varan turizm

(bkz: sondaj) ukdesi;
eskinin en hizli ve kaliteli otobus firmasiydi, simdi ki varos otobüs muavinleri yoktu uçak hosteslerinden hallice çalisanlar kaliteliydi, çift şöför çalistirirlardi, yamulmuyorsam tuvalet bile vardi araçlarda. diger firmalardan daha pahaliydi biletleri. geri döndü yazilmis umarim tekrar eski kalitesinde döner.

varan turizm ile bir yere gitmek ayrıcalıktı. bir de ulusoy vardı.

bu şirketin otobüsüne binmeyen veya otobüsü dışından gören birisinin bile hatırından çıkmayacak şekilde alt kısmı hayvan, üst kısmı da yay gerdirmiş kadın olan mitolojik karakteri seçmiş logosu epey ünlüdür.

karayolu taşımacılığının zirvesiydi. her istikamete gitmezdi. ankara-istanbul hattında yıldız gibiydi.
günler öncesinden koltukları dolardı. sınırsız ikram vardı. bilet fiyatları ortalama bir şirketin iki katı kadar olsa da varan yolculuğu yapmak prestijdi.
bolu dağı tesislerinde yapılan domates çorbasının tadı halen damağımdadır.
biz 90larda her şeye çok anlam yüklüyorduk galiba. şimdi aynı prestiji sağlayabileceğinden emin değilim.

ankara-muğla istikametinde seyahet etmekteyim varan turizm ile, bileti 350 tl’ye aldım( pamukkale vs 550 tl) otobüs fena değil koltuklar geniş araç mercedes, ikramlar çok da zengin değil fiyatına göre iyi bir yolculuk deneyimi sundu bize şu ana kadar.

eskiden toplumum elit kesimini yolcu olarak kabul eden bir firmaydı.
üstünüz başınız fakir duruyorsa, "yer yok" der geçerlerdi.
sonra yavaş yavaş bozarak ilerledi. yıllardır hiç otobüs yolculuğu yapmadığım için ne durumda olduğuna dair hiç bir fikrim yok.

(bkz: veren turizm) diye okuduğum başlık. lucifer affetsin

en nihayetinde diğer şehirlerarası yolcu taşıma şirketleri noktasına gelmiş oldular. mükerrer bilet satışı, doluluğu yakalayamayinca sefer iptali, köy otobüsü gibi her yerde durmaları falan. eskidenmiş varan turizm.

otobüs yolculuğu yaptığım zamanlarda* kalan, kaliteli firma.

metro turizme binmeyin. orda seks var çocuklar.

muavin , şöför falan full porno.

diggat edelim.

bu varan o eski varan değil. eskiden yolcusunu seçerdi. sonra rekabet edemez hale geldi. parası olan, otoban açıldıktan sonra otomobiliyle 4 saatte gitmeye başladı ankara'dan istanbul'a. bunlar kendisinin müşteri kitlesiydi. rekabet edemeyince bir alttaki şirket ulusoy aldı bunları. ulusoy da karadeniz'e giden "elit" yolcuların şirketiydi. o elit müşteriler de otomobillendiler. ulusoy da dara düştü.
şimdiki varan ve ulusoy eskilerin adlarını kullanan "avam" otobüs şirketlerinden başka bir şey değil.

kurucusu pekuysal öldükten sonra yeni nesilin işleri yürütmemesi nedeniyle batmıştır. daha sonra ulusoy ailesi aldı ancak onlar da beceremedi. çocukluk ve ergenlik döneminde çok anım vardır. 300 serisi solo ve çift katlı setra modellerini ülkeye sokmuştur. yeni dönemde ise piyasa kafasında işletiliyor. baksanıza cümle kuramayan adam varan' a biniyor. eskiden parası olsa bile binemezdi.

çocukluğu istanbul ankara arası mekik dokuyan biri olarak halen içimde ukde kalan bir çocukluk anısıdır benim için.

sürekli görürdüm o üstü insan bacakları at, elinde ok yay olan amblemi.

babama sorduğumda bununla iş adamlarının v.s seyahat ettiğini, mola yerinde beklemediğini, sıcak yemek servis ettiklerini, otobüslerde internet olduğunu anlatırdı.

o kadar merak ederdim ki, dağıtılan yemeğin bile çok lezzetli, cennetten inme bir şey olduğunu, otobüsün içindeki tuvaletin pırıl pırıl çiçek koktuğunu düşünürdüm.

bu hikayeler hep "en sonunda öyle olmadığını gördüm" benzeri kalıplarla biter ama ben maalesef göremedim. bir kere olsun bindirilmez mi insan!..

zengin bir aile değildik de denemek için şununla bir kez seyahat edebilirdik.

şimdi 350 liraya bilet satar bir firma haline gelmiş.
bravo size.