akla geldiği, çoktan aşılması gereken konuların tekrar tekrar kafada döndüğü gereksiz stres sebepleridir.

1+1 bana yeter. amerikan mutfak olursa ne iyi. salona kesin l koltuk. füme gider bence hem kir götürür. karşı duvara da arnolfininin evlenmesi. fümeye gider mi aceba? neyse vizon da olur. halı? yok halı sevmem. belki vintage kilim. kedi? 2 tane yeter. 3? yok ya. dul ege teyzeleri gibi. 2 iyidir. yatak odası beyaz olsun. ferah ferah içim açılır. mutlaka peluş battaniye. ayy ben çocukken ekoseli battaniyeler vardı mis gibi. kalmış mıdır artık? amaan. komodine gerek var mı aceba ya. sehpa da olur. tuvalet masası? çekmecesiz bulursam alırım. oturarak makyaj yapmayı sevmem ki. neyse aynası uzun alırım. hole de bir portmanto. gelen giden olur. belki.

düşünceler ardı ardına yanı başında çaresizlik

çok değişiyor bazen yıllar önce farkına varmadığın bir şeyin aydınlanmasını bile yaşayabiliyorsun...

osbir

insanı hüzne boğan felaket senaryoları.

her gece uyumak için bir hikaye yazıyorum kafamda. bazen o hikayeler çok sardığı için uykum kaçıyor. sırf bu yüzden 3-4 hikayeyi öyle bitirdim. bazen de hikayenin neresinde kaldığımı unutturacak derecede hemen uykuya dalıyorum.

niye uyku tutmadığını düşünüyorum.