yanlış anlaşılma kaygısı

ince düşündüğüm için duyduğum kaygıdır.

kaygı falan yok ben söylerim. kişi zaten işine geldiği gibi anlar. hiç sıkmaya gerek yok.

hayatımın bir bölümünü bu kaygıyla geçirdim. ama gel gör ki ne geçti elime 'hiçbir şey'. hatta benden de bir şeyler götürdü. beni aşağı çekip bir de bende bir şeyler eksiltti.

insanı yiyip bitiren histir. aslında karşı taraf yanlış anlasın ne olacak?? gelsin sorsun bir derdi varsa böyle böyle dedin ama işin aslı böyle desin sen de yanlış anlamışsın dersin. ama insan ilişkilerini biz kendimiz böyle zor hale getiriyoruz. hayat bunlarla tüketilecek kadar değersiz değil.

kişi, kendisini daha fazla kelimeyle ifade ettiğinde ve her aşamada geri bildirim aldığında en az yaşanacak kaygıdır.

ince fikirleri olan ve genelde kelimelerini seçerek kullanan insanların içerisindeki kaygıdır.

büyüdükçe aşılıyor. çünkü insanlar seni yanlış anladığında dert etme, duydukları senin sesin, fakat akıllarından geçirdikleri, kendi düşünceleridir.* sözünü, deyim yerindeyse yerinde tespit ediyorsunuz. hem de kaç kez... dolayısıyla bir zaman sonra dert edinilmekten de, kaygı olmaktan da çıkıyor bu durum. ne kadar kibar olursanız olun ne kadar çabalarsanız çabalayın, sözlerinizi, kelimelerinizi ne kadar özenle seçerseniz seçin; insanların değişmeyeceğini, yine içlerindeki kinle ve öfkeyle sizi yanlış anlayacaklarını ve ona göre davranacaklarını biliyorsunuz.

ne yapılırsa yapılsın, ne kadar uğraşılırsa uğraşılsın, hakikat; değişmez... bir zaman sonra bunu biliyorsunuz ama bunu bildiğiniz gibi yanlış anlamaya meyilli, zıt düşünceli, zan yapmaktan bilhassa kinini kusmak için fırsat kollayan insanların da değişmeyeceğini, daha doğrusu onların yanlış anlamalarının sonunun da gelmeyeceğini görüp yolunuza bakıyorsunuz. değilse yolda çok oyalanıp varacağınız noktaya gecikirsiniz. her insan gibi büyüdükçe bunu da anlıyorsunuz...*

onun dışında, elbetteki kim ne anlarsa anlasın, lafımı söyler geçerim gibi bir hadise de benimsenmemeli. yine incelikte yarar var ancak özenli ve dikkatli olup kalanında kaygılanmamak daha makul.
neticede bazı insanlar değişmez. kötü niyetlerini kusacak bir şey, sözlerinizi çekecek bir taraf mutlaka bulurlar. hatta sizin olanca özeninize rağmen başka birinin, en yanlış anlaşılacak lafını bile yanlış anlamayıp sizi yanlış anlarlar... üzerinizde öyle bir etki oluştururlar ki sanki sırf siz kaygılanın, yanlış anlaşılmaktan ölesiye korkun diye normal üstü bir çaba harcarlar ve bunu da bilinçli yaparlar haa...
işte bunu da anlıyorsunuz zaman geçtikçe ve insan ilişkilerinde ilerledikçe...*

o yüzden siz* üzerimize düşen özenli tavrı sergiledikten sonra tüm yaşamımızı adeta etkisi altına alacak olan bu kaygı hissinden arınalım. arınamıyorsak bile arınmaya çalışalım. çünkü kaygıyla yaşanmaz, yaşanmıyor. balığın deniz içindeki akvaryumdan çıkamaması deneyi gibi yahut en bilinen iki koyun, bir kurt deneyindeki gibi kaygısı yoğun olan koyun, kaygı yüzünden erkenden göçüp gidiyor...
bu nedenle bazen de, en fazla ne olabilir?* deyip akıl ve ruh sağlığımızı korumak adına yolumuza bakmamız gerekir.

dolayısıyla kendimizi, iyi ve doğru şekilde ifade edelim ve ardından düşünce kartoplarımızdan kurtulalım ki yaşam, daha kolay olsun.*

hayatımın her alanında olan kaygı

kontrol edilemeyecek kadar büyüdüğünde bu kaygı, anlatayım, konuşayım ki yanlış anlaşılmayayım, yorumlanmayayım diye düşünmekten; susayım en iyisi, riski böyle sıfırlarıma dönüşür düşünceleriniz.

tüm kaygılar gibi hareketsiz kılar yani sizi.

benim bundanım yok.
kendimde sevdiğim nadir özelliklerden...
anlatmaya çalışırım anlamazsa veya haklı bulmazsa çekilirim bir kenara.
banane.
zaten çok sinirlenmedikçe uzun bir şekilde konuşmam.
çünkü benim yerime birileri konuşmuş oluyor çoktan.
ne anlarsan anla tamam enerjimi sömürme moduna girmem zor olmuyor..

bende olmayandır.
neticede bu karşı tarafın sorunu, bunun için bir şey yapamam. yapmam da